Ręka Pentagonu za francuską interwencją w Mali

RT.com
Pentagon’s hand behind French intervention in Mali
18 stycznia 2013 18:59 CST

Wraz z napływem do Mali francuskich żołnierzy walczących o odparcie islamskich bojowników, pojawiają się wątpliwości co do motywów interwencji. William Engdahl powiedział agencji RT, że USA wykorzystały Francję jako kozła ofiarnego, aby zachować twarz.

RT: Co stara się zyskać Paryż, angażując się w kolejny konflikt za granicą w czasie, gdy Francja i reszta strefy euro starają się przetrwać kryzys gospodarczy?

William Engdahl: Myślę, że interwencja w Mali jest kontynuacją roli Francji w destabilizacji innych krajów, co widzieliśmy szczególnie w zeszłym roku w Libii, podczas obalania reżimu Kaddafiego. W pewnym sensie jest to postępujący francuski neokolonializm.

Ale, co ciekawe, myślę, że za francuską interwencją kryje się bardzo silna ręka Pentagonu, który przygotowuje ten zbliżający się obecnie podział Mali na północne Mali, gdzie Al-Kaida i inni terroryści są rzekomo przyczyną francuskiej interwencji militarnej, i południowe Mali, które jest regionem bardziej rolniczym. Ponieważ w północnym Mali odkryto ostatnio ogromne zasoby ropy, pozwala to sądzić, że jest to bardzo wygodne, że w ubiegłym roku uzbrojeni rebelianci przelali się przez granicę z Libią i dokładnie w tym samym czasie wyszkolony kapitan armii USA tworzy zamach stanu w południowej stolicy Mali i instaluje dyktaturę przeciwko jednemu z nielicznych w Afryce demokratycznie wybranych prezydentów.

To wszystko nosi więc metkę amerykańskiego Africomu [US Africa Command, Dowództwo Afrykańskie Sił Zbrojnych USA] oraz próby zmilitaryzowania całego regionu i jego zasobów. Mali odgrywa w tym zasadniczą strategiczną rolę. Graniczy z Algierią, która jest jednym z pierwszorzędnych celów tych licznych interwencji NATO w wykonaniu Francji, Stanów Zjednoczonych i innych państw. Mauretania, Wybrzeże Kości Słoniowej, Gwinea, Burkina Faso. Cały ten obszar jest po prostu skąpany w niewykorzystanych zasobach, czy to złota, manganu, czy miedzi.

USA i Syria: Fakty, które powinniście znać

WorkersWorld.com
The U.S. & Syria: Facts you should know
27 czerwca 2012
[czytaj na SOTT.net]

Poniższy przegląd procesu interwencji USA-NATO w Syrii stanowi przeciwwagę dla Wielkiego Kłamstwa propagowanego przez korporacyjne media, mającego na celu przygotowanie otwartej imperialistycznej militarnej napaści na naród syryjski.

Sankcje wprowadzone po powołaniu opozycji

• Waszyngton zasilał finansowo prawicową syryjską grupę opozycyjną co najmniej od 2005 roku. (Washington Post, 16 kwietnia 2011)

• Po sześciu latach, w styczniu 2011, USA ponownie otworzyły swoją ambasadę w Damaszku. Nie była to żadna odwilż we wzajemnych stosunkach. Nowy ambasador, Robert S. Ford, który zajmował to stanowisko do października 2011, jest protegowanym Johna Negroponte, który w latach 70. zorganizował szwadrony śmierci w Salwadorze, a   w latach 2004-05 również i w Iraku, kiedy to pełnił funkcję ambasadora w tym kraju. Tam oddziały terrorystyczne zabiły dziesiątki tysięcy ludzi. Ford pracował w ambasadzie USA w Bagdadzie pod bezpośrednim nadzorem Negroponte’a.

• Ford „odegrał kluczową rolę w położeniu podwalin w Syrii, a także w nawiązaniu kontaktów z grupami opozycyjnymi”. Zbrojna rebelia rozpoczęła się dwa miesiące po jego przybyciu do Damaszku. (Global Research, 28 maja)

• Zbrojna opozycja wobec Baszara al-Assada rozpoczęła się w marcu 2011 roku w miasteczku na granicy z Jordanią, Daraa. Masowe protesty zwykle wybuchają najpierw w gęsto zaludnionych centrach. Arabia Saudyjska przyznała się później do wysyłania przez Jordan broni dla opozycji. (RT, 13 marca)

• USA i jego sojusznicy z NATO wykorzystują protesty ludności w Egipcie, Syrii i innych miejscach jako pretekst do budowania wsparcia dla prawicowych rebelii, których celem wcale nie była pomoc syryjskiemu narodowi, ale zmiana Syrii w proimperialistyczny obóz. Zupełnie nie chodziło o ewentualne wybryki czy błędy popełniane przez rząd Assada.

