Komety obserwowane gołym okiem do roku 1700

Dodatek z książki pt. „Komety od starożytności do współczesności, w mitach, legendach i nauce” – Donald K. Yeomans, str.323-374.

Donald K. Yeomans "Komety od starożytności do współczesności, w mitach, legendach i nauce"

Ten Dodatek zawiera zestawienie komet widocznych gołym okiem aż do roku 1700. Podano w nim datę pierwszego pojawienia się komety, po której następuje kraj (lub kraje), z którego pochodzą użyteczne obserwacje. Jeśli kometa była obserwowana wystarczająco dokładnie i dzięki temu można wyznaczyć jej orbitę, w nawiasie podano dodatkowe informacje: moment przejścia przez peryhelium P; minimalną odległość komety od Ziemi d w jednostkach astronomicznych; oraz moment, w którym to największe zbliżenie nastąpiło. Jednostka astronomiczna, j.a., jest równa w przybliżeniu 150 milionom kilometrów. W wielu przypadkach dodano krótkie informacje o ruchu komety i jej wyglądzie. Znak zapytania (?) oznacza, że informacje te są niepewne.

Na końcu każdej pozycji podano odnośne źródła. Zazwyczaj zawierają one dodatkowe informacje o poszczególnych kometach. Często używane źródła, jak Ho Peng Yoke i Alexandre Guy Pingre, oznaczone są skrótami. Na przykład Ho (5) oznacza piątą kometę wymienioną w katalogu Ho Peng Yoke z 1962 roku, a P500 odnosi się do strony 500 dzieła Pingrego z lat 1783-1784. Główne źródła wymieniano po każdej komecie; inne źródła są wspominane tylko wtedy, gdy dostarczają dodatkowych informacji. Katalog ten jest pomyślany jako przewodnik, wskazujący, gdzie wykonano wyczerpujące obserwacje i jakie zapisy ocalały. Jeśli chodzi o dawne pojawienia komety Halleya, korzystaliśmy z wyczerpujących zestawień obserwacji przygotowanych przez Stephensona i Yau (1985).

Chińscy obserwatorzy stosowali różne nazwy dla różnych postaci komet. Jedną z nich jest po, czyli „krzaczasta gwiazda”, oznaczająca symetryczny, rozmyty obraz bez warkocza. Czasem jednak określenie „krzaczasta gwiazda” stosowano również do komety z warkoczem. Kometa hui, czyli „gwiazda-miotła”, jest kometą z warkoczem. Przyjęliśmy określenia „krzaczasta gwiazda” i „gwiazda-miotła”. Zapisując kątową długość warkocza komety, Chińczycy stosowali zwykle liniową jednostkę miary określaną chi, czyli stopa. Założyliśmy, że 1 chi równa się w przybliżeniu 1,5 stopnia, tak jak wyznaczył Tao Kiang w 1972 roku, co dla warkoczy o umiarkowanej długości wydaje się dobrym przybliżeniem. Gdy jednak chińskie źródła podają długość warkocza w dziesiątkach chi, współczynnik przeliczenia 1,5 stopnia na chi nie jest już wystarczająco dokładny i długości warkoczy są w takich przypadkach obliczane przy założeniu, że 1 chi jest równy w przybliżeniu jednemu stopniowi. Oceny długości bardzo długich warkoczy należy uważać za bardzo przybliżone.

Daty przed październikiem 1582 roku zestawiono według kalendarza juliańskiego. Chociaż momenty przejścia przez peryhelium i największego zbliżenia do Ziemi podane są w średnim czasie Greenwich, chińskie daty obserwacji pozostawiono w czasach miejscowych.

Z reguły chińskie zapisy podają określony asteryzm lub dwór księżycowy, w którym obserwowano kometę w danym momencie. Asteryzm stanowi grupę sąsiadujących ze sobą gwiazd, a każdy z 28 dworów księżycowych odpowiada przedziałowi rektascensji na sferze niebieskiej. W tym katalogu wykorzystano identyfikacje asteryzmów i dworów księżycowych ze znanymi nam gwiazdozbiorami, dokonane przez Ho. Czasem wprowadza to niepewność co do położenia komety, ponieważ dwór księżycowy w oryginalnym zapisie określa tylko jej długość ekliptyczną, podczas gdy Ho na ogół identyfikuje każdy dwór księżycowy z konkretnym gwiazdozbiorem, określając w ten sposób nie tylko długość, ale i szerokość ekliptyczną komety.

Informacje o orbitach i fizycznych cechach komet, które pojawiły się po roku 1700, znajdują się w pracach Kronka (1984) i Marsdena (1989).

XI wiek p.n.e. (prawdopodobnie około roku 1059 p.n.e.); Chiny. Gdy król Wu-Wang prowadził wojnę, aby ukarać króla Chou, pojawiła się kometa jako gwiazda-miotła, przy czym kij miotły wskazywał na wschód. Ho (2), Pankenier (1983).

1002 p.n.e. Kometę widziano w Lwie (zjawisko niepewne), P251.

974 p.n.e., wiosna; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda pojawiła się w okolicy bieguna północnego. Ho (3). Pankenier (1983) zwraca uwagę, że prawidłowy odczyt daty powinien być 963 p.n.e., a ponadto systematyczny czteroletni błąd w datowaniu zjawisk tego okresu sprawia, że zjawisko wystąpiło zapewne w roku 959 p.n.e.

633 p.n.e.; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła pojawiła się w Woźnicy, a jej warkocz był zwrócony w kierunku państwa Chhu. Ho (4).

613 p.n.e., jesień; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła weszła do gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy. Jest to prawdopodobnie pierwsza kometa, dla której istnieją weryfikowalne zapisy. Ho (5).

532 p.n.e., wiosna; Chiny. Nową gwiazdę widziano w Wodniku. Ho (6).

525 p.n.e., zima; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda pojawiła się w zimie blisko Antaresa. Ho (7).

516 p.n.e.; Chiny. Pojawiła się kometa jako gwiazda-miotła. Ho (8).

500 p.n.e.; Chiny. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (9).

482 p.n.e., zima; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda pojawiła się na wschodzie. Ho (10).

481 p.n.e., zima; Chiny. Widziano kometę jako krzaczastą gwiazdę. Ho (11).

480 p.n.e.; Grecja. Pliniusz podaje, że podczas bitwy pod Salaminą widziano kometę o kształcie rogu (typu ceratias). Barrett (1).

470 p.n.e.; Chiny. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (12).

467 p.n.e.; Chiny, Grecja. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Zjawisko to jest często, choć mylnie, łączone z kometą Halleya. Jest to ta kometa, której pojawienie odnotował Plutarch przed spadkiem meteorytu w Ajgospotamoj. Ho (13), Barrett (4), P255.

433 p.n.e.; Chiny. Obserwowano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (14), P258.

426 p.n.e., zima; Grecja. Kometa pojawiła się na północy około momentu przesilenia zimowego. Barrett (4).

373-372 p.n.e., zima; Grecja. Kometę widziano na zachodzie podczas wielkiego trzęsienia ziemi i fali przypływu w Achai, w Grecji. Z greckich opisów ruchu komety Pingre wnioskuje, że jej peryhelium znajdowało się w Pannie lub Wadze i że odległość peryhelium była całkiem mała. Pingre uważa, że jest to kometa, o której Grek Eforos wspomina, że rozdzieliła się na dwie części. Relacje Arystotelesa i Seneki wskazują, że kometa była widoczna zimą 373-372 p.n.e., podczas gdy z relacji Diodorusa Sikulusa, historyka z drugiej połowy pierwszego wieku p.n.e., wynika, że kometę widziano w następnym roku. Barrett (5), P259.

361 p.n.e.; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła pojawiła się na zachodzie. Ho (15), P263.

345-344 p.n.e.; Italia. Kometę widziano na zachodzie. Zjawisko niepewne. Barrett (6), P264.

341-340 p.n.e.; Grecja. Kometa ukazywała się tylko przez kilka dni w pobliżu równika, niedaleko Lwa. Barrett (7), P264.

305 p.n.e.; Chiny. Pojawiła się kometa jako gwiazda-miotła. Ho (16).

303-302 p.n.e.; Chiny, Grecja. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Na greckiej steli marmurowej zapisano kometę za panowania Leostratusa. Na tym tak zwanym marmurze z Parii zapisano szereg zdarzeń począwszy od Kekropsa, legendarnego króla Aten, aż do roku 264-263 p.n.e. Ho (17), Barrett (8).

296 p.n.e.; Chiny. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (18).

240 p.n.e. (P = maj 25,1; d = 0,45 j.a. 4 czerwca); Chiny. Kometa Halleya, jako gwiazda-miotła, pojawiła się najpierw na wschodzie, potem na północy. W ciągu miesiąca od 24 maja do 23 czerwca była widoczna na zachodzie. Ho (19), P265.

