Szczelinowanie hydrauliczne i skomplikowana sieć korporacyjnych i rządowych interesów

Richard Sawyer
Sott.net
Sobota, 17 maja 2014 06:30 CDT

© AFP Photo / Justin Sullivan – Protestujący na demonstracji przeciw frackingowi.

Jak firmy od szczelinowania korzystają na prowadzonej przez Zachód kampanii destabilizacyjnej na Ukrainie i inne konflikty interesów.

Powołując się na ”nowe badania”, BBC, dziennik Independent i cała masa innych mediów głównego nurtu, kopiujących główne agencje, z zaniepokojeniem poinformowały, że za mniej więcej pięć lat Wielka Brytania wyczerpie swoje zapasy ropy naftowej, węgla i gazu.

Jednak leżąca ”pod ziemią” rzeczywistość jest taka, że Wielka Brytania w najbliższym czasie nie wyczerpie swoich zapasów energetycznych. Ale fakty nie mogą stanąć na drodze do zysków, a badanie było (najwyraźniej umyślnie) zniekształcone na użytek kampanii PR na rzecz szeroko krytykowanego przemysłu szczelinowania hydraulicznego. Historia ta również ukazuje rozległą, splątaną sieć powiązań między wyższymi uczelniami, urzędnikami państwowymi, lobbystami firm energetycznych popieranymi przez dyrektora firmy frackingowej, który jednocześnie piastuje stanowisko ministerskie w rządzie brytyjskim. Dlaczego nie jestem tym zaskoczony?

”Przełomowe” badania zostały wygenerowane przez Instytut Zrównoważonego Rozwoju (Global Sustainability Institute, GSI) przy Anglia Ruskin University, którego dyrektor, dr Aled Jones, jest jednocześnie doradcą brytyjskiego ministra ds. zmian klimatu.

Poniższe końcowe zdanie artykułu z Independent ujawnia prawdopodobny ukryty cel stojący za tym raportem oraz powody sensacyjnego sposobu jego prezentacji:

Ministrowie jednak maja nadzieję, że połączenie gazu łupkowego – wydobywanego metodą szczelinowania hydraulicznego – z nowo odkrytymi złożami ropy w Morzu Północnym będą w stanie załatać nadchodzący deficyt.

Fakty: Wielka Brytania NIE zostanie bez paliw za pięć lat

Dr Aled Jones w rzeczywistości sam przyznał, że ”nagłówek BBC był nieco mylący”.

Wyjaśniając, że Wielka Brytania wyczerpie swoje zapasy tylko wtedy, jeśli zaprzestanie importowania ropy, gazu lub węgla – albo jeśli zostanie jej to uniemożliwione – oraz jeśli jakimś sposobem eksploatacja pozostałych rezerw Wielkiej Brytanii stanie się zbyt kosztowna, dr. Jones powiedział:

”Rzecz w tym, że nasze zapasy się nie wyczerpią, ale napotykamy tutaj globalny problem polityczny. Jesteśmy uzależnieni od importu z krajów, które czasami są niestabilne. Nasz raport próbował zidentyfikować i zrozumieć powiązania pomiędzy cenami, ryzykiem politycznym oraz lokalizacją rezerw”.

Oryginalne studium ściśle dotyczy czynników ryzyka politycznego, wskazujących na potrzebę rozszerzenia eksploatacji alternatywnych źródeł energii, takich jak gaz łupkowy, a NIE –­ jak sugerują nagłówki – czynników prowadzących do wyczerpania zasobów.

[Dr Jones zwraca również uwagę na istotną różnicę między zasobami i rezerwami. Mylenie tych pojęć, jak miało to miejsce w rzeczonym artykule BBC, prowadzi do błędnej interpretacji danych – nieświadomie lub celowo. Por. Rozmaite kategorie zasobów, notka wklejona również pod niniejszym artykułem – przyp. tłum.]