• W listopadzie 2011 roku, pod pretekstem zamiaru powstrzymania usankcjonowanej przez państwo rosnącej przemocy stosowanej wobec protestujących, Liga Arabska, Unia Europejska i USA zaczynają nakładać na Syrię sankcje gospodarcze, będące formą wojny. Wprowadzone sankcje oraz zamrożenie syryjskich aktywów doprowadziły do spadku wartości syryjskiego funta w stosunku do dolara o 50 procent, przy jednoczesnym częstokroć trzykrotnym wzroście cen artykułów pierwszej potrzeby.

• Szeregi Syryjskiej Rady Narodowej zasilili uchodźcy, którzy otrzymali wsparcie finansowe od USA. Burhan Ghalioun z SRN powiedział, że otworzy Syrię na Zachód, zakończy strategiczne partnerstwo Syrii z Iranem (oraz z ruchem oporu w Libanie i Palestynie) oraz przywróci dawne układy Syrii z reakcyjnymi arabskimi rządami w rejonie Zatoki Perskiej. (Wall Street Journal, grudzień 2011)

Syria – nowa ofiara machiny wojennej NATO

Joe Quinn i Niall Bradley
Sott.net
29 maja 2012 11:50 CDT

Szwadron śmierci: Żołnierze Wolnej Armii Syrii z dumą prezentują czarną flagę al-Kaidy – wylęgarni zachodnich najemników / terrorystów

To, że NATO pośle swoich płatnych zabójców na rzeź Syryjczyków, aby natowscy pachołkowie z ONZ mogli zrzucić winę na syryjski rząd, było jedynie kwestią czasu. Tym razem jednak, szopka nie do końca idzie zgodnie z planem.

W poniedziałek 28 maja (czyli, o ironio, w amerykański Dzień Pamięci Narodowej – Memorial Day) zachodnie i inne dwulicowe media przypuściły frontalny atak propagandowy na światową opinię publiczną, powtarzając za NATO i Radą Bezpieczeństwa ONZ słowa potępiające „masakrę dokonaną przez syryjskich żołnierzy” na mieszkańcach syryjskiej wioski Houla w piątek 25 maja.

Mimo że zabici mieszkańcy Houla byli zwolennikami Assada, media wytoczyły cały szereg oskarżeń przeciwko rządowi Syrii w nadziei, że tym sposobem usprawiedliwią mające wkrótce nastąpić chirurgiczne wdrożenie demokracji w tym kraju.

Raport ONZ dowodem na kłamstwa NATO i USA w sprawie Libii

Dennis South
mathaba.net
31 października 2011

Kilka państw NATO zaangażowanych w masowe morderstwo tysięcy libijskich cywilów, włączając Danię, Niemcy, Hiszpanię i Włochy, tak samo jak Australię, CHWALIŁO Pułkownika Muammara Kaddafiego za jego wspaniałą pracę na polu praw człowieka i było gotowych przyznać w marcu jemu i Libii nagrodę ONZ. Jednakże zmieniając front o 180 stopni wszczęły one zamiast tego wojnę przeciwko Libii.

Zanim NATO i USA zaczęły bombardować Libię, ONZ przygotowywało się do przyznania nagrody pułkownikowi Muammarowi Kaddafiemu i Libijskiej Dżamahiriji za osiągnięcia w dziedzinie praw człowieka. Zgadza się – ten samem człowiek, pułkownik Muammar Kaddafi, o którym NATO i USA opowiadają nam od miesięcy, że jest „brutalnym dyktatorem”, był wyznaczony do otrzymania nagrody za swoje osiągnięcia w dziedzinie praw człowieka w Libii. Jakież to dziwne, że ONZ miało zamiar przyznać „brutalnemu dyktatorowi” nagrodę w dziedzinie praw człowieka pod koniec marca.

Report of the Working Group on the Libyan Arab Jamahiriya [Document A/HRC/WG.6/9/L.13]

Tak więc, pytam się –  kim jest ten “brutalny dyktator”, któremu Rada Praw Człowieka Zgromadzenia Ogólnego ONZ przygotowywała się dać nagrodę za prawa człowieka w okolicach końca marca? Więc przekonaliby nas, że wiedzieli, że był on „brutalnym dyktatorem”, a jednak zdecydowali się przyznać mu nagrodę za prawa człowieka?! Zadziwiające! Zadziwiające kłamstwa, które opowiadają nam media, NATO i rząd USA. Absolutnie zadziwiające! Nie zaskakujące, lecz zadziwiające! Lecz wciąż bardziej zadziwiający jest fakt, że raz za razem, większość amerykańskiego społeczeństwa – bez zadawania pytań – wierzy w każde jedno słowo pochodzące z mediów „informacyjnych”.

Warto przeczytać następujące kilka zdań z raportu Zgromadzenia Ogólnego:

“Kilka delegacji odnotowało również z wdzięcznością zaangażowanie kraju w przestrzeganie praw człowieka na miejscu. Dodatkowe oświadczenia, które nie mogły być dostarczone podczas interaktywnego dialogu ze względu na ograniczenia czasowe, zostaną umieszczone w ekstranecie powszechnego okresowego przeglądu, kiedy będzie dostępny”.