238 p.n.e.; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazywała się na zachodzie, potem na północy, wędrując na południe w kierunku Strzelca. Była widoczna przez 80 dni. Ho (20) zauważa, że ta relacja może dotyczyć dwóch komet.

234 p.n.e., styczeń-luty; Chiny, Mezopotamia. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na wschodzie. Ho (21). Fragmentaryczne zapiski klinowe wspominają o komecie widocznej na wschodzie w ostatniej części nocy pomiędzy 23 stycznia a 20 lutego. Hunger(1989).

214 p.n.e.; Chiny. Jasna gwiazda lub kometa pojawiła się na zachodzie. Być może, była to gwiazda nowa. Ho (22).

210 p.n.e., czerwiec-lipiec; Mezopotamia. Między 24 czerwca a 22 lipca widziano kometę z warkoczem skierowanym ku wschodowi. Hunger (1989).

204 p.n.e., sierpień-wrzesień; Chiny, Rzym. Kometę jako krzaczastą gwiazdę obserwowano blisko Arktura przez ponad 10 dni, póki nie znikła z oczu. Ho (23), Barrett (10).

172 p.n.e.; Chiny. Kometę jako gwiazdę z warkoczem obserwowano na wschodzie. Ho (24).

164 p.n.e. (P = listopad 12,6; d = 0,11 j.a. 29 września) Mezopotamia. Według Stephensona i in. (1985), badania tabliczek klinowych z Muzeum Brytyjskiego wskazują, że kometę Halleya widziano na wschodzie przed miesiącem księżycowym, zaczynającym się 21 października, i na zachodzie w Strzelcu od 21 października do 19 listopada. W ciągu tego ostatniego okresu kometa przeszła w odległości 2,5 stopnia na zachód i 7,5 stopnia na północ od planety Jowisz. Według obliczeń Yeomansa i Kianga (1981) jej ruch jest zgodny z tymi obserwacjami. Nie znaleziono żadnych chińskich zapisków na temat tego pojawienia.

163 p.n.e., 5 września; Mezopotamia. W pierwszej części nocy zauważono kometę ponad α Korony z warkoczem wskazującym na południe. Hunger (1989).

162 p.n.e., 6 lutego; Chiny. Kometa tien-chan, czyli „niebiańskie drzewo magnolii”, ukazała się na południowym zachodzie. Ho (25).

157 p.n.e., październik; Chiny, Mezopotamia. Kometa jako krzaczasta gwiazda pojawiła się na zachodzie w pobliżu Skorpiona. Jej skierowany na północny wschód warkocz liczył ponad 15 stopni i sięgał Drogi Mlecznej. Znikła z oczu po 16 dniach. Ho (26). Z zapisków klinowych wynika, że kometę obserwowano od 19 października aż do 15 listopada. Hunger (1989).

155 p.n.e., zima; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła zjawiła się z południowego zachodu. Ho (27).

155 p.n.e., wrzesień; Chiny. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na północnym wschodzie. Ho (28).

154 p.n.e., luty; Chiny. Kometę jako gwiazdę z warkoczem widziano na zachodzie. Ho (29).

148 p.n.e., maj; Chiny. Kometę widziano na północnym zachodzie. Ho (30).

147 p.n.e., 13 maja; Chiny. Kometa jako biała gwiazda-miotła z 15-stopniowym warkoczem pojawiła się w nocy, na północnym zachodzie, w Orionie. Odchodziła o świcie i stawała się mniejsza, a po 15 dniach znikła z oczu. Ho (13).

147 p.n.e., 6 sierpnia (P = czerwiec 28; d = 0,15 j.a. 4 sierpnia); Chiny. Kometa jako biała, splątana gwiazda, pojawiła się na południowym zachodzie pod Skorpionem. 8 sierpnia znajdowała się na północ od Skorpiona, a jej warkocz rozciągał się na mniej więcej 90 stopni (?). Odeszła 16 sierpnia. Ho (32). Seneka wspomina o komecie po śmierci Demetriusza, króla Syrii, i krótko przed wojną Związku Achajskiego w 146 roku p.n.e. Według opisu była tak duża jak Słońce, czerwonawa jak ogień i tak jasna, że rozpraszała ciemności. Barrett (19).

147 p.n.e., październik; Chiny. Była kometa na północnym zachodzie. Ho (33).

138 p.n.e., kwiecień; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda pojawiła się w Hydrze i wędrowała na północ przez okolice północnego bieguna, aż dotarła do Drogi Mlecznej. Ho (34).

138 p.n.e., maj; Chiny, Mezopotamia. Kometa jako krzaczasta gwiazda pojawiła się w Herkulesie i wędrowała aż do Wagi. Ho (35). Zapiski klinowe wspominają o komecie, która pierwotnie widoczna w Wadze pojawiła się ponownie na zachodzie 28 maja. Hunger (1989).

138 p.n.e., sierpień; Chiny. Była kometa jako krzaczasta gwiazda na północnym zachodzie. Ho (36).

137 p.n.e., październik; Chiny, Grecja. Chińczycy widzieli kometę na północnym wschodzie. Seneka stwierdza, że na początku panowania Attalosa III rozpostarła się na niebie kometa o nieograniczonej wielkości. Ho (37), Barrett (20).

135 p.n.e., lipiec; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na północy. Ho (38).

135 p.n.e., wrzesień; Chiny. Kometa jako gwiazda z warkoczem pojawiła się na wschodzie, rozciągając się przez niebiosa. Pozostawała przez 30 dni, zanim odeszła. Ho (39).

134 p.n.e., wrzesień; Chiny. Kometa jako gwiazda z warkoczem rozciągnęła się przez niebiosa. Całkiem możliwe, że to pojawienie jest omyłkowym zapisem komety z września 135 roku p.n.e. Rzymskie źródła wspominają, że gdy urodził się Mitry-dates VI, kometa świeciła przez 70 dni i całe niebo było w ogniu. Ho (41), Barrett (21).

120 p.n.e., wiosna; Chiny, Mezopotamia. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na wschodzie. Ho (42). Zapiski klinowe wspominają o komecie widocznej 18 maja w Baranie, która stała się nieruchoma na wschodzie nieco po 20 maja. Tę samą kometę widziano 16 czerwca z warkoczem zwróconym na południe i 13 lipca na początku nocy. Hunger (1989).

119 p.n.e., maj; Chiny. Kometę jako gwiazdę z warkoczem znów widziano na północnym zachodzie. Ho (43), P271.

110 p.n.e., czerwiec; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano najpierw w Bliźniętach. Po więcej niż 10 dniach ujrzano ją w Wielkiej Niedźwiedzicy. Ho (44).

110 p.n.e., 23 listopada; Mezopotamia. Widziano na wschodzie kometę z warkoczem skierowanym na zachód. Hunger (1989).

108-107 p.n.e.; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w pobliżu Małego Psa i Bliźniąt. Ho (45).

102 p.n.e. (w przybliżeniu); Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano wśród gwiazd Wolarza. Ho (46).

87 p.n.e. (P = sierpień 6,5; d = 0,44 j.a. 27 lipca); Chiny, Mezopotamia. Kometa Halleya. Średniowieczna chińska encyklopedia stwierdza, że kometa jako krzaczasta gwiazda ukazywała się na wschodzie w ciągu miesiąca od 10 sierpnia do 8 września. Kiang (1972) zauważa, że kometa Halleya byłaby w tym czasie widoczna na zachodzie, i sugeruje, iż miesiąc mógł być błędnie przepisany do wtórnego źródła, bo była ona widoczna na wschodzie w poprzednim miesiącu. Ponieważ ruch komety Halleya w roku 87 p.n.e. jest dość dobrze znany z ekstrapolacji orbity, wydaje się prawdopodobne, że istotnie jest to ta, którą opisuje średniowieczne źródło chińskie. Stephenson (1985) zauważa, że według zapisków klinowych kometa była widoczna „dzień po dniu” podczas miesiąca księżycowego od 14 lipca do 11 sierpnia, i rozsądna interpretacja tych zapisków sugeruje, że kometę widziano po raz ostatni 24 sierpnia. Z obliczeń Yeomansa i Kianga (1981) wynika, że 24 sierpnia jej odległość od Słońca na niebie wynosiła tylko 31 stopni i nadal się zmniejszała. Zapiski klinowe zawierają także pierwszy pomiar warkocza komety Halleya, który stwierdza, że był on długi na 4 łokcie, czyli około 10 stopni. Ho (47), Barrett (27).

84 p.n.e., marzec; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na północnym zachodzie. Ho (48).

83 p.n.e. (przybliżony rok); Chiny. Kometę jako splątaną gwiazdę widziano na zachodzie, na wschód od Herkulesa. Przeszła blisko Altaica i weszła do Pegaza. Ho (49).

69 p.n.e., luty; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na zachodzie około 30 stopni od Wenus. Ho (52).

