Komediancki jutub

Niemal równo 10 lat temu zamieściliśmy post Prawda o Jonestown, któremu towarzyszyły trzy krótkie wycinki z filmu dokumentalnego „Evidence of Revision”. Najpierw, mniej więcej półtora roku temu, YT nałożył ograniczenie wiekowe na trzeci z tych filmików. No dobra, faktycznie treść nie dla dzieci, choć swoją drogą, co dzieci miałyby robić na tej platformie bez czujnego oka rodziców i jakim cudem miałyby na to wideo trafić, pozostaje dla mnie zagadką.

Dzisiaj platforma przebiła samą siebie: bez ostrzeżenia usunęła drugi z wycinków i przysłała dwa rozkoszne emaile. Pierwszy:

Nowa Wspaniała Normalność

CJ Hopkins
OffGuardian
15 kwietnia 2020 r.

„Żegnajcie, Żydzi!”

 

Wojna z populizmem wreszcie się skończyła. Śmiało, zgadnijcie, kto wygrał?

Podpowiem wam. Nie są to Rosjanie, biali supremacjoniści, żółte kamizelki, nazistowski kult śmierci Jeremy’ego Corbyna, mizoginiści określani jako Bernie Bros, terroryści w czapkach MAGA, ani żadna z innych prawdziwych lub fikcyjnych „populistycznych” sił, z którymi od czterech lat toczy wojnę globalny kapitalizm.

Co? Nie mieliście świadomości, że globalny kapitalizm toczy Wojnę z Populizmem? Nie martwcie się, większość ludzi nie ma o tym pojęcia. Nie było oficjalnego ogłoszenia, ani nic w tym stylu. Została wszczęta latem 2016 r., kiedy kończyła się Wojna z Terroryzmem, jako jej następny odcinek lub jej wariacja, albo przedłużenie, albo… to naprawdę już bez znaczenia, bo teraz mamy Wojnę ze Śmiercią, czy też Wojnę z Drobnymi Objawami Przeziębienia – w zależności od wieku i ogólnego stanu zdrowia.

Zgadza się, moi drodzy, po raz kolejny globalny kapitalizm (czyli tzw. „świat”) został zaatakowany przez potwornego wroga. GloboKap nie może złapać oddechu. Od momentu, kiedy pokonał komunizm i stał się globalnym hegemonem ideologicznym, pojawiał się jeden nikczemny wróg za drugim.

Puste szpitale? Gdzie są ci wszyscy pacjenci z koronawirusem?

D. Rodriguez
Sott.net
1 kwietnia 2020 r.

[Szpitale w Nowym Jorku przygotowują się na gwałtowny wzrost liczby pacjentów – Zwróćcie uwagę na datę. To już 11 dni i ludzie zastanawiają się, gdzie oni są….]

Na Twitterze popularność zdobył hashtag #FilmYourHospital [SfilmujSwójSzpital]. W czasie gdy jedna trzecia światowej populacji żyje w „izolacji”, niektórzy zaczęli radzić sobie z klaustrofobicznym niepokojem odwiedzając lokalne szpitale, żeby nagrać wyrywki chaosu, którego się tam spodziewali: pokazać, jak rozszalała się zabójcza pandemia i tym podobne obrazki. Zaskakujące jest jednak to, że ludzie znajdują w większości nietypowo ciche, nieprzeładowane szpitale. Niektóre sprawiają wręcz wrażenie – wybaczcie grę słów – śmiertelnie cichych.

Może być tak, że ludzie widzą obecnie puste, ciche szpitale, bo przypadki Covid-19 (podejrzewane lub potwierdzone) są kierowane – póki co – tylko do wytypowanych placówek. Miałoby to sens z epidemiologicznego punktu widzenia – dobrze by było „umieścić” przypadki w jak najmniejszej liczbie „punktów zapalnych”, bo przecież same szpitale dość szybko stają się istotnym źródłem infekcji. Czy ktoś widział raporty lub dyrektywy wydane w sprawie takich posunięć administracyjnych? Ja jeszcze nie. Z większość doniesień o gotowości szpitali można wywnioskować, że wszystkie placówki medyczne, przynajmniej w miastach, spodziewają się „lada dzień przepełnienia”.

Jednym z pierwszych klipów #FilmYourHospital był filmik niemieckiego reportera Billy’ego Sixa pod tytułem „Mediziner gegen Medien Es gibt keine gefährliche Corona Pandemie” [Lekarze kontra media. Nie ma żadnej groźnej pandemii koronawirusa]. Na początku wizyty w jednym z najbardziej obłożonych szpitali w Berlinie Six mówi, że skierowała go tam administracja innego szpitala, twierdząc, że to „tam wysyłają przypadki Covid-19”. Jednak zamiast natknąć się na personel medyczny pilnie uwijający się przy chorych na Covid-19, jak można by się było spodziewać, zastał w szpitalu wyjątkowo spokojną atmosferę.

Koronawirus nie przyszedł z Chin: W Lombardii lekarze borykali się z „dziwnym zapaleniem płuc” już w listopadzie

Liu Zhen
South China Morning Post
22 marca 2020 r.

Komentarz SOTT: To niemal na pewno oznacza, że nie pochodzi on z Chin i krąży po świecie od wielu miesięcy.

Natomiast Wuhan – podobnie jak Bergamo, środkowy Iran i Madryt –  po prostu stały się ogniskami, przypuszczalnie ze względu na szereg lokalnych czynników.

