Nowa Wspaniała Normalność

CJ Hopkins
OffGuardian
15 kwietnia 2020 r.

„Żegnajcie, Żydzi!”

 

Wojna z populizmem wreszcie się skończyła. Śmiało, zgadnijcie, kto wygrał?

Podpowiem wam. Nie są to Rosjanie, biali supremacjoniści, żółte kamizelki, nazistowski kult śmierci Jeremy’ego Corbyna, mizoginiści określani jako Bernie Bros, terroryści w czapkach MAGA, ani żadna z innych prawdziwych lub fikcyjnych „populistycznych” sił, z którymi od czterech lat toczy wojnę globalny kapitalizm.

Co? Nie mieliście świadomości, że globalny kapitalizm toczy Wojnę z Populizmem? Nie martwcie się, większość ludzi nie ma o tym pojęcia. Nie było oficjalnego ogłoszenia, ani nic w tym stylu. Została wszczęta latem 2016 r., kiedy kończyła się Wojna z Terroryzmem, jako jej następny odcinek lub jej wariacja, albo przedłużenie, albo… to naprawdę już bez znaczenia, bo teraz mamy Wojnę ze Śmiercią, czy też Wojnę z Drobnymi Objawami Przeziębienia – w zależności od wieku i ogólnego stanu zdrowia.

Zgadza się, moi drodzy, po raz kolejny globalny kapitalizm (czyli tzw. „świat”) został zaatakowany przez potwornego wroga. GloboKap nie może złapać oddechu. Od momentu, kiedy pokonał komunizm i stał się globalnym hegemonem ideologicznym, pojawiał się jeden nikczemny wróg za drugim.

Nowa książka – „Psychiatra i demony”

Dla tych, którzy pokochali prof. Antoniego Kępińskiego, może to być dobra wiadomość. We wrześniu ukazała się książka pt. „Psychiatra i demony. Powieść biograficzna o profesorze Antonim Kępińskim” Wojciecha Wierciocha i Jolanty Szymskiej-Wiercioch, wydana przez Wydawnictwo MG. Z noty Wydawcy:

Antoni Kępiński – najsłynniejszy polski psychiatra i znakomity eseista – to nie tylko guru medycyny i filozofii, ale także postać tajemnicza, pełna sprzeczności i niespełnionych marzeń.

Przyszedł na świat tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i od razu jego rodzina musiała uciekać przed demonami szowinizmu; zaczął studiować medycynę, ale upiory nazizmu rzuciły go w wir przygód i na wyboiste drogi tułaczki po niemal całej Europie; wrócił do Polski – prosto w łapy i kły biesów komunizmu.

Książka plastycznie i dynamicznie pokazuje Mistrza Antoniego nie tylko w labiryncie podróży inicjacyjnej i w różnych sytuacjach granicznych (w karcerze obozu koncentracyjnego, kokpicie myśliwca Royal Air Force, sali szpitala psychiatrycznego czy na łożu śmierci), ale i w brudnej, cuchnącej suterenie, w której siedział jak mnich i mistrz przyjmujący swoich uczniów – pacjentów, ludzi doświadczonych przez los, chorych psychicznie, opętanych przez demony iluzji i urojeń, amnezji i halucynacji, ludzi, których pamięć i fantazja przypominają mroczne wizje z płócien Boscha czy Bruegla.

Heroiczna walka Profesora z demonem śmierci to dramatyczna gra z czasem, batalia o utrwalenie własnych i cudzych doświadczeń na kartach książek, które mogą rozpalać serca i umysły licznych czytelników. To, co napisał, jeszcze długo będzie głosem rozsądku w zwariowanym świecie intelektualnych i artystycznych mód.

W walce z demonami pomagała mu miłość do żony Jadwigi oraz pomoc i wsparcie tak niezwykłych znajomych i przyjaciół, jak Halina Poświatowska, Wanda Półtawska, Hanna Chrzanowska, Janina Ipohorska, Karol Wojtyła, Józef Tischner, Jerzy Panek, Roman Ingarden, Jan Sztaudynger, Julian Aleksandrowicz, Stefan Szuman, Kazimierz Dąbrowski.