69 p.n.e., 23 lipca; Chiny. Biała gwiazda-gość, mierząca 3 stopnie i wskazująca na południowy wschód, ukazała się i przebywała ponad gwiazdą Kłos w Pannie. Być może, była to gwiazda nowa. Ho (53).

69 p.n.e., 20 sierpnia; Chiny. Gwiazda-gość była widoczna na północny wschód od Korony Północy i wędrowała w kierunku południowym. 27 sierpnia znajdowała się w pobliżu południowej części Herkulesa, a jej biały warkocz wskazywał na południowy wschód. Ho (54).

61 p.n.e., sierpień; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na wschodzie. Ho (55).

49 p.n.e., kwiecień; Chiny, Korea. Gwiazda-gość pozostawała około 15 stopni na północny wschód od Kasjopei. Mierzyła ponad 15 stopni i wskazywała na zachód. Opuściła Kasjopeję i poszła na północ od niej. Ho (56), Barrett (32).

47 p.n.e., czerwiec-lipiec; Chiny. Niebieskawobiała gwiazda-gość z promieniami o długości nie przekraczającej 1 stopnia pojawiła się w południowo-wschodniej części Perseusza. Ho (58).

44 p.n.e., maj-czerwiec; Chiny, Korea, Rzym. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na północnym zachodzie. Była czerwonawożółta i miała długość około 12 stopni. Po kilku dniach znajdowała się przy Orionie, miała ponad 15 stopni długości i wskazywała na północny wschód. Kilku rzymskich autorów podaje, że podczas igrzysk, które Oktawian August zorganizował ku czci zamordowanego Juliusza Cezara, widziano na północy kometę przez 3 do 7 dni. Ho (59), Barrett (34).

32 p.n.e., luty; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Pegazie. Miała (później?) około 90-105 stopni długości i około 1,5 stopnia szerokości oraz niebieskawobiała barwę. Ho (60).

12 p.n.e., 26 sierpnia (P = październik 10,8; d = 0,16 j.a. 10 września); Chiny, Rzym. To pojawienie komety Halleya było szeroko obserwowane w Chinach. Po raz pierwszy ujrzano ją 26 sierpnia jako krzaczastą gwiazdę w pobliżu Małego Psa, a ostatni raz widziano ją około 56 dni później w Skorpionie. Była to ta kometa, o której Rzymianie twierdzili, że oznaczała śmierć rzymskiego wodza Agryppy. Ho (61), Barrett (40).

10 p.n.e.; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w Wolarzu obok Ark-tura. Ho (62).

5 p.n.e., marzec; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazywała się obok Koziorożca przez ponad 70 dni. Ho (63).

4 p.n.e., 23 lutego (?); Chiny, Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano obok Altaira. Ho (64).

13 n.e., grudzień; Chiny. Obserwowano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (65). 22, listopad-grudzień; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Hydrze. Poruszała się na południowy wschód i znikła z oczu po 5 dniach. Ho (66).

39, 13 marca; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła, z warkoczem o długości ponad 45 stopni, pojawiła się obok Plejad. Wędrowała na północny zachód do Pegaza i była widoczna 49 dni. Ho (68).

46-47, między 17 grudnia a 15 stycznia; Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na południu. Znikła z oczu po 20 dniach. Ho (69).

54, 9 czerwca; Chiny, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła w Bliźniętach rozwinęła warkocz białej pary o długości 7 stopni, wskazujący na południowy wschód. Przeniosła się na północny wschód i znikła z oczu po 31 dniach. Rozmaite rzymskie źródła mówią o komecie widzianej w chwili śmierci cesarza Klaudiusza. Ho (70), Barrett (43), P284.

55, 12 grudnia; Chiny. Gwiazda-gość z promieniami o długości około 3 stopni wędrowała na południowy zachód. Po 113 dniach znikła z oczu na północny wschód od Raka. Ho (71).

59, lipiec; Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w Perseuszu. Ho (72).

60, 9 sierpnia; Chiny, Rzym. Kometę jako gwiazdę-miotłę z warkoczem o długości około 3 stopni widziano na północ od Perseusza. Przesunęła się trochę na północ i przybyła do punktu położonego na południe od Panny. Po 135 dniach znikła z oczu. (Przypuszczalnie kometa przeszła w pobliżu bieguna północnego i powędrowała na południe w kierunku Panny). Nie jest wykluczone, że to zjawisko i kometa zauważona w Korei w lipcu poprzedniego roku to ten sam obiekt. Seneka i rozmaite rzymskie źródła wspominają o komecie za panowania Nerona, która była widoczna przez kilka miesięcy i wędrowała z północy na południe. Ho (73), Barrett (44).

61, 27 września; Chiny. Gwiazdę-gościa widziano na północny zachód od Wolarza wskazującą na Koronę Północy. Znikła z oczu po 70 dniach. Ho (74).

64, 3 maja; Chiny, Rzym. Gwiazdę-gościa z białym warkoczem o długości 3 stopni widziano na południe od η Panny. Była widoczna przez 75 dni. Może to być kometa, o której wspominali Rzymianie: Tacyt, Swetoniusz i Pliniusz. Ho (75), Barrett (45), P286.

65, 29 lipca; Chiny. Widziano w Hydrze gwiazdę z warkoczem rozciągającym się na 37 stopni. Wędrowała obok Lwa i do Perseusza, a jej para sięgała do ι i κ Wielkiej Niedźwiedzicy. Znikła z oczu po 56 dniach. Ho (76).

66, 31 stycznia (P = styczeń 26,0; d = 0,25 j.a. 20 marca); Chiny. Kometę Halleya zobaczono po raz pierwszy na wschodzie 31 stycznia, ponownie 20 lutego i na koniec 10 kwietnia, gdy była oddalona o 1,54 j.a. od Słońca i 0,77 j.a. od Ziemi. Tak więc kometa była widoczna gołym okiem przez około 74 dni po peryhelium. Ho (78).

71, 6 marca; Chiny. Gwiazdę-gościa widziano blisko Plejad. Po 60 dniach stopniowo znikła z oczu blisko Regulusa. Ho (80).

75, 14 lipca; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła, z warkoczem mającym około 4 stopni długości, pojawiła się w Hydrze. Skierowała się na południe od Warkocza Bereniki i weszła w okolice Panny i Lwa. Ho (81).

76, 7 października; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła, z warkoczem o długości 3 stopni, pojawiła się w okolicy Herkulesa, Wężownika i Orła. Zbliżyła się do zachodniej części Koziorożca i znikła z oczu po 40 dniach. Ho (82), Barrett (47).

77, 23 stycznia; Chiny. Kometę jako gwiazdę-miotłę, z warkoczem o długości 12 stopni, widziano w zachodniej części Barana. Wędrowała powoli na północ w okolice Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy i znikła z oczu po 106 dniach. Ho (83).

79, kwiecień; Korea, Rzym. Kometę jako gwiazdę-miotłę ujrzano najpierw na wschodzie, a potem na północy. Znikła po 20 dniach. Może to być kometa, która skłoniła rzymskiego cesarza Wespazjana do żartu, iż „ta długowłosa gwiazda jest znakiem dla króla Persów”, ponieważ perscy królowie nosili długie włosy, a Wespazjan był łysy. Ho (84), Barrett (79), P290.

84, 25 maja; Chiny. Gwiazda-gość mierząca 4 stopnie ukazała się na wschodnim, porannym niebie w Baranie. Przeszła przez Kasjopeję w okolice bieguna północnego, gdzie pozostawała przez 40 dni, zanim znikła z oczu. Ho (85).

85,1 czerwca; Korea. Gwiazda-gość weszła w okolica bieguna północnego. Ho (86).

101, 12 stycznia; Chiny. Szarawa para mierząca 45 stopni podniosła się z miejsca na północ od Erydanu, wskazując na Wielkiego Psa. Była tam przez 10 dni. Ho (87).

104, 30 maja; Chiny. Biała para podobna do puchu bawełny utworzyła się w okolicy bieguna północnego. 10 czerwca przeniosła się na zachód do Plejad i 24 czerwca znikła z oczu. Ho (89).

110, styczeń; Chiny. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na południe od Erydanu; wskazywała na północny wschód. Miała szarawą barwę i około 10 stopni długości. Ho (91).

110, 27 lipca; Chiny. Szarawa gwiazda-gość o wielkości gruszki miała promienie długie na 3 stopnie, wskazujące na południowy zachód ku ι i κ Wielkiej Niedźwiedzicy. Ho (92).

117, 9 stycznia; Chiny. Gwiazdę-gościa widziano na zachodzie. 20 stycznia była ona w Wodniku. Doszła aż do środka Barana. Ho (93).

125-126, grudzień-styczeń; Chiny. Gwiazdę-gościa, być może gwiazdę nową, widziano w okolicy Herkulesa, Węża, Wężownika i Orła. Ho (94).

126, 23 marca; Chiny. Gwiazda-gość weszła w okolice Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Ho (95).

128, wrzesień-październik; Korea. Gwiazda z warkoczem rozpostarła się na niebie. Ho (96).

