„To będzie wstrząsające” – znajomi Epsteina szykują się na najgorsze w związku ze zbliżającym się ujawnieniem masy dokumentów

Przegląd prasy

Tyler Durden
ZeroHedge
18 lipca 2019, 09:54

W miarę rozwijania się afery Jeffreya Epsteina długa lista celebrytów, lwów salonowych i magnatów biznesowych, którzy pojawili się w pobliżu orbity zarejestrowanego przestępcy seksualnego, jest teraz skażona pedo-polonem. Wielu z nich, jak Bill Clinton, Ehud Barak i szef firmy z branży seksownej bielizny Victoria’s Secret Les Wexner, usiłowało zdystansować się od Epsteina i jego działań – jednak z racji ich rozległych powiązań z pedofilem nikogo to nie przekonało.

Jak zauważa Gabriel Sherman z Vanity Fair: „Pytań dotyczących Epsteina przybywa znacznie szybciej, niż udaje się na nie odpowiedzieć: kto wiedział, i co, o nadużyciach Epsteina? Jak i od kogo Epstein otrzymał swoją fortunę, przypuszczalnie wynoszącą [co najmniej] 500 milionów dolarów? Dlaczego Acosta przystał na skandalicznie łagodną ugodę pozasądową w sprawie Epsteina, w dodatku opatrzoną klauzulą immunitetu [czyli gwarantującą nieprowadzenie dalszych śledztw z tytułu tego samego oskarżenia]? [Notabene, ugoda była nielegalna, bo nie powiadomiono skarżących z wyprzedzeniem o zamiarze jej zawarcia.] I co to znaczy, że Acosta został jakoby poinformowany, że Epstein „należy do wywiadu”?

Równie oświecające są słowa adwokata ofiar, Brada Edwardsa, który podczas środowej konferencji prasowej, siedząc obok oskarżającej Epsteina Courtney Wild, powiedział, że „Byli i inni współpracownicy biznesowi pana Epsteina, którzy angażowali się w niewłaściwe zachowania seksualne w jednym lub kilku jego domach. Wiemy o tym”. Po czym dodał: „W odpowiednim czasie zaczną padać nazwiska”.

Koncepcja tożsamości gender pochodzi od pedofila, człowieka eksperymentującego na ludziach

Słowem wstępu (fragment pochodzi stąd)

Aby zrozumieć określenie gender [czyt. dżender] i całą ideę, która się za nim kryje, trzeba odwołać się do języka angielskiego (pośrednio także do łacińskiego źródłosłowu). W języku polskim słowo gender tłumaczy się jako ‘płeć’, bez różnicowania pomiędzy płciowością „genderowską” a „tradycyjną”. Chociaż więc stosowanie wyrazu gender na określenie płci jest zgodne z logiką, to staje się mylące dla osoby nieobeznanej w temacie. W języku angielskim bowiem gender nie jest jednoznaczne z sex, chociaż w polskim jest oddawane tym samym sformułowaniem „płeć”.

Słowo gender pochodzi z języka angielskiego, gdzie oznacza rodzaj jakiegoś słowa w sensie gramatycznym. Wywodzi się z łacińskiego wyrazu genus, który – jak angielskie gender – odpowiada polskiemu wyrażeniu ‘rodzaj’. W znaczeniu podstawowym mówimy o trzech rodzajach: męskim, żeńskim i nijakim (łacińskie: masculinum, femininum i neutrum).

Wyraz gender nie jest prostym, nowocześniej brzmiącym językowym zamiennikiem słowa sex. Za jednym i drugim kryje się cała koncepcja płciowości, a nawet szerzej: antropologii. Myślenie w kategoriach genderyzmu oznacza zupełnie inne postrzeganie płci (a w konsekwencji i człowieka) niż „tradycyjne”, tzn. widziane z perspektywy potwierdzonej naukowo (przez różne dziedziny naukowe, m.in. medycynę, psychologię, filozofię i teologię) i do niedawna uznawanej za jedyną teorię seksualności, w której przyjmuje się podział na dwie płcie: żeńską i męską. Bazując na tym doświadczeniu, w klasycznej seksualności wyróżnia się konsekwentnie kobiety i mężczyzn. Dostrzegając ich inność na poziomie biologicznym (cielesnym) i psychicznym, wyraźnie wskazuje się na ich ontologiczną równość, identyczną godność. Używając wyrażenia gender mówi się o takiej płci, którą nieraz określa się mianem płci kulturowej albo społecznej. Taką płeć zaś można utożsamić z przyjętą w społeczeństwie i kulturze rolą (nieraz mówi się o roli płciowej), która nie wynika z naturalnych i w tym sensie niepodważalnych oraz trwałych uwarunkowań (np. biologicznych i psychicznych), ale jest efektem przyjętych w toku rozwoju cywilizacji i kultury modeli zachowań i funkcji społecznych. […]

