Trump odwołuje zimną wojnę, niektórych perspektywa pokoju wpędza w szał

Patrick J. Buchanan
Antiwar.com
17 lipca 2018

Rozpoczynając wspólną konferencję prasową z Władimirem Putinem, prezydent Trump przyznał, że stosunki USA z Rosją „nigdy nie były gorsze”.

Następnie dobitnie dodał, że „mniej więcej cztery godziny temu” sytuacja się zmieniła.

Z pewnością. Trump swoimi uwagami w Helsinkach i na szczycie NATO w Brukseli zasygnalizował historyczne przesunięcie w polityce zagranicznej USA, które może decydować o przyszłości tego kraju i losie jego prezydentury.

Odrzucił podstawową przesłankę amerykańskiej polityki zagranicznej, obowiązującą od zakończenia zimnej wojny, i o nasze [tj. Stanów Zjednoczonych] nieszczęsne stosunki z Rosją obwinił nie Władimira Putina, ale bezpośrednio amerykański establishment.

W tweecie przed spotkaniem Trump oskarżył elity obu partii: „Nasze stosunki z Rosją NIGDY nie były gorsze, zawdzięczamy to wieloletniej lekkomyślności i głupocie Stanów Zjednoczonych, a teraz jeszcze temu zmanipulowanemu polowaniu na czarownice (Rigged Witch Hunt)!”

Tym samym Trump odrzucił dokonania i plany neokonów i ich liberalnych interwencjonistycznych sprzymierzeńców, a także cały archipelag think tanków Partii Wojny, uwijających się w Waszyngtonie jak mrówki.

Przez ostatni tydzień, od Brukseli po Wielką Brytanię i Helsinki, przesłanie Trumpa było jasne, spójne i – zaskakujące.

NATO się przeżyło. Europejscy sojusznicy pasożytowali na amerykańskiej obronie, gromadząc jednocześnie ogromne nadwyżki handlowe naszym kosztem. Koniec z tym. Europejczycy przestaną okradać nasze rynki i zaczną płacić za własną obronę.

Dlaczego izraelskie ambicje ekspansji i czystki etnicznej spełzną na niczym

Andrés Perezalonso
Sott.net
27 czerwca 2018 15:32 UTC

Żołnierze izraelscy aresztują palestyńskiego nastolatka Fawziego Muhammada Al-Juneidiego w Jerozolimie, 8 grudnia 2017 r. Do dorwania rzucającego kamieniami chłopca potrzebna jest armia – ale rzucający kamieniami wciąż się pojawiają. Co robić?

Kiedy powszechna uwaga jest skupiona na piłkarskim mundialu, niektórzy obserwatorzy sytuacji w Palestynie obawiają się możliwości wykorzystania tej sytuacji i przeprowadzenia przez Izrael poważnej operacji wojskowej w Strefie Gazy. Cztery lata temu, pod koniec mistrzostw świata w Brazylii, Izrael rozpoczął operację „Protective Edge”, która według danych ONZ spowodowała śmierć 2 256 Palestyńczyków, w tym 1 563 cywilów. Palestyńskie Centrum Praw Człowieka doprecyzowało, że wśród ofiar były 293 kobiety i 556 dzieci. Niezwykle wysoki odsetek ofiar wśród ludności cywilnej był konsekwencją rozkazów wydanych izraelskim żołnierzom, by strzelać do wszystkich ludzi w zasięgu wzroku, co ujawniła organizacja Breaking the Silence. Było to również zgodne ze starym, milczącym celem Izraela, jakim jest czystka etniczna w Palestynie.

Izraelskie media ujawniły niedawno, że kraj planuje przeprowadzenie inwazji na pełną skalę, w efekcie której Gaza zostałaby przecięta na pół i jedna połowa trafiłaby pod okupację. Są tak pewni tego, że będą w stanie „doprowadzić do istotnej zmiany sytuacji”, że wojsko „już rozważa alternatywę dla rządu Hamasu”. Wcześniej w czwartek minister bezpieczeństwa publicznego Gilad Erdan w rozmowie z Army Radio powiedział: „Nie chcę rozpoczynać operacji, ale najprawdopodobniej nie będziemy mieli innego wyjścia, jak tylko wejść i tym samym osiągnąć trwały skutek odstraszający”. Powiedział to w odniesieniu do płonących latawców, jakie gazańscy protestujący puszczają przez granicę, i zaznaczył, że winnych należy zastrzelić: „wiek nie ma znaczenia, to terroryści i należy zapobiec zagrożeniu, jakie stwarzają”. Minister sprawiedliwości Ayelet Shaked, również członek gabinetu bezpieczeństwa, argumentował, że „nie ma różnicy między płonącym latawcem a rakietą Kasam i nie możemy tolerować latawców”. Ma rację co do tego, że rakiety Kasam są mniej więcej tak samo skuteczne jak latawce – jedne i drugie są głównie symbolicznymi gestami buntu, a nie skuteczną bronią wojenną.