132, 29 stycznia; Chiny. Gwiazdę-gościa widziano w Koziorożcu z promieniami o długości ponad 3 stopni, wskazującymi na południowy zachód. Miała szarawy kolor i znikła z oczu w północnej części Wodnika. Ho (97, 98).

133, 8 lutego; Chiny. Gwiazdę-gościa widziano na południowy zachód od Erydanu. Miała białą parę, szeroką na mniej więcej 3 stopni i długą na mniej więcej 75 stopni. Ho (99).

141, 27 marca (P = marzec 22,4; d = 0,17 j.a. 22 kwietnia); Chiny. Kometa Halleya. 27 marca widziano gwiazdę-miotłę na wschodzie z bladoniebieskim warkoczem o długości około 9 stopni; był to z pewnością warkocz jonowy z jednokrotnie zjonizowanego tlenku węgla (CO⁺). Kometę obserwowano do końca kwietnia. Ho (100), Barrett (50).

149, 19 października; Chiny, Korea. Kometa jako żółtawobiała gwiazda-miotła, z promieniami o długości 7 stopni wskazującymi na południowy wschód, ukazała się w okolicy Herkulesa, Węża, Wężownika i Orła. Znikła z oczu 22 października. Ho (101).

153, listopad; Korea. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano najpierw na wschodzie, potem na północnym wschodzie. Ho (102).

154, 31 stycznia; Korea. Gwiazda-gość przeszła za Księżycem. Ho (103).

158, marzec-kwiecień; Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w Wielkiej Niedźwiedzicy. Ho (104).

161, 14 czerwca; Chiny. Gwiazda-gość ukazała się w Pegazie. Gdy zbliżyła się do Antaresa, przeobraziła się w gwiazdę-miotłę, rozwijając promienie mające około 7 stopni długości. Ho (105).

178, wrzesień; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła z warkoczem o długości kilku stopni ukazała się na północ od Panny. Wędrowała na wschód, rozwijając czerwony warkocz o długości od 70 do 90 stopni i po 80 dniach znikła z oczu w Erydanie. Ho (106).

180, zima; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w pobliżu Syriusza, Wielkiego Psa i Rufy, wędrując na wschód. Znikła z oczu po dotarciu do Hydry. Ho (107).

182, sierpień-wrzesień; Chiny, Korea. Pod Wielką Niedźwiedzicą widziano kometę jako gwiazdę-miotłę, wędrującą na wschód. Dotarła do wschodniej części Lwa i znikła z oczu po 20 dniach. Ho (108).

186, listopad; Korea. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazywała się na północnym zachodzie przez 20 dni. Ho (110).

188, marzec-kwiecień; Chiny. Gwiazda-miotła ukazała się na granicy Andromedy i Ryb. Po cofnięciu się do okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy ukazywała się trzykrotnie i znikła z oczu po ponad 60 dniach. Ho (111).

188, 28 lipca; Chiny. Gwiazda-gość o wielkości półtoralitrowego naczynia ukazała się w Koronie Północnej. Przesuwała się najpierw na południowy zachód, potem na południowy wschód do Skorpiona i znikła z oczu. Ho (112).

191, październik; Chiny, Korea. Kometa jak biały proporzec z warkoczem o długości ponad 100 stopni ukazała się w południowej części Panny. Ho (113).

193, listopad-grudzień; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się obok Kłosa i wędrowała na północny wschód. Po dojściu w okolice Herkulesa, Orła i Węża znikła z oczu. Ho (114).

200, 6 listopada; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano obok Plejad. Ho (115).

204-205, grudzień-styczeń; Chiny, Korea, Rzym. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w okolicy Bliźniąt i Raka. Weszła do obszaru obok Lwa. Ho (116, 117).

206, luty; Chiny. Widziano kometę jako krzaczastą gwiazdę z głową w Wielkiej Niedźwiedzicy, ale jej warkocz sięgał do Gwiazdy Polarnej. Ho (118).

207, 10 listopada; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w okolicy Pucharu. Ho (119).

213, styczeń-luty; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Bliźniętach. Ho (120).

217, listopad-grudzień; Chiny, Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na północnym wschodzie. Ho (121).

218, maj-czerwiec (P = maj 17,7; d = 0,42 j.a. 30 maja); Chiny, Rzym. Kometę Halleya widziano w ciągu około 40 dni od początku maja do połowy czerwca. Przez pierwsze 20 dni określano ją jako krzaczastą kometę widoczną na wschodzie. Przeszła z Bliźniąt do Wielkiej Niedźwiedzicy, a potem do Wężownika. Kometa wywołała w Rzymie panikę podczas buntu przeciw cesarzowi Makrynusowi. Ho (122), Barrett (53).

222, 4 listopada; Chiny. Gwiazda-gość ukazała się w Pannie. Ho (123).

225, 9 grudnia; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Małym Lwie. (Ho 124).

232, 3 grudnia; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się obok Pucharu. Ho (125).

236, 30 listopada; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda mierząca około 4 stopni ukazała się obok Gwiazdy Polarnej. 15 grudnia stała się gwiazdą-miotłą w Herkulesie. Ho (126).

238, 21 sierpnia; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła mierząca 4 stopnie ukazała się w Hydrze. Poruszała się ruchem wstecznym na zachód i znikła z oczu po 41 dniach. Ho (127).

238, 30 września; Chiny. Obserwowano gwiazdę-gościa poruszającą się ruchem wstecznym na północ od Pegaza. 11 października weszła do Herkulesa i znikła z oczu 16 października. Ho (128).

240, 10 listopada (P = listopad 10; d = 1,0 j.a. 30 listopada); Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła o długości 30 stopni ukazała się w Skorpionie, przeszła przez Strzelca i minęła Wenus. 19 grudnia weszła do Wodnika. Ho (129).

245, 18 września; Chiny. Kometa jako biała gwiazda-miotła mierząca 3 stopnie ukazała się w Hydrze, wędrując na południowy wschód. Po 23 dniach znikła. Ho (130).

247, 16 stycznia; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła o wielkości 1 stopnia ukazywała się przez 156 dni obok Kruka. Ho (131).

248, kwiecień-maj; Chiny. Niebieskawobiałą gwiazdę-miotłę, z promieniami o długości 9 stopni wskazującymi na południowy zachód, widziano obok Plejad. Ho (132).

248, sierpień-wrzesień; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazywała się przez 42 dni obok Pucharu. Liczyła 3 stopnie i przesuwała się w kierunku Kruka. Ho (133).

251, 21 grudnia, Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazywała się przez 90 dni, wędrując na zachód od Pegaza. Ho (134).

252, 24 marca; Chiny. Kometa jako biała gwiazda-miotła, mająca 75-90 stopni długości, ukazała się na zachodzie w Baranie. Jej promienie wskazywały na południe i przenikały Oriona. Po 20 dniach znikła z oczu. Ho (135).

253-254, grudzień-styczeń; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła o długości 75 stopni ukazała się w zachodniej części Panny, wskazując na południowy zachód. Po 190 dniach znikła z oczu. Ho (136).

254, grudzień; Chiny. Białą parę widziano wychodzącą ze Strzelca. Jej szerokość sięgała kilkudziesięciu stopni, a długość przecinała całe niebiosa. Ho (137).

255, luty; Chiny. Ukazała się kometa jako gwiazda-miotła, rozpościerając się w przybliżeniu na północny zachód od Koziorożca do Kruka. Ho (138).

257-258, grudzień-styczeń; Chiny. Kometę jako białą gwiazdę-miotłę widziano w Pannie. Ho (139).

259, 23 listopada; Chiny. Gwiazdę-gościa widziano w okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Po skierowaniu się na wschód poszła na południe i minęła Kruka. Zniknęła po 7 dniach. Ho (140).

260, lipiec-sierpień; Korea. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazywała się na wschodzie przez 25 dni. Ho (141).

262, 2 grudnia; Chiny. Kometa jako biała gwiazda-miotła mierząca mniej niż stopień pojawiła się w Pannie i skierowała ku północy. Po 45 dniach znikła z oczu. Ho (142).

265, czerwiec; Chiny. Kometę jako białą gwiazdę-miotłę o długości ponad 15 stopni, wskazującą na południowy wschód, obserwowano w Kasjopei. Znikła z oczu po 12 dniach. Ho (143).

268, 18 lutego; Chiny. Kometa jako niebieskawobiałą gwiazda-miotła ukazała się w Kruku. Wędrowała na północny zachód, a potem skierowała się na wschód. Ho (144).

269, październik-listopad; Chiny, Korea. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Ho (145).

275, styczeń-luty; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Kruku. Ho (146). ”

276, 23 czerwca; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w Wadze. W sierpniu kometa ukazywała się obok Arktura, a we wrześniu w okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa, rozciągając się aż do Pucharu i Wielkiej Niedźwiedzicy. Ho (147).