Ważnym źródłem genderyzmu, obok „troski o naturalność” wyrażającej się w odrzucaniu kultury jako czegoś sztucznego, są też koncepcje filozoficzne, wśród których istotne miejsce zajmuje marksizm z wezwaniem do walki klas, która w genderyzmie wyraża się w feministycznym wezwaniu „uciemiężonych przez mężczyzn kobiet” do walki o swoje prawa. Nietrudno się zorientować, że genderyzm jest nie do pogodzenia z antropologią personalistyczną, przede wszystkim dlatego, że w myśl tej ostatniej człowiek „od początku” nie jest bezpłciową istotą, ale „mężczyzną i niewiastą”. Nie może się też zgodzić z klasyczną antropologią, zgodnie z którą tworzenie kultury jest wyrazem bycia człowiekiem, a radykalne odrzucanie jej osiągnięć jawi się jako działanie destrukcyjne przeciwne rozwojowi naturalnemu, a więc i celowi ludzkiej ziemskiej egzystencji.

Alex B. Gavin
The American Revenant
21 listopada 2016

Współczesny „postępowiec” z reguły promuje ideę, że należy tolerować każdego. Takie podejście jest niebezpieczne w przypadku osób z zaburzeniami psychicznymi. Szczególnym tego przykładem są często osoby transgender. Każdy, kto proponuje inne [niż bezwarunkowa tolerancja] rozwiązanie tego problemu, jest z miejsca nazywany dogmatykiem i transfobem, bez jakiejkolwiek próby wysłuchania jego argumentów, bądź przyjrzenia się obiektywnym danym medycznym.

Żeby lepiej zrozumieć sedno tego problemu, musimy cofnąć się do źródeł idei tożsamości gender.

Pomysł ten zrodził się w 1955 roku w umyśle seksuologa Johna Moneya. Osią koncepcji tożsamości gender jest przekonanie, że to, kim się czujesz w kontekście społecznym, jest ważniejsze od tego, kim jesteś przy uwzględnieniu zarówno odbioru społecznego, jak i osobistych poglądów. W powszechnym przekonaniu, stojącym w sprzeczności z taką ideą, pomiędzy pojęciami „płeć” i „gender” nie ma istotnych różnic. Money miał inny pomysł. Twierdził, że jeśli będzie się wychowywać chłopca jak dziewczynkę, zasadniczo stanie się on kobietą, oraz że – wbrew stanowisku biologii – nie istnieją żadne wewnątrzpochodne różnice pomiędzy płciami.

Historia Alisy i Gabriela Dearman, pedofilia w wysokich kręgach

Joe Quinn
Sott.net
9 lutego 2015 14:32 CET

Alisa i Gabriel są rodzeństwem, Alisa ma 9 lat, Gabriel 8. Są dziećmi Anglika i Rosjanki i większość swojego życia spędziły w Hampstead, ekskluzywnej dzielnicy Londynu, gdzie mieszka więcej milionerów niż w jakimkolwiek innym obszarze Zjednoczonego Królestwa. Matka dzieci była wcześniej żoną pana Drapera, którego poznała w Rosji i tam wyszła za niego za mąż, i ma z nim jednego syna. Ojcem Alisy i Gabriela jest Richard Dearman. On i była pani Draper żyją teraz w separacji.

Według pani Draper, Dearman był seksualnym dewiantem o obraźliwym i gwałtownym zachowaniu wobec niej i ich dzieci. Ostatecznie w 2007 roku Dearman został poproszony o opuszczenie domu. W ciągu kilku kolejnych lat bezustannie nachodził dzieci, pokazywał się w okolicach szkoły i sklepu oraz kilkakrotnie włamywał się do domu pani Draper. Pomiędzy 2006 a 2010 rokiem policja była wzywana pięciokrotnie oraz złożono 3 raporty przeciw nadużyciom ze strony Dearmana. Pani Draper zeznała:

Nadużycia seksualne wobec dzieci: dlaczego ludzie tak często udają, że tego nie widzą

Stephanie Pappas
Live Science
15 listopada 2011 09:24 CST

© Suzanne Tucker | Shutterstock — Większość ludzi twierdzi, że podjęliby stosowne kroki, aby zapewnić ochronę dziecku wykorzystywanemu seksualnie, lecz zdaniem psychologów w sytuacjach kryzysowych nawet świadków skłonnych do udzielania pomocy może ogarnąć paraliżująca bezczynność.