Giuseppe Remuzzi, dyrektor Instytutu Badań Farmakologicznych Mario Negri w Mediolanie

W tym tygodniu jeden z czołowych ekspertów medycznych w Europie powiedział, że w północnych Włoszech „dziwne zapalenie płuc” grasowało już w listopadzie, wiele tygodni przed tym, jak lekarze zostali poinformowani o pojawieniu się koronawirusa w Chinach.

„[Lekarze rodzinni] pamiętają, że już w grudniu, a nawet w listopadzie, spotykali się z bardzo dziwnym zapaleniem płuc o wyjątkowo ciężkim przebiegu, szczególnie u osób starszych” – powiedział Giuseppe Remuzzi, dyrektor Instytutu Badań Farmakologicznych Mario Negri w Mediolanie, w wywiadzie dla National Public Radio of the United States.– Oznacza to, że wirus już krążył przynajmniej w [północnym regionie] Lombardii, i to zanim dowiedzieliśmy się o wybuchu epidemii w Chinach”.

Koronawirus zamiast wojny

Stalker Zone
Valentin Katasonov
25 marca 2020 r.

 

90 lat temu, w październiku 1929 roku, panika na nowojorskiej giełdzie towarowej wyznaczyła początek globalnego kryzysu gospodarczego. Pod koniec roku panika ta wyszła daleko poza giełdę. Pozamykano działalność, dziesiątki a potem setki tysięcy ludzi straciły pracę, a amerykańskie firmy – zarówno te drobne, jak i wielkie – zbankrutowały…

W 1930 roku kryzys objął Europę, Amerykę Łacińską, wreszcie cały świat. Spadek produkcji (recesja) trwał do 1933 roku. Dochód narodowy Ameryki spadł z 87,8 miliarda dolarów w 1929 r. do 40,2 miliarda w 1933. Upadło ponad 135 000 przedsiębiorstw handlowych, przemysłowych i finansowych. W ciągu tych trzech lat kryzysu zbankrutowała prawie połowa amerykańskich banków.

Po recesji zaczął się okres stagnacji. W wielu krajach władze podejmowały tytaniczny wysiłek, żeby wydźwignąć swoją gospodarkę z bagna zastoju. Na popularności zyskały idee angielskiego ekonomisty Johna Keynesa, który zalecał ingerencję państwa w procesy gospodarcze (czyli tzw. interwencjonizm państwowy).

Czeka nas fiasko? W sprawie koronawirusa podejmujemy decyzje bez wiarygodnych danych

John P.A. Ioannidis
STAT News
17 marca 2020
Tłumaczenie: Piotr Bystranowski, komentarze dodane

© Paul Sancya/AP

Covid-19, choroba wywoływana przez rozprzestrzeniającego się obecnie wirusa, przyjęła obecnie formę pandemii, jaka zdarza się raz na sto lat. Niestety, zaistniała sytuacja może się okazać porażką w posługiwaniu się danymi – porażką, jaka zdarza się raz na sto lat.

Od polityków podejmujących kluczowe decyzje i naukowców modelujących przebieg pandemii po zwykłych ludzi poddawanych kwarantannie czy praktykujących social distancing – wszystkim nam potrzeba w tym momencie informacji dobrej jakości. Tymczasem brakuje wiarygodnych danych co do tego, ilu ludzi zaraziło się wirusem SARS-CoV-2 albo kto pozostaje nim zakażony. Informacje dobrej jakości są niezbędne, by kierować podejmowaniem decyzji i działań o niewyobrażalnym znaczeniu i by oceniać ich skutki.

Wiele krajów podjęło już drakońskie środki zaradcze. Jeśli zaraza ustąpi – sama z siebie albo pod wpływem podjętych działań – skrajne rozwiązania krótkoterminowe, takie jak social distancing czy zakaz wychodzenia z domu, mogą okazać się możliwe do zniesienia. Ale jak długo środki tego typu powinny być utrzymane, jeśli niesłabnąca pandemia będzie dalej podróżować przez świat? W jaki sposób polityczni decydenci mogą rozpoznać, czy ich działania przynoszą więcej szkody czy pożytku?

Memento mori: Mało popularne przemyślenia na temat koronowirusa

Craig Murray
craigmurray.org.uk
7 marca 2020

© craigmurray.org.uk

Zawsze bardzo lubiłem to zdjęcie. Myślę, że z oczywistych powodów. Od lewej widać Celię, Stuarta, Neila i mnie. Przez całe dzieciństwo byliśmy bardzo zżyci. Pokazuję je wam teraz, ponieważ moja mama zawsze się dziwiła, że tak dobrze na nim wyglądamy, mimo że wszyscy byliśmy na zwolnieniu, bo zachorowaliśmy na tak zwaną grypę grypę Honkong.

Pandemia grypy Hongkong, która przetoczyła się przez Wielką Brytanię w latach 1968-1969, była ostatnią naprawdę poważną pandemią grypy. Zdaje się, że charakteryzują się one nadzwyczajną regularnością pojawiania się: 1919, 1969 i 2020 r. Epidemie grypy są punktualniejsze niż pociągi (choć pozwoliłem sobie tu na małe oszustwo i pominąłem grypę azjatycką w 1958 r.) Dziś grypa Hongkong znana jest jako H3N2. Szacowana ilość zgonów, jakie spowodowała na całym świecie, waha się na poziomie od 1 do 4 milionów. W Wielkiej Brytanii zabiła w przybliżeniu około 80 tysięcy osób.