277, luty-marzec; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się na zachodzie. Od 20 kwietnia do 29 maja ukazywała się w Baranie, potem obok π Lwa (20 maja-17 czerwca). Ukazywała się na wschodzie (18 czerwca-17 lipca), a potem w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy (16 sierpnia-14 września). Ho (148).

278, maj-czerwiec; Chiny. Kometa podobna do sztandaru ukazała się w Bliźniętach. Ho (149).

279, kwiecień; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w północnej części Hydry. W okresie od 28 kwietnia do 27 maja pojawiała się obok π Lwa, a od 26 lipca do 24 sierpnia w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Ho (150).

281, wrzesień; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w zachodniej części Hydry. Ho (151).

281, grudzień; Chiny. Była kometa jako krzaczasta gwiazda w Lwie. Ho (152).

283, 22 kwietnia; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na południowym zachodzie. Ho (153).

287, październik-listopad; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda mierząca setki stopni (?) ukazywała się przez 10 dni w Strzelcu. Ho (154).

290, maj; Chiny. Gwiazdę-gościa widziano w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Ho (155).

295, maj (P = kwiecień 20,4; d = 0,32 j.a. 12 maja); Chiny. Kometa Halleya obserwowana w maju była najpierw krzaczastą gwiazdą w północnej części Ryb, a później stała się gwiazdą-miotłą na zachodzie. Najwidoczniej Chińczycy zorientowali się, że kometa widziana na początku maja nad wschodnim horyzontem była tym samym obiektem, który obserwowano później w tym samym miesiącu nad zachodnim horyzontem. Ho (156).

299, październik-listopad; Korea. Gwiazda-gość przeszła obok Księżyca. Ho (157).

300, kwiecień-maj; Chiny. Złowieszczą gwiazdę widziano na południu. Być może był to meteor lub gwiazda nowa. Ho (158).

300-301, grudzień-styczeń; Chiny, Korea. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na zachód od Koziorożca; wskazywała w przybliżeniu na północ. Ho (159).

301, maj-czerwiec; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się obok Wodnika. Ho (160).

302, maj-czerwiec; Chiny, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w ciągu dnia. Ho (161).

303, kwiecień; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie, wskazując na Wielką Niedźwiedzicę. Ho (162).

305, wrzesień; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Byku obok Plejad. Ho (164).

305, 21 listopada; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Wielkiej Niedźwiedzicy. Ho (165).

315, wrzesień-październik; Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na północnym wschodzie. Ho (166).

329, sierpień-wrzesień; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się na północnym zachodzie, wchodząc do Wielkiej Niedźwiedzicy. Znikła z oczu po 23 dniach. Ho (167).

336,16 lutego; Chiny, Korea, Rzym. Kometa jako gwiazda-miotła w Andromedzie pojawiła się na zachodnim, wieczornym niebie. Śmierć rzymskiego cesarza Konstantyna w maju 337 roku była zapowiedziana przez włochatą gwiazdę niezwykłej wielkości. Ho (168), Barrett (54), P301.

340, 25 marca; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Ho (169).

343, 8 grudnia; Chiny. Kometa jako biała gwiazda-miotła o długości 10 stopni ukazała się w Pannie. Ho (170).

349, 2 grudnia; Chiny. Kometa jako biała gwiazda-miotła o długości 15 stopni ukazała się w Pannie. Jej promienie wskazywały na zachód. 29 stycznia 350 roku znów widziano w Pannie gwiazdę-miotłę. Pewne źródło chińskie wspomina o gwieździe–miotle, widzianej 30 marca 350 roku. Ho (171).

358, 26 czerwca; Chiny. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę rozciągającą się od północnej części Perseusza do północnej części Barana. Ho (172).

363, sierpień-wrzesień; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w Pannie. Ówczesny rzymski historyk wspomina o komecie zapowiadającej śmierć rzymskiego cesarza Jowiana, który zmarł w lutym 364 roku. Ho (173), Barrett (55).

374, 4 marca (P = luty 16,3; d = 0,09 j.a. 2 kwietnia); Chiny. Kometa Halleya ukazała się jako krzaczasta gwiazda w pobliżu zachodniej części Wodnika. Wędrowała na zachód, stając się gwiazdą-miotłą w Wadze 2 kwietnia. Chińskie zapisy obserwacji są niezwykle lakoniczne, jeśli weźmiemy pod uwagę, że kometa przeszła blisko Ziemi, będąc niemal w opozycji na początku kwietnia. Zanotowano, że krzaczasta gwiazda była widoczna 19 listopada w okolicy Herkulesa, Orła i Węża, ale nie mogła to być kometa Halleya. Ho (175).

383, październik-listopad; Korea. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się na północnym zachodzie. Ho (176).

389; Rzym. Rzymskie źródła opisują dziwną i niezwykłą gwiazdę, która była widoczna blisko Wenus przez 26 dni. Pingre wspomina o problemach z oryginalnymi relacjami i sugeruje, że kometa ukazała się blisko Jowisza, a nie Wenus, w sierpniu. Barrett (57), P303.

390, 7 sierpnia (P = wrzesień 5; d = 0,10 j.a. 18 sierpnia); Chiny, Korea, Rzym. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Bliźniętach. 8 września weszła do północnej części Wielkiej Niedźwiedzicy. Miała białą barwę i ponad 100 stopni długości. 17 września weszła w okolice północnego bieguna nieba i znikła z oczu. Rzymskie źródła wspominają o znaku, który ukazał się na niebie, wisząc jak kolumna i świecąc przez 30 dni. Ho (178), Barrett (58).

395, marzec; Korea. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazywała się na północnym zachodzie przez 20 dni. Ho (180).

395, październik; Chiny. Kometa jako splątana gwiazda przypominająca puch bawełny wędrowała na południowy wschód i dotarła do Wodnika. Ho (181).

396, lipiec-sierpień; Chiny. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano obok Plejad. Najpierw duża żółta gwiazda ukazywała się w Byku przez ponad 50 dni. Od połowy grudnia 396 roku do połowy stycznia 397 roku żółta gwiazda pojawiła się ponownie. Ta żółta gwiazda była prawdopodobnie supernową. Ho (182).

400, 19 marca (P = luty 25; d = 0,08 j.a. 31 marca); Chiny, Korea, Rzym. Kometa jako krzaczasta gwiazda licząca 45 stopni ukazała się między Andromedą i Rybami. Jej górna część sięgała Kasjopei. Kometa weszła do Wielkiej Niedźwiedzicy, a między 10 kwietnia i 9 maja weszła do Lwa. Rzymscy historycy odnotowali bardzo dużą kometę, rozciągającą się od nieba do ziemi. Ho (183), Barfett (61), P306.

400, wrzesień; Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na wschodzie. Ho (184).

401, 2 stycznia; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano między Koroną Północną a Łabędziem. Ho (185).

402, listopad-grudzień; Chiny. Białą gwiazdę-gościa przypominającą puch bawełny widziano na zachód od okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Od 9 stycznia do 7 lutego 403 roku kometa wędrowała na wschód do tej okolicy. Ho (186).

414, 20 lipca; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się na południe od Plejad. Ho (187).

415, 24 czerwiec; Chiny, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła opuściła okolice Herkulesa, Orła, Wężownika i Węża po raz drugi i przeszła przez południową część Herkulesa. Potem widziano ją w pobliżu granicy Wagi z Wężownikiem. Ho (188).

416 październik-listopad; Chiny. Długa kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Wielkiej Niedźwiedzicy. 22 listopada weszła do obszaru Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Była widoczna przez ponad 80 dni. Ho (189).

416-417, grudzień-styczeń; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się z Łabędzia i weszła do okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Przeszła potem do Wielkiej Niedźwiedzicy i weszła do Smoka. Po ponad 80 dniach dotarła do Drogi Mlecznej i znikła z oczu. Ho (190).

418, 24 czerwca; Chiny, Rzym. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Wielkiej Niedźwiedzicy. 15 września ukazała się ona jako gwiazda-miotła, której kij wychodził z Lwa, a promienie rozciągały się na ponad 100 stopni, sięgając do północnej części Wielkiej Niedźwiedzicy. Te relacje mogą dotyczyć dwóch różnych komet, jednej widzianej w czerwcu, a drugiej we wrześniu. Jednak rzymskie źródła cytowane przez Pingrego wskazują, że zjawisko podobne do komety widziano podczas zaćmienia Słońca 19 lipca 418 roku, i że kometa była widoczna od połowy lata do końca jesieni. Ho (191), P309.

419, 17 lutego; Chiny, Korea. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się na zachodniej granicy obszaru Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Ho (192).

420, maj; Chiny. Kometa jako gwiazda z warkoczem rozciągnęła się przez niebiosa. Ho (193).

421, styczeń-luty; Chiny. Gwiazdę-gościa widziano w Pucharze. Ho (194).

