Nowa Wspaniała Normalność

CJ Hopkins
OffGuardian
15 kwietnia 2020 r.

„Żegnajcie, Żydzi!”

 

Wojna z populizmem wreszcie się skończyła. Śmiało, zgadnijcie, kto wygrał?

Podpowiem wam. Nie są to Rosjanie, biali supremacjoniści, żółte kamizelki, nazistowski kult śmierci Jeremy’ego Corbyna, mizoginiści określani jako Bernie Bros, terroryści w czapkach MAGA, ani żadna z innych prawdziwych lub fikcyjnych „populistycznych” sił, z którymi od czterech lat toczy wojnę globalny kapitalizm.

Co? Nie mieliście świadomości, że globalny kapitalizm toczy Wojnę z Populizmem? Nie martwcie się, większość ludzi nie ma o tym pojęcia. Nie było oficjalnego ogłoszenia, ani nic w tym stylu. Została wszczęta latem 2016 r., kiedy kończyła się Wojna z Terroryzmem, jako jej następny odcinek lub jej wariacja, albo przedłużenie, albo… to naprawdę już bez znaczenia, bo teraz mamy Wojnę ze Śmiercią, czy też Wojnę z Drobnymi Objawami Przeziębienia – w zależności od wieku i ogólnego stanu zdrowia.

Zgadza się, moi drodzy, po raz kolejny globalny kapitalizm (czyli tzw. „świat”) został zaatakowany przez potwornego wroga. GloboKap nie może złapać oddechu. Od momentu, kiedy pokonał komunizm i stał się globalnym hegemonem ideologicznym, pojawiał się jeden nikczemny wróg za drugim.

Clausewitz, Trump i Solejmani. Polityka USA jest kontynuowaniem wojen Izraela innymi środkami

Gilad Atzmon
gilad.online
8 stycznia 2020 r.

 

XIX-wieczny filozof wojskowy Carl von Clausewitz zauważył, że wojna jest kontynuacją polityki innymi środkami. Trafnie zarysowuje to irańską strategię wojskową i irańskie sprawy natury geopolitycznej. I jest zgodne z podstawową racją, jaką kierował się generał Kasem Solejmani przez ostatnich dwadzieścia lat.

Solejmani, jako znakomity strateg wojskowy, rozumiał, że odległość od A do B niekoniecznie jest identyczna z odległością od B do A. Iran i Izrael nie mają wspólnej fizycznej granicy, Teheran i Tel Awiw są oddalone od siebie o około 2000 kilometrów. Pomimo bezustannych izraelskich pogróżek ataku na Iran, nigdy nie było jasne, czy Izrael ma zdolność wojskową wystarczającą do wyrządzenia znacznych szkód w Iranie. Nie jest jasne, w jaki sposób izraelscy piloci mieliby pokonywać ten dystans i latać niezauważeni nad Jordanią, Syrią bądź Irakiem. Gdzie i jak miałby się zatankować samolot izraelski, i tak dalej. Izraelowi nie udało się rozwiązać tej logistycznej szarady wojskowej. Ale był dostatecznie sprytny, żeby zrozumieć, że jej rozwiązanie może leżeć w pchnięciu Ameryki do pełnego konfliktu z Republiką Islamską. Pomimo konkurencji (z Wielką Brytanią, Francją i Niemcami) USA są najbardziej podporządkowaną kolonią Izraela. Od lat z radością poświęcają swoich synów i córki na syjonistycznym ołtarzu.

Czyżby irański operator wyrzutni pod Teheranem został podstępnie skłoniony do zestrzelenia ukraińskiego samolotu?

Joe Quinn
Sott.net
13 stycznia 2020 r., 15:41 UTC

Przyznanie się przez Iran, że to ich wojsko zestrzeliło pod Teheranem samolot Ukraińskich Międzynarodowych Linii Lotniczych zamyka sprawę, przynajmniej jeśli chodzi o międzynarodową dyplomację i media. Oficjalna wersja wydarzeń przedstawia się następująco:

Jest druga w nocy, 8 stycznia 2020 roku, i nasz koleś siedzi przy zestawie systemu obrony przeciwlotniczej Tor-M1 jakieś 10 km na północny zachód od międzynarodowego lotniska położonego na zachód od centrumTeheranu.

Poprzedniego dnia odbył się pogrzeb generała Solejmaniego, a w ciągu ostatniej mniej więcej pół godziny z zachodniego Iranu wystrzelono kilkadziesiąt rakiet balistycznych w stronę dwóch amerykańskich baz lotniczych w Iraku.

Całe irańskie wojsko jest w podwyższonej gotowości bojowej, a poziom napięcia jest szczególnie wysoki. Było sporo spekulacji o możliwej odpowiedzi Amerykanów na irańskie rakiety i nasz koleś jest w jednym z zespołów usadowionych wokół Teheranu z zadaniem strzelania do wszystkiego, co pojawi się na radarze i pasuje do takiego scenariusza. Ale w miarę upływu godzin bez żadnego incydentu, facet zaczyna powątpiewać, czy coś wypatrzy, przynajmniej tej nocy.