W przypisach do raportu znajduje się lista krajów, które chwaliły pułkownika Kaddafiego i Libijską Dżamahiriję (państwo mas), popierając decyzję Rady Praw Człowieka Zgromadzenia Ogólnego o przyznaniu pułkownikowi Kaddafiemu nagrody. Ja tylko prezentuję listę. Czytelnik może spojrzeć na tę listę i osądzić sam stopień wiarygodności, lub postrzegany stopień wiarygodności, jakiegokolwiek z poszczególnych państw na liście:

Dania, Chiny, Włochy, Holandia, Mauretania, Słowenia, Nikaragua, Federacja Rosyjska,Hiszpania, Indonezja, Szwecja, Norwegia, Ekwador, Węgry, RPA, Filipiny, Malediwy, Chile, Singapur, Niemcy, Australia, Kazachstan, Litwa, Angola, Nigeria, Kongo, Burundi, Zambia, Ruanda, Burkina Faso, Senegal, Wybrzeże Kości Słoniowej, Dżibuti, Zimbabwe.

Szesnaście rzeczy, których Libia już nigdy nie doświadczy…

Disinfo.com
Global Research
25 października 2011

Libia przed/po „interwencji humanitarnej” NATO (North Atlantic Terrorist Organization)

Szesnaście rzeczy, których Libia już nigdy nie doświadczy:

Rosnące prawdopodobieństwo ataku terrorystycznego na dużą skalę w obliczu paniki wokół banków w Europie

Dr Webster G. Tarpley
Tarpley.net
9 września 2011

Źródło: Probability of Large-Scale False Flag Terror Event Increasing As European Banking Panic Looms

Przedstawiciele administracji Obamy oświadczyli nieoficjalnie dziennikarzom, że mają „wiarygodne, choć niepotwierdzone” ostrzeżenia o zagrożeniu atakiem terrorystycznym w związku z rocznicą ataków z 11 września.

Oświadczenie to wieńczy tydzień, podczas którego liczni weterani ataku terrorystycznego pod fałszywą flagą z 11 września oraz tuszowania faktów z nim związanych, szeroko ostrzegało w mediach, że powtórka krwawej tragedii sprzed 10 lat jest jedynie kwestią czasu. Takie informacje zostały przekazane m.in. przez byłego burmistrza Nowego Jorku – Giulianiego, członka komisji badającej 9/11- Hamiltona i Keana oraz wielu innych.

Na podstawie obecnego układu sytuacji rośnie prawdopodobieństwo przeprowadzenia w ciągu najbliższych tygodni i miesięcy dużego ataku terrorystycznego pod fałszywą flagą . Jest tak ponieważ taki atak terrorystyczny oraz wojny, które może on wywołać i stan wojenny, który w jego wyniku może zostać wprowadzony w Europie i Ameryce Północnej, ułatwi działania oligarchii finansowej, które postrzegają oni jako niezbędne dla swego przetrwania w najbliższej perspektywie. Odpowidzialność za ów fałszywy atak może zostać zrzucona na Syrię, Iran, Hezbollah, Palestyńczyków lub szereg innych.

Egzekucje przez wywoływanie ataku serca i nowotwór

Press Core
16 grudnia 2010

Źródło: Assassinations by induced heart attack and cancer

Przesłuchania Komisji Kościelnej w 1975r.

W 1975 r., podczas przesłuchań Komisji Kościelnej, wyszła na jaw tajna broń do dokonywania egzekucji. CIA odkryła truciznę, która wywoływała natychmiastowy atak serca. Truciznę tę można zamrozić np. w formie strzałki i z dużą prędkością wystrzelić z pistoletu. Pistolet ten mógł wystrzelić lodowaty pocisk z taką prędkością, że strzałka przechodziła przez ubranie osobnika i pozostawiała tylko maleńkie zaczerwienienie na skórze. Kiedy trucizna rozpuściła się w organizmie i została wchłonięta do krwi, następował atak serca! Wyprodukowano ją tak, żeby była niewykrywalna podczas nowoczesnej autopsji.

Czy można dać komuś nowotwór? Jeśli rak u zwierząt można wywołać poprzez wstrzyknięcie im wirusów i bakterii raka, z pewnością możliwe jest to samo w przypadku człowieka! W 1931 r. Cornelius Rhoads, patolog z Instytutu Badań Medycznych Rockefellera, osobom badanym w Puerto Rico, celowo wstrzykuje komórki nowotworowe, 13 z nich umiera. Chociaż później portorykański lekarz ujawnia, że Rhoads celowo ukrył pewne szczegóły swojego eksperymentu, i sam Rhoads zeznaje na piśmie, że według niego wszystkich Portorykańczyków powinno sie zabić, później organizuje placówki zajmujące się nową bronią biologiczną w Fort Detrick, Maryland (stąd pochodzą wirusy HIV / AIDS, ptasiej grypy i świńskiej grypy – wirus A-H1N1), w Utah i Panamie, i zostaje mianowany do amerykańskiej Komisji Energii Atomowej, gdzie rozpoczyna serię eksperymentów narażających na promieniowanie amerykańskich żołnierzy i cywilnych pacjentów szpitali.