Wciąż zdezorientowani w kwestii Brexitu? To bardzo proste…

Joe Quinn
Sott.net
16 stycznia 2019 23:31 UTC

Pusta gadanina o Brexicie znów wraca do wiadomości. Słuchając polityków i papli w mediach, można by pomyśleć, że to wszystko jest dość skomplikowane i „poza zasięgiem zwykłych śmiertelników”. W rzeczywistości jednak „Brexit” jest dość prosty: przez ostatnie dwa i pół roku brytyjski establishment próbował sprawić, by Brexit zniknął.

Nie wierzycie mi? W takim razie wyjaśnijcie, jak to możliwe, że podczas gdy około 70% z 650 parlamentarzystów Zjednoczonego Królestwa pochodzi z okręgów wyborczych, w których większość ludzi głosowała za Brexitem, około 70% posłów do Parlamentu dało jasno do zrozumienia, że opowiada się za pozostaniem w UE.

W dodatku konserwatywny rząd, który zatwierdził referendum w 2015 r., był prowadzony przez Davida Camerona, konsekwentnie przeciwnego opuszczeniu UE. Jego następczyni, Theresa May, odpowiedzialna za negocjowanie pseudo-Brexitowej umowy, która faktycznie utrzymałaby Wielką Brytanię w UE i która została wczoraj odrzucona przez ogromną większość w Parlamencie, jest również przeciwko Brexitowi.

Prawdziwe „ruskie trolle”: Hamilton68 i Sojusz na rzecz Zabezpieczenia Demokracji

Joe Quinn
Sott.net
9 stycznia 2019 21:53 UTC

Diezinformacyja amerykańskiego państwa w państwie

Zważywszy na to, że większość ludzi wyrobiła już sobie zdanie na ten temat, może się wydawać, że jest już za późno na wskazywanie, że mamy teraz oczywisty dowód, pozwalający nam powiedzieć, że twierdzenie, że „Rosja włamała się w nasze wybory”, nie tylko jest całkowicie fałszywe, ale ci, którzy tak twierdzili – członkowie amerykańskiego wywiadu, establishment polityczny i korporacyjny (jak i inni ideolodzy) – sami byli i są twórcami tych profili „rosyjskich trolli” w mediach społecznościowych, w wypadku których wykazano jakiekolwiek „hakowanie”.

Artykuł NY Times z 19 grudnia 2018 r. ujawnił, że grupa „Demokratów-specjalistów w zakresie technologii” zdecydowała się wykorzystać „podobnie oszukańcze taktyki” (jak te przypisywane rosyjskim trollom) w rywalizacji o mandaty do Senatu w stanie Alabama, zakwestionowanej przez Roya Moore’a w grudniu 2017 r. W wewnętrznym sprawozdaniu na temat tzw. „wysiłków w Alabamie”, pozyskanym przez The Times, mówi się wprost, że „eksperymentowano z licznymi taktykami, co do których uważa się obecnie, że wpłynęły na wybory w 2016 r.”. Agenci biorący udział w projekcie stworzyli na Facebooku stronę, gdzie przedstawiali się jako konserwatywni obywatele z Alabamy, i wykorzystali ją do prób podzielenia Republikanów, a nawet do udzielania poparcia kandydatowi z dopisu, żeby odebrać głosy panu Moore’owi. A jak starano się wprowadzić podziały?

„Zorganizowaliśmy skomplikowaną operację „pod fałszywą flagą”, w ramach której została zasiana idea, że kampania Moore’a była wspierana w mediach społecznościowych przez rosyjski botnet” – głosi sprawozdanie.

Autohemoterapia: reaktywowanie naturalnej zdolności organizmu do samoleczenia

Dr Gabriela Segura
Health Matrix
3 listopada 2018 17:14 UTC

Autohemoterapia to termin powstały na początku ubiegłego wieku (1912), którego autorstwo przypisuje się drowi Paulowi Ravautowi. Zabieg ten polega na wstrzyknięciu krwi pobranej z przedramienia za pomocą strzykawki i igły – jak przy pobraniu próbki krwi do analizy laboratoryjnej – oraz natychmiastowym wstrzyknięciu jej domięśniowo w pośladek.

Aby zilustrować przydatność tej prostej techniki na przestrzeni całej historii medycyny, przyjrzymy się jednemu z najbardziej zdumiewających artykułów naukowych na ten temat. „Autohemoterapia w psychiatrii” została opublikowana w Dzienniku Medycznym Stanu Maryland (Maryland State Medical Journal) w 1955 roku przez Roberta Reddicka, ówczesnego prezesa Stowarzyszenia Medycznego Hrabstwa Dorchester (Dorchester County Medical Society). Reddick napisał:

W ciągu ostatnich trzech dekad korzystne efekty stosowania autohemoterapii odnotowano w leczeniu następujących schorzeń: gruźlica płuc, narkomania, szkarlatyna, trądzik, czyrak gromadny [karbunkuł], gorączka reumatyczna, choroby dermatologiczne, niepowściągliwe wymioty ciężarnych, niedobory hormonów, ziarnica weneryczna, opryszczka pospolita, półpasiec, różne rodzaje alergii, trwałe reakcje serologiczne [najprawdopodobniej chodzi o choroby autoimmunologiczne], stany septyczne po poronieniu i aborcji, czyraczność [furunkuloza], różne zakażenia wirusowe, pokrzywka, choroba posurowicza, porażenie połowicze [hemiplegia], astma oskrzelowa, ostra postać pląsawicy, owrzodzenie nóg, malaria, zapalenie opłucnej, wścieklizna, żółtaczka wszczepienna [wirusowe zapalenie wątroby typu B], artretyzm, ostre zapalenie korzonków nerwowych Landry’ego [zespół Guillaina-Barrégo], ostre porażenie dziecięce [polio], błonicze zapalenie wielonerwowe, przetoka dwunastnicza, gruźlicze zapalenie otrzewnej, choroby układu krążenia, dolegliwości miesiączkowe i menopauzalne, różnego rodzaju zapalenia płuc, łuszczyca i inne.