422, 26 marca; Chiny, Rzym. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Wodniku. Wędrowała w kierunku Drogi Mlecznej oraz Łabędzia i sięgała do Altaira. Rzymskie źródła wspominają o komecie z bardzo długim, białym promieniem widocznej przez 6 nocy w marcu. Ho (195), P311.

422, 18 grudnia; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w Pegazie. Ho (196).

423, 13 lutego; Chiny. Kometa jako biała, krzaczasta gwiazda mierząca ponad 30 stopni ukazała się we wschodniej części Pegaza i znikła z oczu po 20 dniach. Inne chińskie źródło wspomina o komecie we wschodniej części Ryb, w lutym, z 30-stopniowym warkoczem rozciągającym się na południowy wschód do Drogi Mlecznej. Ho (197).

423, 13 grudnia; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w północnej części Wagi. Warkocz jej miał 60 stopni, wskazując na północny zachód ku Wolarzowi i dochodząc do Arktura. Wędrowała ku wschodowi, a jej długość wzrastała o 9 do 10 stopni dziennie. Po ponad 10 dniach znikła z oczu. Od połowy grudnia 423 roku do połowy stycznia 424 roku obserwowano także gwiazdę-miotłę w Wielorybie. Ho (198).

435, czerwiec-lipiec; Chiny. Kometa ukazała się w Lwie. Hasegawa (298).

436, 21 czerwca; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w Skorpionie. Ho (199).

442, 10 listopada (P = grudzień 15; d = 0,58 j.a. 7 grudnia); Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Wielkiej Niedźwiedzicy i weszła do Woźnicy. Przeszła przez Byka i dotarła do Erydanu. Ponad 100 dni później znikła na zachodzie. Ho (201).

449, czerwiec-lipiec; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na północ od Plejad. Ho (202).

449, listopad; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła weszła do okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Ho (203).

451, 10 czerwca (P = czerwiec 28,2; d = 0,49 j.a. 30 czerwca); Chiny, Rzym. Kometę Halleya zobaczono po raz pierwszy 10 czerwca blisko Plejad jako gwiazdę-miotłę. 13 lipca zaobserwowano ją w południowej części Herkulesa. Gdy kometę widziano po raz ostatni 15 sierpnia, była ona 48 dni po peryhelium. Jest to kometa, którą widziano podczas klęski wodza Hunów, Attyli, na Polach Katalaunijskich w Galii. Ho (204),P312.

453, luty-marzec; Chiny, Rzym. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na zachodzie. Może to być kometa, która podobno pojawiła się tuż przed śmiercią Attyli w 453 roku. Ho (205), P313.

454; Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę mierzącą 30 stopni widziano na północnym zachodzie. Ho (206).

460, listopad; Chiny. Kometa jako gwiazda z warkoczem mającym ponad 15 stopni długości ukazała się w Wielorybie. Ho (207).

461, 20 kwietnia; Chiny. Kometa jako gwiazda z warkoczem ukazała się w Łabędziu. Miała czerwony kolor i była długa jak kawałek sukna. Ho (208).

464-465, grudzień-styczeń; Chiny. Od połowy grudnia do połowy stycznia widziano kometę jako gwiazdę z warkoczem koło Wagi. Miała czysto białą barwę. Ho (209).

467, 6 lutego; Chiny, Europa. Widziano, jak biała para zwana długą ścieżką rozciągała się przez niebiosa od południowego zachodu na południowy wschód. Ten typ komety może mieć dwa warkocze, ale relacja nie wyklucza zjawiska zorzy. Europejskie źródła donoszą o wielkich cudach tego roku. Ho (210), P314.

483, listopad-grudzień; Chiny. Gwiazda-gość wielkości garnca, wyglądająca jak krzaczasta kometa, ukazała się w Orionie. Ho (211).

498, grudzień; Chiny. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano w Lwie. Przeszła przez południową część Raka i dotarła do Drogi Mlecznej. Ho (212).

501, luty 13; Chiny. Widziano rozciągającą się przez niebiosa kometę jako gwiazdę z warkoczem. Kometa zapisana 14 kwietnia może także odnosić się do tego obiektu. Ho (213, 214).

507, 15 sierpnia; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na północnym wschodzie. Ho (215).

520, 7 października; Chiny. Kometę jako gwiazdę-miotłę jasną jak płomień widziano na wschodzie. Ho (216).

530, 29 sierpnia (P = wrzesień 27,1; d = 0,28 j.a. 3 września); Chiny, Rzym. Kometa Halleya. 29 sierpnia widziano gwiazdę-miotłę na północno-wschodnim porannym niebie na zachód (?) od Wielkiej Niedźwiedzicy. Jej czysto biały warkocz miał podobno 9 stopni długości. 4 września widziano ją jako wieczorny obiekt na północnym zachodzie z jednostopniowym warkoczem wskazującym na południowy wschód. Stopniowo skierowała się do Wagi i 23 września była ledwie widoczna. 27 września nie można jej było zobaczyć (z powodu zorzy wieczornej). Ho (217), P315.

533, 1 marca; Chiny. Ukazała się kometa jako gwiazda z warkoczem. Ho (218).

535; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Minęła Wielką Niedźwiedzicę i Pegaza, zanim znikła z oczu. Ho (219).

537 luty; Chiny. Gwiazdę-gościa widziano w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Ho (220).

539, 17 listopada (P = listopad 6; d = 0,70 j.a. 27 listopada); Chiny, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Strzelcu, mając ponad 1 stopień i wskazując na południowy wschód. Jej długość stopniowo rosła do ponad 15 stopni. Znikła ona z oczu 1 grudnia, gdy dotarła do zachodniej części Barana. Ho (221), P319.

541, luty-marzec; Chiny, Francja. Gwiazda-gość ukazała się w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Ho (222), P321.

560, 9 października; Chiny. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę z sześciostopniowymi promieniami wskazującymi na południowy zachód. Ho (223).

561, 26 września; Chiny. Gwiazda-gość ukazała się w Pucharze, być może była to gwiazda nowa. Ho (224).

565, 21 kwietnia; Chiny. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (225).

565, 22 lipca (P = lipiec 15; d = 0,54 j.a. 13 września); Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Wielkiej Niedźwiedzicy. Weszła do południowej części Pegaza, a jej długość wzrosła stopniowo do ponad 15 stopni w kierunku północnego wschodu. Po ponad 100 dniach jej długość zmniejszyła się do 4 stopni i znikła ona z oczu w północnej części Wodnika. Ho (226).

568, 20 lipca; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w południowej części Bliźniąt, wędrując na północ. Po miesiącu dotarła do Raka i znikła z oczu. Ho (227).

568, 28 lipca (P = sierpień 27; d = 0,09 j.a. 25 września); Chiny. Gwiazdę-gościa ujrzano w Wadze. 3 września białą gwiazdę-gościa przypominającą puch bawełny widziano obok Antaresa. 27 września przeszła przez Delfina i weszła do Pegaza. 16 października weszła między Andromedę i Ryby i stała się mniejsza. 5 listopada była w zachodniej części Barana. Nie jest jasne, czy ta cała relacja dotyczy jednej komety, czy też gwiazdy nowej, widzianej 28 lipca, i osobno komety, widzianej od 3 września do 5 listopada. Ho (228).

574, 4 kwietnia (P = marzec 25; d = 0,89 j.a. 5 kwietnia); Chiny. Niebieskawobiała gwiazda-gość o wielkości brzoskwini ukazała się w Woźnicy. Wędrowała stopniowo na wschód, a jej długość wzrastała do 3 stopni. W ciągu maja wędrowała na wschód przez Wielką Niedźwiedzicę i znikła z oczu po 93 dniach. Ho (229).

574, 31 maja; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w pobliżu Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Miała wielkość pięści i barwę czerwonawobiałą. Zwrócona była w kierunku Lwa i stopniowo wędrowała na południowy wschód, a jej długość wzrosła do 22 stopni. 9 czerwca dotarła do południowej części Wielkiej Niedźwiedzicy i znikła z oczu. Ho (230).

575, 27 kwietnia; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się obok Arktura. Ho(231).

579, listopad; Korea. Kometa jako gwiazda z warkoczem rozciągnęła się przez niebiosa i znikła z oczu po 20 dniach. Ho (232).

582, 15-20 stycznia; Chiny, Francja. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na południowym zachodzie. Ho (233), P324.

583, 20 lutego; Chiny. Widziano kometę jako splątaną gwiazdę. Ho (234).

588, 22 listopada; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w zachodniej części Koziorożca. Ho (235).

595, 9 stycznia; Chiny, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w północnej części Wodnika. Dotarta do północno-wschodniej części Ryb. Koreańskie zapiski umieszczają kometę w Pannie. Ho (236), P324.

607, 28 lutego; Chiny. Kometę jako gwiazdę z warkoczem, który rozciągał się przez niebiosa, widziano we wschodniej części Pegaza. Znikła z oczu po 20 dniach. Ho (237).