Ze wszystkich niewykorzystanych okazji do pomocy opisanych w obszernym sądowym raporcie w sprawie oskarżeń o nadużycia seksualne, dokonywane wobec dzieci przez byłego trenera drużyny futbolowej Uniwersytetu Stanowego w Pensylwanii, rzucają się w oczy dwa zdarzenia: pierwsze z 2000 roku, kiedy to szkolny dozorca był rzekomym świadkiem tego, jak  Sadursky oralnie molestuje nastolatka, drugie –  z 2002 roku,  kiedy to asystent, obecnie trener, widział rzekomo, jak Sadurski gwałci analnie ok. 10-letniego chłopca w szatni szkolnej.

Obydwaj mężczyźni zgłosili to, co widzieli, swoim przełożonym i według zeznań wielkiej ławy przysięgłych obydwaj byli zdruzgotani – dozorca tak bardzo, że jego współpracownicy myśleli, że dostanie zawału. Jednakże w momencie, kiedy dochodziło do nadużycia, żaden z nich nie zainterweniował, co spotkało się z krytyką, kiedy skandal wyszedł na jaw.

„Myślę, że każdy jest przekonany, że wszedłby tam i to przerwał”, powiedział gubernator Pensylwanii Tom Corbett (R) w programie NBC Meet the Press w niedzielę, 13 listopada.

Jednak według ekspertów od spraw nadużyć wobec nieletnich łapanie sprawców na gorącym uczynku zdarza się rzadko, a przypadki wykorzystywania częściej są niezgłaszane i nieprzerywane niż odwrotnie. Nawet człowiek skłonny do pomocy, będąc nieoczekiwanym świadkiem przemocy seksualnej dorosłego wobec dziecka, może popaść w paraliżującą bezczynność.

Zamiatanie pod dywan

Według organizacji Stop It Now!, zajmującej się zapobieganiem nadużyć seksualnych wobec dzieci, aż jedna na trzy dziewczynki i jeden na siedmiu chłopców są wykorzystywane seksualnie. Oczywiście większość tych spraw pozostaje nieodnotowana. Statystyki zmieniają się, ale badania pokazują, że tylko 12-30 procent wszystkich przypadków nadużyć seksualnych jest zgłaszana władzom.

BBC – Osłanianie pedofili i przestępców wojennych od 2004 roku

Joe Quinn
Sott.net
14 listopada 2012

Przez ostatnie sześć tygodni brytyjskie społeczeństwo żyło – i było przerażone -rewelacjami na temat Sir Jimmy’ego Savile’a, powszechnie znanego gwiazdora przez wiele lat związanego z BBC, będącego w rzeczywistości notorycznym pedofilem.

Zdecydowana większość brytyjskiego społeczeństwa znała Jimmy’ego Savile’a jako mocno ekscentrycznego, acz poważanego byłego prezentera seriali telewizyjnych dla dzieci i filantropa zbierającego fundusze na cele charytatywne. Kariera Savile’a rozpoczęła się w 1958 roku od roli disc jockeya w radiu Luxembourg. W 1968 roku zatrudnił się w Radiu 1 rozgłośni BBC, gdzie prowadził program Savile’s Travels. W latach 1969-1973 prowadził program dyskusyjny dla nastolatków Speakeasy. W roku 1964 zaczął występować jako prowadzący pierwszą edycję muzycznego programu telewizyjnego stacji BBC Top of the Pops. Savile był również gospodarzem innych programów BBC, wśród których najbardziej popularny był serial dla dzieci Jim’ll Fix It, który Savile prowadził od 1975 do 1994 roku. Z racji charakteru programów, których był gospodarzem, oraz swojej działalności filantropijnej Savile był zawsze otoczony dziećmi w różnym wieku.

Mark Williams-Thomas jest reporterem, który zmienił się w detektywa i jako pierwszy, już w na początku października 2012 roku, w programie telewizyjnym Exposure stacji ITVpublicznie obnażył Jimmy’ego Savile’a jako notorycznego przestępcę seksualnego.William-Thomas, przygotowujący obecnie kolejny program o dalszym ciągu dochodzenia w sprawie nadużyć Savile’a, powiedział ostatnio, że zgromadzone przez niego dowody wskazują na to, że Savile całą swoją karierę zbudował pod kątem możliwości molestowania najmłodszych dzieci:

„W poprzednim programie nie było oczywiste, co było pierwsze – powiedział. – Ale teraz mogę już bardzo jasno powiedzieć, że Savile stworzył swoje seriale telewizyjne jako narzędzie dla swoich przestępstw.

Jestem przekonany, że tworzył swoje programy w radiu BBC i Radiu Luxembourg po to, żeby mieć dostęp do dzieci.