Autorzy przedstawiają psychiatrię jako swoiste ćwiczenie duchowe, powieść ta jest więc nie tylko historią genialnego naukowca i artysty, ale w pewnej mierze również przewodnikiem po rozmaitych koncepcjach psychologicznych oraz poradnikiem zdrowia psychicznego, podszeptnikiem, jak żyć kreatywnie i szczęśliwie.

 

Greta Thunberg: Fałszywy prorok dziecięcej krucjaty

Laura Knight-Jadczyk
Sott.net
24 września 2019 11:39 UTC

Graffiti z Gretą Thunberg w Bristolu, w Wielkiej Brytanii

 

Jak czytelnicy SOTT zapewne wiedzą, od ponad 25 lat działam w „branży prorockiej”. Nie było to wcale łatwe. Mimo że „lista trafień” jest dłuższa niż obie moje ręce, przez większość czasu wciąż czuję się jak Kasandra.

Poza aktywnością na naszym forum od kilku lat niczego nie opublikowałam, głównie z powodu wspomnianego wyżej „kompleksu Kasandry”. Po prostu zdałam sobie sprawę, że nie da się nic zrobić, żeby zmienić szalony pęd ludzkości ku prawie całkowitej zagładzie. Ponadto, niemal od samego początku energicznie próbowano stłumić moje ostrzeżenia przez – że tak powiem – usunięcie mnie ze sceny.

Gdy to się to nie powiodło, globalna cenzura narzucona przez Google, Facebooka, Twittera i media głównego nurtu odcisnęły swoje piętno. SOTT.net miał kiedyś 6 milionów czytelników miesięcznie, teraz mamy szczęście, jeśli jest ich 2 miliony. Przekierowania z FB i Twittera były naszym głównym środkiem łączności; teraz odeszły w zapomnienie.

W każdym razie jeszcze nie umarłam i z grubsza rzez biorąc, wszystko przebiega zgodnie z przewidywaniami naszego proroczego projektu –Eksperymentu Kasjopeańskiego – i mamy dość dobre pojęcie, dokąd to wszystko prowadzi.

Jednak Greta Thunberg pojęcia nie ma. Propagowanie jej ignorancji jest dosłownie przestępstwem, a ponieważ ona sama, choć prawie dziecko, bierze w tym udział z własnej woli, czyni ją to w równym stopniu przestępcą. Oczywiście Greta nie zdaje sobie z tego sprawy, ponieważ podobnie jak całe pokolenie dzieci na tej planecie została poddana gruntownemu praniu mózgu. Ale kiedy tak nie było? Słowa się zmieniają, ale melodia jest wciąż taka sama: ta gra nosi nazwę manipulacja i kontrola ludzkości.

Trójkąt dramatyczny i trzy twarze ofiary

Lynne Forrest
lynneforrest.com
26 czerwca 2008 (nowsza wersja)

W różnych sytuacjach w naszym życiu większość z nas nieświadomie przybiera rolę ofiary, np: kiedy odmawiamy wzięcia odpowiedzialności za nasze czyny. Niezależnie od naszej sytuacji, w takim przypadku mamy poczucie bezsilności, naiwności, złości, niemożności dokonania zmian.

Rola ofiary składa się z trzech pozycji zdefiniowanych przez Stephena Karpmana, znawcę Analizy Transakcyjnej, składających się na tzw. Trójkąt Dramatycznego. Kiedy około 30 lat temu poznałam ową teorię od tamtej pory jest ona jednym z najistotniejszych narzędzi zarówno w moim życiu osobistym jak i zawodowym.