607, 4 kwietnia; Chiny. Kometę jako gwiazdę z warkoczem widziano na zachodzie rozciągającą się przez niebiosa. Wędrowała przez Ryby, Barana i Pannę (?). Chińska relacja stwierdza, że ta kometa była ponownie widoczna 21 października na południu. Widoczna była w Pannie, Herkulesie i prawie okrążyła niebo, zanim znikła z oczu pod koniec stycznia 608 roku. Była to z pewnością zupełnie inna kometa. Ho (237).

607, marzec-kwiecień (P = marzec 15,5; d = 0,09 j.a. 19 kwietnia); Chiny. Kometa Halleya. Trzy lub cztery odrębne pojawienia kometopodobnych obiektów składają się na zbiór obserwacji w 607 roku, w którym trudno się połapać. Stephenson i Yau (1985) sugerują, że kometę Halleya po raz pierwszy zaobserwowano 18 kwietnia w Bliźniętach i Wielkiej Niedźwiedzicy. Przeszła ona przez Perseusza, Woźnicę i Bliźnięta. Mogła także być widoczna 30 marca we wschodniej części Pegaza i obserwowana przez 20 dni, zanim znikła na wschodzie na tle zorzy porannej. Ho (237).

607, 25 czerwca; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w pobliżu Wielkiej Niedźwiedzicy i Warkocza Bereniki. Ho (238).

608, 22 października; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Woźnicy, przeszła przez Wielką Niedźwiedzicę i znikła z oczu po dotarciu do Skorpiona. Ho (239).

615, lipiec; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się na południowy wschód od Wielkiej Niedźwiedzicy. Miała pół stopnia wielkości, była dość ciemna i migotała, gdy wędrowała na północny zachód, aż dotarła do Wielkiej Niedźwiedzicy. Ho (240).

617, lipiec; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Lwie. Była czerwonawożółta, miała mniej niż pół stopnia i znikła z oczu po kilku dniach. Ho (241).

617, październik; Chiny. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano w Pegazie. Ho (242).

626, 26 marca; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano blisko Plejad. 31 marca kometa była w Perseuszu. Ho (243).

634, 20 września; Chiny, Japonia. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w Wodniku przez 11 dni, zanim znikła z oczu. Japończycy odnotowali kometę jako gwiazdę z warkoczem widoczną na południu we wrześniu i (inną?) kometę jako gwiazdę-miotłę widoczną na wschodzie w lutym 635 roku. Ho (244).

639, luty; Chiny, Japonia, Korea. Koreańczycy odnotowali kometę jako krzaczastą gwiazdę widoczną na północnym zachodzie w lutym. Japończycy zanotowali, że 5 marca widziano kometę jako gwiazdę z warkoczem, a Chińczycy stwierdzili, że kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się blisko Plejad 30 kwietnia. Ho (245).

641, 1 sierpnia; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w okolicy Warkocza Bereniki. Znikła 26 sierpnia. Ho (246).

642, 9 sierpnia; Japonia. Widziano gwiazdę-gościa. Ho (247).

647, wrzesień; Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na południu i wiele gwiazd wędrowało ku północy. Ho (248).

662, wiosna; Korea. Gwiazdę-gościa widziano na południu. Ho (249).

663, 29 września. Kometa jako gwiazda-miotła mierząca ponad 3 stopnie ukazała się w Wolarzu. 1 października znikła z oczu. Ho (250).

666, 15 lutego; Chiny. Kometa ukazała się w okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Hasegawa (390).

667, 24 maja; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na północnym wschodzie w okolicy Woźnicy i Byka. 12 czerwca nie była widoczna. Ho (251).

668, maj-czerwiec; Chiny, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w północnej części Woźnicy. Znikła z oczu 7 czerwca. Ho (252).

672, październik; Korea. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano siedmiokrotnie na północy. Ho (253).

675, 4 listopada; Chiny. Gwiazda-miotła o długości 7 stopni ukazała się w południowej części Panny. Ho (254), Hasegawa (395).

676, 4 września; Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Bliźniętach, wskazując na północny wschód. Miała ponad 4 stopnie długości, a jej wielkość zwiększyła się do 45 stopni. Weszła do Wielkiej Niedźwiedzicy i po 58 dniach znikła z oczu. Ho (255), P331.

681, 17 października; Chiny, Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła mierząca 7 stopni ukazała się na zachodzie w okolicy Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika. Wędrując na wschód, stawała się coraz mniejsza, dotarła do obszaru na północ od Altaira i znikła z oczu 2 listopada. Ho (256).

683, 20 kwietnia; Chiny, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w północnej części Woźnicy. Po 25 dniach znikła z oczu. Ho (257).

684, 6 września (P = październik 2,8; d = 0,26 j.a. 7 września); Chiny, Japonia. Kometa Halleya. 6 lub 7 września widziano na zachodzie gwiazdę-miotłę z warkoczem o długości ponad 15 stopni. Obserwowano ją około 33 dni. Ho (258).

684-685, grudzień-styczeń; Japonia. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w zenicie. Wędrowała razem z gwiazdami Plejad i mniej więcej po miesiącu znikła z oczu. Ho (258). Włoskie źródło podaje okres widoczności od 25 grudnia 684 roku do 6 stycznia 685 roku. Newton R. R. (s. 679).

693, 20 lipca; Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie. Po pięciu dniach pojawiła się na zachodzie. Ho (214).

699, marzec; Korea. Biała para połączyła brzegi niebios, a kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na wschodzie. Ho (259).

701, marzec-kwiecień; Korea. Kometa jako gwiazda-miotła minęła Księżyc. Ho (260).

707, 16 listopada; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazywała się na zachodzie przez 43 dni, zanim znikła z oczu. Ho (261).

708, 28 lipca; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w północnej części Barana. Ho (262).

709, 16 września; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Ho (263).

712, lipiec-sierpień; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła wędrowała od Lwa do okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Po dotarciu do Arktura znikła z oczu. Ho (264).

718, 8 grudnia; Japonia. Obserwowano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (265).

725, 11 lutego; Japonia. Widziano kometę jako krzaczastą gwiazdę. Ho (267).

729, styczeń. Dwie komety były widoczne przez 14 dni, jedna na wschodzie przed wschodem Słońca, a druga na zachodzie po zachodzie Słońca. Zjawiska te może wyjaśnić jedna kometa znajdująca się blisko Słońca i mająca wysoką deklinację. P335, Chambers (250).

730, 30 czerwca; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Woźnicy. 19 lipca kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w Byku. Ho (268).

738, 1 kwietnia; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Przeszła przez pudło Wielkiego Wozu i po ponad 10 dniach przestała być widoczna z powodu ciemnych chmur. Ho (269).

744, zima; Korea, Syria. Złowieszcza gwiazda o wielkości pięciu garnców ukazała się na środku niebios. Znikła z oczu po 10 dniach. Wielką kometę widziano w Syrii. Ho (270), P336.

745, 8 stycznia; Japonia. Widziano kometę jako krzaczastą gwiazdę. Ho (271).

759, kwiecień; Korea. Ukazała się kometa jako gwiazda-miotła. Znikła z oczu jesienią. Ho (272).

760, 17 maja (P = maj 20,7; d = 0,41 j.a. 3 czerwca); Chiny. Kometę Halleya dostrzeżono po raz pierwszy na wschodnim niebie przed świtem. Miała biały warkocz o długości około 6 stopni. Widoczna najpierw w północnej części Barana, wędrowała szybko na północny wschód. Przeszła przez Byka, Oriona, Bliźnięta, Raka i Lwa. Obserwowano ją przez prawie 50 dni, po czym znikła w punkcie położonym 7 stopni na zachód od (3 Panny w zachodniej części Panny. Ho (273).

760, 20 maja; Chiny. Złowieszczą gwiazdę mierzącą kilkadziesiąt stopni widziano na południu (lub – być może – na zachodzie). Między 18 czerwca a 16 lipca znikła. Ho (274).

761, maj-czerwiec; Korea. Obserwowano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (275).

762, Kometa na kształt smugi światła była widoczna na wschodzie. P337.

764, kwiecień-maj; Korea. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się na południowym wschodzie. Ho (276).

767, 21 stycznia; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Delfinie, a jej promienie stopniowo wchodziły w północną część Wężownika. Mierzyła ponad 1,5 stopnia i po 20 dniach znikła z oczu. Ho (277).

768, wiosna; Korea. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na północnym wschodzie. Ho (278).

770, 26 maja (P = czerwiec 5; d = 0,30 j.a. 10 lipca); Chiny, Japonia, Korea. Kometę jako białą gwiazdę-miotłę z warkoczem rozciągającym się na prawie 75 stopni widziano na północy. 19 czerwca przesunęła się na wschód, docierając do północnej części Woźnicy. 9 lipca była w północnej części Psów Gończych, a 25 lipca znikła z oczu. Ho (279).

773, 15 stycznia; Chiny, Japonia. Kometa jako gwiazda z warkoczem ukazała się na wschód od Pasa Oriona. Ho (280).