Rządowy Instytut Zrównoważonego Rozwoju i korporacyjne powiązania

Dr Aled Jones przewodniczy także grupie roboczej ds. finansów związanych ze zmianami klimatycznymi w ramach Capital Markets Climate Initiative w imieniu Grega Barkera, ministra ds. zmian klimatycznych w brytyjskim Ministerstwie ds. Energii i Zmian Klimatycznych (DECC).

Prawdopodobnie nie będzie też zaskoczeniem, że Greg Barker nagłaśnia i promuje fracking jako rozwiązanie problemu zmian klimatu:

”Jeśli naprawdę jesteście przeciw zmianom klimatu, przeciwstawianie się frackingowi jest niezwykle niebezpieczne – powiedział Barker. A to dlatego, że produkcja energii produkowanej z węgla może być zastąpiona przez gaz, który spala się poprzez emitowanie mniejszej emisji dwutlenku węgla. – Reakcja odruchowa wobec szczelinowania jest oparta na kwestiach ideologicznych, a nie naukowych”. [sic!]

(Jest to dość ironiczne stwierdzenie, wziąwszy pod uwagę, że ta cała teoria wpływu człowieka na zmiany klimatu opiera się na kwestiach ideologicznych i skorumpowanej nauce.)

Zagrożenie dla zdrowia i środowiska wynikające z frackowania jest dobrze udokumentowane, dlaczego więc minister Barker tak agresywnie promuje szczelinowanie w Wielkiej Brytanii?

© frack-off.org.uk — Lord Browne, który pracuje zarówno w rządzie, jak i jako szef Cuadrilla, w zeszłym roku czterokrotnie spotkał się z szefami rządu ds. energii.

Jednym z powodów może być bezpośredni wpływ prezesa firmy Cuadrilla, Lorda Johna Browne’a (znanego także jako Lord Fracking Browne), który w 2013 roku znalazł się w centrum lobbingowego skandalu związanego z frackingiem*:

Niedawno okazało się, że człowiek, który prowadzi firmę Cuadrilla, zajmującą się frackingiem, i który także pracuje w rządzie – Lord John Browne – czterokrotnie w ciągu ośmiu miesięcy ubiegłego roku lobbował szefów Ministerstwa Energii i Zmian Klimatu (DECC).

Odpowiedź na wniosek o ujawnienie informacji na podstawie ustawy Freedom of Information (FOI) ujawnia również, że te sesje lobbingowe miały charakter handlowy.

Browne pracuje w Urzędzie Rady Ministrów, gdzie wykorzystuje swoje wpływy do zatrudniania wielu pracowników kadry kierowniczej, z których co najmniej trzech pracuje dla przemysłu szczelinowania hydraulicznego.

Zgodnie z odpowiedzią na wniosek FOI złożony przez parlamentarzystkę Caroline Lucas, Browne spotkał się oddzielnie z ministrem Chrisem Huhne oraz Gregiem Barkerem na przełomie 2011/2012 roku. Browne nie ma żadnego doświadczenia w frackingu, nasuwa się więc pytanie, dlaczego uważano, że powinien doradzać w tych sprawach.

Później Browne wciągnął również wyższą kadrę kierowniczą Cuadrilla do lobowania urzędnika państwowego Lorda Marlanda (12 marca 2012 roku), a następnie 2 lipca ministra Charlesa Hendry’ego.

FOI ujawnia, że podczas spotkań Browne’a omawiano także interesy handlowe: ”Byłoby to najprawdopodobniej naruszeniem interesów handlowych Cuadrilli … gdybyśmy opublikowali szczegóły tego, co powiedziano”.

Dlaczego pracownikowi rządu pozwala się na dostęp do ministrów Korony w sprawach, które przyniosą korzyści jego firmie? I dlaczego pozwala mu się doradzać w kwestii tworzenia oficjalnej polityki, przekazanej w zaufaniu przez członków rządu?