Brexit – polityczna farsa oparta na publicznym kłamstwie

Joe Quinn
Sott.net
21 listopada 2018 16:41 UTC

Jednako zwiedzeni: przeciwne obozy wobec Brexitu

Kiedy komuś przytrafia się tragiczne wydarzenie czy doświadczenie traumy, które zasadniczo zmienia jego życie i dążenia, pierwszą sprawą, na której skupiają się przyjaciele, a często i psycholodzy, są czynniki i okoliczności, które sprowokowały ową diametralną zmianę. Jest to kwestia poznania kontekstu. Przez ostatnie 2,5 roku uważnie śledziłem, co na temat Brexitu mają do powiedzenia mądrzy ludzie i politycy, co on oznacza i dlaczego do niego dochodzi. Jednak ani razu nie natknąłem się na jakąkolwiek wzmiankę ze strony tych „ekspertów” o najważniejszym jego aspekcie, czyli kontekście, w którym się pojawił.

Strzelanina w Strasburgu. Każdy wie, skąd pochodzi terror

Niall Bradley
Sott.net
30 grudnia 2018

Everybody knows that the dice are loaded
Everybody rolls with their fingers crossed

[Każdy wie, że kości są oszukane
Każdy nimi rzuca, trzymając mocno kciuki]

¬ Leonard Cohen, „Everybody Knows”

 

Strzelanina na bożonarodzeniowym jarmarku w Strasburgu, 11 grudnia 2018

Wczoraj francuskie media podały, że w areszcie przetrzymywany jest policjant, ścigany i schwytany 23 grudnia na zatłoczonej paryskiej stacji kolejowej, który w momencie pojmania miał przy sobie „broń palną i materiały wybuchowe klasy wojskowej”. Ten 29-letni funkcjonariusz żandarmerii, stacjonujący na miejscu, w Paryżu, był w tym czasie „na przepustce”, jednak pomimo przesłuchiwania go przez cztery dni, śledczy nie powiedzą, lub nie mogą powiedzieć, co takiego robił, kiedy w szczycie przedświątecznego ruchu przechodził przez Dworzec Lyoński (Gare de Lyon) w centrum Paryża z torbą pełną terrorystycznych cacuszek. Wiedzą jednak, że ten konkretny gliniarz uprzednio służył w wojsku i jest specjalistą od posługiwania się materiałami wybuchowymi.

Zbiegiem przypadków lub nie, trzy dni temu na krótko ewakuowano stację kolejową w Strasburgu, kiedy ktoś zagroził zamachem bombowym. To nagromadzenie „kolejowego terroryzmu” przywodzi mi na myśl dziwne wykolejenie się pociągu pospiesznego linii Paryż-Strasburg – pierwszą w 30-letnim okresie istnienia TGV fatalną w skutkach katastrofę – i to następnego dnia po jednoczesnych zamachach w kilku miejscach w Paryżu w połowie listopada 2015 r. Pomimo sprzeciwów motorniczego i zeznań świadków o eksplozji przed wykolejeniem się pociągu, władze szybko wykluczyły sabotaż, a winą obarczyły motorniczego i prowadzenie pociągu z „nadmierną prędkością” (czemu ten zaprzeczył). W tamtym czasie Joe Quinn napisał na ten temat [na Pracowni o tym samym tutaj]:

Jedną z możliwych przyczyn tak irracjonalnego podejścia do tej katastrofy, w której zginęło 11 osób, a 42 odniosły obrażenia, jest to, że jakiekolwiek nawiązanie do zamachu terrorystycznego w jej kontekście natychmiast przywołałoby pamięć najgorszej terrorystycznej zbrodni we Francji sprzed zamachu w Paryżu w ubiegły weekend.

18 czerwca 1961 roku o godz. 15.10 wykoleił się francuski pociąg linii Paryż-Strasburg; zginęło 28 osób, a 170 odniosło obrażenia. Kilka dni wcześniej naczelnik stacji kolejowej położonej w pobliżu miejsca tragedii dostał list z groźbą przeprowadzenia zamachu terrorystycznego na tej linii. List został najwyraźniej zignorowany przez policję, a prawda o zamachu – tzn. o podłożeniu bomby – była trzymana w tajemnicy przez 20 lat.

Powód zatuszowania sprawy zdaje się mieć sporo wspólnego z faktem, że zamachowcy byli członkami tajnej paramilitarnej grupy NATO, której zadaniem było przeprowadzanie ataków terrorystycznych na francuską ludność cywilną i francuskich polityków w celu wpłynięcia na opinię publiczną i polityczną w kwestii niepodległości Algierii oraz zagwarantowanie dalszej uległości krajów europejskich wobec NATO-wskiej ideologii niedopuszczenia do radziecko-europejskiego zbliżenia. W którymś momencie grupa ta, znana jako Organisation de l’armée secrète (Organizacja Tajnej Armii, OSA), podjęła próbę zamachu stanu przeciwko rządowi Charlesa de Gaulle’a.

Jest zatem możliwe, że powodem tak szybkiego odrzucenia przez francuskie władze terroryzmu jako powodu katastrofy TGV następnego dnia po paryskich zamachach terrorystycznych była chęć uniknięcia powiązania, choćby tylko poszlakowego, pomiędzy wcześniejszym domowym terroryzmem z kolekcji NATO i obecnym zagrożeniem ze strony islamskiego terroryzmu. Dwa zagrożenia, które, w końcowej analizie, mogą wykazać to samo źródło.