Zbrodnie i wykroczenia w erze Trumpa

Tom Engelhardt
Fair Observer
6 września 2017 r.

© Bryon Palmer

Stany Zjednoczone obwiniają wszystkich z wyjątkiem samych siebie o obecną paskudną sytuację świata.

Powiedzmy to otwarcie – od implozji ZSRR w 1991 r. aż do dziś, wszyscy prawie politycy i eksperci w USA zapewniali Amerykanów, że są narodem niezastąpionym, jedynym naprawdę wyjątkowym na naszej planecie.

Stany Zjednoczone były wg. nich jedynym supermocarstwem, ba, hipermocarstwem, namaszczonym na szeryfa świata i na architekta jego przyszłości. Po pięciu wiekach wyścigu mocarstw, po pogrzebie dwubiegunowego świata, który w cieniu atomowego całopalenia wydawał się trwać w nieskończoność (choć tak naprawdę istniał mniej niż 50 lat), USA stały się ostatecznym super-zwycięzcą i ostateczną potęgą. Stanęły na tryumfalnym podium pod sztandarem „Koniec Historii”. Były wybrańcem losu w loterii – rozpoczętej gdy europejskie drewniane stateczki wyrwały się ze swoich euroazjatyckich obrzeży, by rozpocząć podbój reszty świata – państwem, które zakasuje wszystkie poprzednie imperia, od rzymskiego po brytyjskie. Któż mógł więc wątpić, że świat należy do Ameryki, że nastał nowy wspaniały amerykański wiek?

Aż tu nagle przyszedł atak 9/11. Dziewiętnastu zamachowców-samobójców, uzbrojonych w noże do tektury, sterowanych z Afganistanu – kraju cofniętego do islamskiego średniowiecza, rzuciło kosztem zaledwie 400.000 USD wyzwanie największej potędze wszechczasów! Zburzyli dwa wieżowce – symbole bogactwa USA na obszarze, który Amerykanie wkrótce zaczęli nazywać „ziemią ojczystą” (homeland) i zabili prawie 3000 niewinnych ofiar w ataku tak szokującym, że naprawdę zmienił sytuację na świecie.

Ostatnia wojna Izraela

Gilad Atzmon
gilad.online
6 listopada 2019

Następny, niezwykle ciekawy artykuł Gilada Atzmona, który jak mało kto rozumie sprawy izraelskie. My Polacy powinniśmy przyglądać się ze szczególną uwagą tym sprawom bo nasi zarządcy spłodzili dziesiątki tysięcy „nowych Polaków” w Izraelu rozdając polskie paszporty na lewo i prawo. Gdyby jeszcze byli tak szczodrzy wobec naszych prawdziwych rodaków na Wschodzie… Miłej lektury.

W mojej książce The Wandering Who z 2011 r. przedstawiłem możliwy katastrofalny scenariusz, w którym Izrael jest zalążkiem globalnej eskalacji z powodu nowych, rosnących możliwości nuklearnych Iranu. Doszedłem do wniosku, że izraelski syndrom stresu przedtraumatycznego (Traumatic Stress Syndrome (PRE-TSS) miałby kluczowe znaczenie dla takiego rozwoju sytuacji.

„Państwo żydowskie i ogólnie żydowski dyskurs są całkowicie obce pojęciu czasowości. Izrael jest ślepy na konsekwencje swoich działań, myśli o swoich działaniach jedynie w kategoriach krótkoterminowego pragmatyzmu. Zamiast długoterminowo Izrael myśli w kategoriach przedłużonego czasu teraźniejszego”.

W 2011 r. Izrael nadal był pewny swojej siły militarnej, pewien, że przy pomocy Ameryki lub przynajmniej przy jej wsparciu może zadać śmiertelny cios militarny Iranowi. Ale to zaufanie zmniejszyło się, zastąpione lękiem egzystencjalnym, który może być uzasadniony. Przez ostatnie kilka miesięcy izraelscy analitycy wojskowi musieli pogodzić się ze spektakularnymi zdolnościami strategicznymi i technologicznymi Iranu. Niedawny atak na saudyjską instalację naftową dał wyraźny sygnał światu, a zwłaszcza Izraelowi, że Iran wyprzedza Izrael i Zachód. Sankcje były przeciw skuteczne: Iran samodzielnie opracował własną technologię.

Geneza i ewolucja znajomości Jeffreya Epsteina z Billem Clintonem. Od Spook Air do Lolita Express

Whitney Webb
MintPress News
23 sierpnia 2019

© Claudio Cabrera — Na skompilowanym zdjęciu znajdują się kolejno od lewej do prawej: Jeffrey Epstein, Adnan Kashoggi, Robert Maxwell i Bill Clinton

 

Czwaty odcinek cyklu raportów MintPress „Zbyt wielki, by upaść” o Epsteinie i drugi z przetłumaczonych przez Pracownię. Poprzedni jest tutaj.