W świetle trwającej afery Lyntona Crosby’ego, najwyższy czas, żeby wziąć pod lupę podwójną rolę Browne’a – a także znacznie szerszymi powiązaniami pomiędzy firmami paliw kopalnianych i rządem

* Kolejnym interesującym szczegółem jest to, jak ochoczo i bez żadnego kwestionowania gazeta Independent opublikowała propagandowe kawałki Browne’a.

Komentarz Pracowni: Mamy już swoją Cuadrillę – Cuadrilla Polska Sp. z o.o.Głównymi inwestoramisą australijska firma AJ Lucas Group, LTD i amerykański holding Riverstone LLC, zresztą partnerzy matczynej firmyCuadrilla Resources.

Riverstone LLC działają głównie poprzez spółkę z grupą kapitałową Carlyle Goup i oba podmioty znane są z afery korupcyjnej typu „pay-to-play” z 2009 roku, dotyczącej zarządzania funduszami emerytalnymi, po krótce opisanej po polskututaj, chociaż Bibuła nie wspomina o Riverstone/Carlyle.

W efekcie tego skandalu poleciały głowy, w czerwcu 2009 firma Riverstone zgodziła się zapłacić 30 mln dolarów za ugodę i wyłączenie jej z dalszego dochodzenia, to samo miesiąc wcześniej zrobiła Carlyle, płacąc 20 mln. Ugoda nie objęła współzałożyciela i dyrektora zarządzającego funduszami Riverstone, Davida Leuschena (wcześniej Goldman Sachs). Dochodzenie przeciw Leuschenowi zakończyło się kilka miesięcy później ugodą, która kosztowała go 20 mln. dolarów. (Bloomberg, ag.ny. gov)

Ciekawą notkę z 15 maja 2009 można przeczytać na Peu Report:

Bloomberg podał do wiadomości, że kierownictwo Carlyle nie będzie podlegać żadnej odpowiedzialności karnej na podstawie ugody. Wciąż prowadzone jest dochodzenie przeciwko Carlyle i Riverstone Holdings. Lord John Browne, były prezes BP, pracuje dla Riverstone.

Domyślam się, że (były sekretarz stanu USA) James A. Baker III załatwi sprawę dla Lorda Browne’a. Browne pomógł Johnowi uniknąć odpowiedzialności za wybuch w rafinerii BP w Texas City (marzec 2005), który zabił 15 osób. James Baker jest ściśle związany z Carlyle Group, która zatrudniła Lorda Johna wkrótce po opublikowaniu raportu Bakera, zrzucającego winę za wybuch na „zaniedbania norm bezpieczeństwa”.

Tymczasem zaniedbania te były spowodowane wprowadzeniem przez Lorda Browne’a programu drastycznych cięć kosztów w BP, czego skutkiem były liczne katastrofy, w tym potężny wyciek ropy w Prudhoe Bay na Alasce w marcu 2006, do którego doszło mimowcześniejszych ostrzeżeń. Obwinia się go też za katastrofę Deepwater Horizon z 2010 roku. Życie pracowników BP wyceniał biorąc za metaforę bajeczkę „Były sobie świnki trzy” (serio!). Lord Baker, po 41 latach, odszedł z BP w 2007 roku po kolejnej głośnej aferze. Zob:Blackmail, Sex, and Corporate Secrets z sierpnia 2007. Interesująca lektura i wyraźnie zarysowany profil ówczesnego naczelnego BP. Polecamy przeczytanie i – w kontekście naszego poprzedniego postu – ćwiczenie z serii „znajdź 20 szczegółów…”

Teraz, lobbując za frackingiem, Lord Brownereaguje pogardą i wzruszeniem ramionna przywołanie katastrof BP. Lord posiwiał, ale na tym koniec zmian – te same zapewnienia o bezpieczeństwie, to samo parcie do przodu, po trupach.