Klasycznym tego przykładem są programy Top of the Pops, Savile’s Travels i Jim’ll Fix It – umożliwiły mu one dostęp do małych dzieci. Dlatego było tak wiele ofiar”.

W ciągu kilku tygodni po emisji programu Exposure zgłosiły się dziesiątki osób twierdzących, że zostały w jakiś sposób wykorzystane przez Savile’a. Policja oświadczyła, że w ciągu swojej 40-letniej kariery Savile mógł wykorzystać seksualnie nawet 300 dzieci. Do wykorzystywania dochodziło w domu dziecka, będącym pod patronatem Savile’a i innych, w miejscach poza budynkiem BBC, z których transmitowano programy, w szpitalach, itd. Dodatkowo, wiele z wykorzystanych dzieci (obecnie już dorosłych) twierdziło, że były molestowane i napastowane przez Savile’a i innych znanych celebrytów z BBC na terenie należącym do BBC. Byli i obecni prezenterzy i pracownicy BBC oświadczyli, że w okresie szczytu kariery Savile’a w BBC wielu ludzi z tej korporacji wiedziało o molestowaniu przez niego dzieci, ale było to racjonalizowane jako “och, to po prostu Jimmy, on taki jest”. Inna gwiazda BBC, piosenkarz z lat 70., “Gary Glitter” został w 1997 roku skazany w Wielkiej Brytanii za ściąganie dziecięcej pornografii, a w marcu 2006 roku, w Wietnamie, za „obsceniczne zachowanie” z dwiema dziewczynkami w wieku 11 i 12 lat i osadzony w więzieniu. W sierpniu 2008 roku, po wyjściu z więzienia Glitter wrócił do Londynu. W 2009 roku Savile bronił Glittera mówiąc: „Gdybyś powiedział tym glinom: Co takiego zrobił Gary Glitter? Nic wielkiego, naprawdę. Po prostu siedział sobie w domu i oglądał pieprzne filmy„.

Gwiazdorski status Savile’a w połączeniu z jego powszechnie wychwalaną działalnością  filantropijną (przez te lata zebrał 40 milionów funtów) zapewniły mu – jak sam mówił – „nietykalność”. Dało mu to również swobodny dostęp do szpitali, domów dziecka i innych instytucji, wspomaganych z zebranych funduszy. Na przykład, Savile miał własną sypialnię w szpitalu Stoke Mandeville i pełną swobodę w szpitalu Leeds General Infirmary (szpitalu miejskim w Leeds). Zebrane dotychczas dowody wykazują, że Savile wykorzystywał swobodny dostęp do szpitali, by żerować na psychicznie i fizycznie upośledzonych dzieciach. Wplątanych w sprawę było również kilku lekarzy. W zeszłym miesiącu ułomna kobieta, Caroline Moore, powiedziała, że w 1971 roku, kiedy miała 13 lat, Savile na siłę „wsunął jej do gardła język”, kiedy po operacji siedziała w wózku inwalidzkim. Inna kobieta, June Thornton, opisała, że była świadkiem serii napaści seksualnych na inne pacjentki, cierpiące na uszkodzenie mózgu.

Jimmy Savile w podeszłym wieku

Część najgorszych rzeczy działo się w sieci domów dziecka w Walii, gdzie w ciągu 20 lat zostało seksualnie, fizycznie i emocjonalnie wykorzystanych około 650 dzieci. Savile był regularnym gościem przynajmniej jednej z takich placówek, Bryn Estyn, wspólnie z kilkoma innymi „wysoko postawionymi” osobnikami, m.in. dwoma byłymi członkami Partii Konserwatywnej. Keith Gregory właśnie skończył 11 lat, kiedy trafił do Bryn Estyn. Horror, jakiego był świadkiem w tym domu opiekuńczym obejmował zbiorowe gwałty, rewizje osobiste i okrutne chłosty. Dzieci były zabierane w nocy z łóżek i wiezione do hoteli, gdzie były gwałcone, także zbiorowo, przez dorosłych mężczyzn, a następnie odwożone, płaczące, z powrotem do łóżek. „Pewnej nocy, którą zawsze będę pamiętał, w zasadzie zostałem zgwałcony, związany i wykorzystany przez dziewięciu mężczyzn” – powiedziała jedna z ofiar. Inne ofiary z domów dziecka wskazały byłego ex-torysowskiego premiera Sir Petera Morrisona – prywatnego sekretarza parlamentarnego Margaret Thatcher – i co najmniej jednego innego wysoko postawionego polityka z Partii Konserwatywnej, jako biorących udział w wykorzystywaniu dzieci. Keith Gregory powiedział, że zna przynajmniej 12 osób, które były wykorzystywane w Bryn Estyn i w rezultacie popełniły samobójstwo.