Ponieważ moje rozumienie Trójkąta Dramatycznego znacznie się pogłębiło, podobnie stało się z moim uznaniem dla tego jakże prostego, a z drugiej strony bardzo potężnego i trafnego narzędzia. Nazwałam go „machiną wstydu” ze względu na fakt, iż poprzez Trójkąt Dramatyczny nieświadomie odtwarzamy błędne koło zachowań i w ten sposób wywołujemy uczucie wstydu. Każda dysfunkcyjna interakcja zachodzi w obrębie Trójkąta Dramatycznego! Nie jesteśmy w stanie zmienić tych zachowań dopóki nie będziemy ich świadomi. Jeśli nie uświadomimy sobie, co faktycznie robimy, nie będziemy w stanie wyruszyć dalej w naszą podróż do odzyskania dziedzictwa duchowego.

Polityka tożsamości

Jeśli się na tyle pobłądziło, żeby uprawiać politykę tożsamości, czy to z pozycji lewicy, czy prawicy, to potrzebna jest ofiara, w przeciwnym razie nie można w to grać. Jednak kiedy już ktoś zdecyduje się na tę grę, odniesie wiele korzyści.

Można przypisywać sobie osiągnięcia swojej grupy, do której odczuwa się rasowe/etniczne podobieństwo [czy inne, oparte z grubsza recz biorąc na biologii, jak choćby płeć], bez konieczności samodzielnego osiągania czegokolwiek. To wygodne.

Feministyczne uwiedzenie zachodniego społeczeństwa

Corey Schink
Sott.net
26 stycznia 2018 21:02 UTC

16 stycznia brytyjski Channel 4 News opublikował niesławny już wywiad Cathy Newman z psychologiem Jordanem Petersonem, oferując widzom chorobliwy, a jednocześnie fascynujący pokaz ideologii feministycznej, rozbijającej się o mur rzeczywistości. Scott Adams szacuje, że Newman praktycznie halucynowała mniej więcej 12 razy, ponieważ jej wypaczony ideologią umysł nie był w stanie przetworzyć jakiegoś słowa wypowiedzianego przez Jordana Petersona.

Reakcja publiczności przyszła szybko i z furią, ludzie byli zażenowani  inkwizycyjną buńczucznością Newman, zaszokowani przemianą „sympatycznej” twarzy feminizmu w niszczącą siłę w stylu Meduzy, a jednocześnie zadowoleni, widząc, jak feminizm został rozebrany na części na mainstreamowej platformie przez racjonalny i elokwentny styl rozmowy Petersona.

Nie będąc w stanie „wygrać” debaty z Petersonem, Newman i jej sprzymierzeńcy z liberalnego spektrum mimo wszystko wywalczyli „zwycięstwo”, obsadzając siebie w roli ofiar, a zwolenników Petersona prezentując jako „napastliwych mizoginistów”. Czyli odwrócili kota ogonem, żeby ochronić swoje ideologiczne przekonania, podczas gdy to Newman i jej podobni są wyraźnie zdeterminowanymi misjonarzami na rzecz represjonowania mężczyzn. Na pomoc ściągnięto „ekspertów od bezpieczeństwa”, żeby tym wymysłom nadali pozory prawdy. Nie udało się zweryfikować żadnego rzeczywistego zagrożenia – w każdym razie nie wobec Newman czy Channel 4, za to znalazły się takie, które były wymierzone w Petersona i jego zwolenników.

 

[Z polskimi napisami!]

Hajże na Soplicę!!!!

Herstoryk
18 listopada 2017

W narodowej epopei „Pan Tadeusz” klucznik Gerwazy, mający osobiste porachunki z rodem Sopliców, skutecznie podjudza sprytnymi półprawdami i kłamstwami niezadowoloną szlachtę, płonącą chęcią lania skóry Moskalom, do ataku na cel zastępczy, Sopliców właśnie.

Podatność na kierowanie gniewu i frustracji społecznych na dogodne kozły ofiarne nie jest oczywiście wyjątkową cechą Polaków, wydają się oni jednak – jak dowodzi historia – bardzo podatni na taką manipulację. I tak na przykład po Potopie Szwedzkim kozłami ofiarnymi stali się Arianie i protestanci/innowiercy, w II Rzeczpospolitej za bolączki winiono żydów, w PRLu amerykańskich agentów i „wrogów ludu”, teraz zaś przyszła kolej na islam, muzułmanów i imigrantów.