Destabilizacja Ukrainy wspomaga interesy korporacji frackingowych

Przytoczone badania ostrzegają o niebezpieczeństwie zwiększonej zależności od importowanych paliw, w szczególności wspominając Rosję. Wydaje się to być niezwykle na czasie, biorąc pod uwagę obecną demonizację interwencji Rosji na Ukrainie. W tym tygodniu ministrowie energetyczni państw G7 uzgodnili plan, mający na celu ”wyeliminowanie w dłuższym terminie zależności Europy od rosyjskiej ropy i gazu oraz ’rozbrojenie’ groźby prezydenta Władimira Putina, który używa dostaw rosyjskiego gazu i ropy jako ’broni’ przeciwko Ukrainie i jej wschodnim europejskim sąsiadom”.

Może to wyglądać na teorię spiskową, ale zastanawiamy się, czy ta prowadzona przez Zachód destabilizacja Ukrainy, a następnie wojna zastępcza [wojna, w której dwa lub więcej znajdujących się w konflikcie państw rozstrzyga spór nie za pomocą starć militarnych prowadzonych bezpośrednio na własnym terytorium, ale zastępczo, za pomocą działań na terenie państwa trzeciego, a więc na terenie zewnętrznym, zastępczym] z Rosją nie jest w rzeczywistości zorganizowana przez przemysł gazowo-naftowy. Nie byłby to pierwszy raz, kiedy ropa i wojna są ściśle ze sobą powiązane, tyle że w tym przypadku celem jest nie tylko bezpośrednia grabież zasobów ukraińskich, ale także usprawiedliwienie dla zyskownej inwazji przemysłu frackingowego na zielonych wzgórzach Wielkiej Brytanii.

Kolejnego dowodu na to, że ta teoria nie jest tylko dziką spekulacją, dostarcza niedawno opublikowany w Russia Today artykuł, zadający te samo pytanie, w odniesieniu do zasobów ukraińskiego gazu łupkowego:

Za ”antyterrorystyczną” operacją rządu kijowskiego skierowaną przeciwko zwolennikom federalizacji stoją interesy gospodarcze, takie jak niewykorzystane zasoby gazu łupkowego, już dzielone jak skóra na niedźwiedziu przez zachodnich gigantów energetycznych.

Może to być przypadek zamierzonej taktyki geopolitycznej, wspomagającej ambicje zagranicznych gigantów energetycznych w połączeniu z polityczną kampanią doktryny szoku w Wielkiej Brytanii – gdzie geopolityczne wydarzenia są błyskawicznie wykorzystywane jako okazje do rozszerzenia korporacyjnych interesów.

© Moss Photo: Getty Images – Znak czasów: plakaty zdobią drogę wzdłuż kempingu aktywistów anty – frackingowych w Barton

 

Tłumaczenie: PRACowniA

Z linkowanej wcześniej w komentarzu strony szczesniak.pl:

Rozmaite kategorie zasobów

Podstawowym problemem w odbiorze społecznym narracji łupkowej jest rozróżnienie między rodzajami zasobów geologicznych, których wielkości się podaje. Dla rozpoczęcia wyjaśnienia, przytoczmy bardzo ilustratywną grafikę Kennetha Medlocka.

Podstawową linią podziału jest różnica między: zasobami (resources) i rezerwami (reserves).

Zasoby to to, czym obdarzyła nas natura. Mamy ich kilka kategorii:

– resource in place – wszystko, co było w ziemi. Szacunek bardzo niepewny, zwykle zwiększa się z czasem, ale jest to ostateczna linia, więcej nie wydobędziemy

– technically recoverable resource – to co jesteśmy w stanie wydobyć dysponując technicznymi środkami. To zwiększa się z czasem, wraz z rozwojem technologii.

– economically recoverable resource – to z powyższej kategorii zasobów, co się opłaca wydobyć – najważniejszy czynnik to koszt

I teraz dopiero mamy to, o czym mówi się najczęściej, czyli reserves (rezerwy, choć w oficjalnym polskim słowniku geologicznym takiego pojęcia nie ma (?))

– proved reserves – czyli zasoby złóż przygotowanych do wydobycia.

Mieszanie tych pojęć – to podstawa wszelkich nieporozumień, także w Polsce z gazem łupkowym. Ale ja na tym kończę 🙂