Struktura władzy, jaka ujawnia się przez sieć powiązaną z Epsteinem, nie jest tworem jednej partii politycznej, jednej agencji wywiadowczej czy jednego kraju, – jest to organizacja przestępcza, która w swoim dążeniu do zwiększania władzy, bogactwa i kontroli gotowa jest używać i wykorzystywać dzieci.

10 sierpnia, po informacji, że Jeffrey Epstein został znaleziony martwy w swojej celi, zaczęły krążyć spekulacje i utrzymywały się przez kilka następnych dni. Oficjalnie jako przyczynę jego śmierci podano samobójstwo przez powieszenie.

Według Washington Post Epstein – miliarder, pedofil i handlarz seksem, z niezliczonymi powiązaniami z bogatymi i potężnymi ludźmi w Stanach Zjednoczonych oraz w kilku innych krajach – przed swoim nagłym „samobójstwem” powiedział bliskim, że boi się o swoje życie, a jego obrońcy twierdzili, że planował współpracę z władzami federalnymi.

Po kontrowersyjnej konkluzji nowojorskiego patologa sądowego, że śmierć Epsteina była samobójstwem – wobec widocznych śladów wskazujących na uduszenie kwestionowanej zarówno przez adwokatów Epsteina, jak i innych niezależnych patologów sądowych – korporacyjne media nabrały wody w usta, jeśli nie liczyć sensacyjnych historyjek o jego domniemanej wspólniczce Ghislaine Maxwell i nowych pikantnych szczegółów z jego przeszłości. Zniknęły z doniesień wszelkie wzmianki o większym skandalu, wynikającym z przyznania, że Epstein „należał do wywiadu”.

W tym czteroczęściowym cyklu „Skandal z Jeffreyem Epsteinem: zbyt wielki, by upaść” MintPress wykazał, że działalność Epsteina – operacja szantażu seksualnego z wykorzystaniem nieletnich, powiązana z agencjami wywiadowczymi – była zaledwie jedną z wielu takich operacji, przeprowadzanych od dziesięcioleci, a wyrastających z uformowanego krótko po II wojnie światowej splotu CIA, przestępczości zorganizowanej i izraelskiego wywiadu.

Jak pokazano w części II tego cyklu, w szantaże seksualne obfitował okres afery Iran-Contras, w której występował ten sam mroczny sojusz wywiadu amerykańskiego / izraelskiego z przestępczością zorganizowaną. Chociaż dotąd cykl ten w dużej mierze koncentrował się na związkach republikańskich urzędników z tymi operacjami i powiązanymi przestępstwami, niniejszy, ostatni odcinek skupi się na politykach demokratycznych, a konkretnie na rodzinie Clintonów, i ich powiązaniach z tą samą siecią oraz z samym Jeffreyem Epsteinem.

Mega Group, Maxwellowie i Mosad – historia szpiegowska w sercu skandalu z Epsteinem

Whitney Webb
MintPress News
7 sierpnia 2019 r.

Komentarz SOTT: Część trzecia dogłębnego expose Whitney Webb o kilkudziesięcioletniej historii kariery Jeffreya Epsteina.
Część 1: How 1920s prohibition gave rise to the likes of Jeffrey Epstein
Część 2: Jeffrey Epstein, Trump’s mentor and the dark secrets of the Reagan era: Governing by blackmail

Komentarz Pracowni: W międzyczasie życie Jeffreya Epsteina na tym świecie skończyło się. Epstein nie żyje. Czy podobny los spotka niezliczone kryminalne wątki, jakie zaczęły wychodzić na światło dzienne, kiedy alternatywne media wzięły się za ich odkopywanie i wiązanie ze sobą nawzajem, dopiero się okaże.

Kiedy miliarder, pedofil i domniemany handlarz usługami seksualnymi Jeffrey Epstein siedzi w więzieniu, wciąż pojawiają się nowe doniesienia o jego prawdopodobnych powiązaniach z wywiadem, powiązaniach finansowych z pewnymi firmami i fundacjami „charytatywnymi”, oraz o jego przyjaźni z bogatymi i potężnymi ludźmi i z politykami wysokiego szczebla.

Podczas gdy pierwsze dwie części tego cyklu „The Jeffrey Epstein Scandal: Too Big to Fail” [Skandal z Jeffreyem Epsteinem. Zbyt wielki, by upaść] skupiały się na powszechności operacji szantażu seksualnego w najnowszej historii Ameryki oraz powiązaniach takich operacji z wyżynami amerykańskiej władzy politycznej i społeczności wywiadowczej USA, jednym z kluczowych aspektów prowadzonej przez Epsteina operacji handlu seksem i szantażu, który domaga się zbadania, są jego powiązania z izraelskim wywiadem i z „nieformalną” proizraelską frakcją filantropijną, znaną jako „Mega Group”.