776, 11 stycznia; Chiny. Kometa ukazała się w Delfinie i przeszła obok cc Herkulesa. Miała kilka stopni długości i po 20 dniach znikła. Hasegawa (437).

813, 4 sierpnia; Konstantynopol. Widziano kometę, która przypominała dwa księżyce złączone ze sobą. Oddzieliły się one i przybrały różne kształty; w końcu wyglądały jak człowiek bez głowy. Mimo tego osobliwego opisu Pingre uważa, że była to kometa. W najlepszym przypadku jest to wątpliwe pojawienie. P337.

814, 17 kwietnia; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie. Ho (281).

815, kwiecień-maj; Chiny, Korea. Kometę jako gwiazdę z warkoczem widziano w okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Według koreańskich zapisków kometa ukazała się 7 września w okolicy Kruka i Pucharu, a jej 9-stopniowy warkocz wskazywał na zachód. Ho (282).

817, 17 lutego; Chiny, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Byku, mając ponad 3 stopnie i wskazując na południowy zachód. Po 3 dniach przeszła obok Oriona i znikła z oczu. Ho (283), P339, Newton R. R. (s. 675).

821, 27 lutego; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Pucharze. 7 marca kometa była ponad planetą Merkury obok zachodniej części Panny. Jednak 7 marca Merkury był w Rybach, nie w Pannie. Ho (284).

821, lipiec; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w północnej części Byka, mając 15 stopni. Znikła po 10 dniach. Ho (285), Hasegawa (447).

823, 19 lutego; Japonia. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazywała się na południowym zachodzie przez 3 dni. Ho (286).

828, 3 września; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła mierząca 3 stopnie ukazała się w Wolarzu. Ho (287).

834, 9 października; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się obok Warkocza Bereniki. Miała warkocz o długości ponad 15 stopni wskazujący na zachód. Wędrowała na północny zachód i znikła z oczu po 9 dniach. 31 października kometa jako gwiazda-miotła pojawiła się znów na wschodzie. Jej promienie miały 4 stopnie i były bardzo wyraźne. Ho (289).

836, lipiec-sierpień; Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na wschodzie. Ho (290).

837, 22 marca (P = luty 28,3; d = 0,04 j.a. 11 kwietnia); Chiny, Japonia, Europa. Szczęśliwie się złożyło, że w kronikach Dalekiego Wschodu zachowało się najwięcej szczegółowych obserwacji tego pojawienia, podczas którego kometa Halleya przeszła najbliżej Ziemi w całej historii jej obserwacji. W nocy 22 marca gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie, mając 11-stopniowy warkocz wskazujący na zachód; była wtedy na granicy Pegaza i Wodnika. W nocy 6 kwietnia kometa była w Wodniku, mając 15-stopniowy warkocz, który wskazywał nieco na południe. 8 kwietnia kometa była w zachodniej części Wodnika, a jej warkocz był dłuższy i szerszy. 9 kwietnia warkocz rozdzielił się na dwie odnogi. Wieczorem 11 kwietnia kometa była w Pannie, a 75-stop-niowy warkocz nie był podzielony i wskazywał na północ. Następnej nocy warkocz wskazywał na wschód, a kometa wędrowała na północny zachód. 13 kwietnia kometa była w zachodniej części Hydry, a jej warkocz osiągnął maksymalną długość ponad 90 stopni i wskazywał na wschód. Tak więc w ciągu niewielu tygodni Chińczycy zaobserwowali warkocz wskazujący wszystkie cztery strony świata. W nocy 28 kwietnia warkocz komety miał 4 stopnie i wskazywał na wschód. Kometa znikła z oczu obok Lwa. Pingre odnotował europejskie obserwacje do 7 maja. Ho (291), P340.

838, listopad 10; Chiny, Japonia, Korea. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę mierzącą 30 stopni. 11 listopada miała 37 stopni długości; 12 listopada miała 45 stopni. 13 listopada kometa znajdowała się ponad Antaresem, a jej 52-stopniowy warkocz wskazywał kierunek do Kruka. W nocy 21 listopada kometa ukazała się od wschodu, rozciągając się przez niebiosa od wschodu do zachodu. Według jednej chińskiej relacji kometa znikła z oczu 28 grudnia. Ho (292).

839, 7 lutego; Chiny, Japonia, Europa. Kometa ukazała się na zachodzie, blisko 14 stopni od środka Pegaza. Inne chińskie źródło stwierdza, że 7 lutego kometa była w Wodniku. 12 marca widziano ją w północnej części Perseusza. Znikła z oczu 13 kwietnia. Ho (292), P345.

840, 20 marca; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się we wschodniej części Pegaza i była widoczna przez 20 dni. Ho (293).

840, 3 grudnia; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie. Ho (294).

841, lipiec-sierpień; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w północnej części Wodnika. Ho (295).

841, 22 grudnia; Chiny, Japonia, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Rybie Południowej. Później znaleziono ją w Pegazie, następnie weszła w okolice Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Znikła z oczu 9 lutego 842 roku. Ho (296), P346.

852, marzec-kwiecień; Chiny, Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Orionie. Japończycy zanotowali, że kometę widziano na zachodzie, a jej warkocz był dłuższy niż 50 stopni. Ho (297).

855, 23 lutego; Japonia, Francja. Widziano kometę jako gwiazdę z warkoczem. Ho (298), P347.

857, 22 września; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła mierząca 4 stopnie ukazała się na zachód od Antaresa. Ho (299).

864, 21 czerwca; Chiny, Japonia, Europa. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano o świcie na północnym wschodzie. Była żółtawobiała, mierzyła 4 stopnie i znajdowała się w zachodniej części Barana. Japończycy zanotowali kometę jako gwiazdę-miotłę 23 kwietnia, a francuskie źródła zapisały kometę w ciągu pierwszych 20 dni maja. Brak dostatecznych danych, aby stwierdzić, czy pojawiły się dwie odrębne komety. Ho (300), P347, Newton R. R (s. 675).

868, styczeń; Korea. Gwiazda-gość przeszła przez Wenus. Ho (302).

868, 21 stycznia; Japonia, Europa. Obserwowano kometę jako gwiazdę-miotłę. Miesiąc jest niezbyt pewny. W Europie zapisano kometę 29 stycznia w Wielkiej Niedźwiedzicy. Wędrowała w kierunku Trójkąta i była widoczna przez 17 dni. Ho (301), Hasegawa(471),P348.

868, luty; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Baranie. Jest to prawdopodobnie późniejsza obserwacja komety widzianej w poprzednim miesiącu. Ho (303).

869, wrzesień-październik; Chiny, Europa. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano w Perseuszu; wskazywała na północny wschód. Ho (304), P348.

875, marzec-kwiecień; Korea. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazywała się na wschodzie przez 20 dni. Ho (305).

875, 5 czerwca; Japonia, Francja. Kometa jako czerwona gwiazda-miotła z ostrymi promieniami ukazała się na północnym wschodzie. 9 czerwca mierzyła 15 stopni w północnej części Woźnicy. 24 czerwca widziano kometę jako krzaczastą gwiazdę. Śmierć cesarza Ludwika II zapowiedziała płonąca gwiazda, która pojawiła się 7 czerwca na północy. Ho (306), P348.

877, 11 lutego; Japonia. Gwiazda-gość ukazała się w Pegazie. Ho (307).

877, marzec; Chiny, Europa. Europejczycy wspominają o komecie w Wadze widocznej na zachodzie w marcu przez 15 dni. Chińczycy obserwowali kometę od czerwca do lipca. P349.

882, 18 stycznia; Francja. Widziano kometę z niezmiernie długim warkoczem. Jest to wątpliwe pojawienie. P350.

885; Chiny. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano obok Kastora w Bliźniętach. Ho (309).

886, 13 czerwca; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się we wschodniej części Skorpiona i przeszła przez Wielką Niedźwiedzicę i Wolarza. Ho (310).

886, 16 listopada; Chiny. Kometę typu „długa ścieżka” widziano, jak przybyła z zachodu. Miała białą barwę, 21 stopni długości i była wygięta pod pewnym kątem. W końcu spadła jak meteor. Ho (311). Być może, ta kometa miała warkocz skierowany zarówno do Słońca, jak i w przeciwną stronę.

890, 23 maja; Europa. Wspominano o komecie z warkoczem. Chambers (288).

891, 12 maja; Chiny, Japonia, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Wielkiej Niedźwiedzicy. Wędrowała na wschód, przeszła przez Arktura i weszła w okolice Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika. Jej długość przekroczyła 100 stopni. Kometa znikła z oczu 5 lipca. 11 maja Japończycy obserwowali gwiazdę-gościa na wschód od Antaresa. Ho (313), P350.

892, czerwiec; Chiny, Europa. Widziano białą wstęgę podobną do komety. Miała 3 stopnie długości, kształt włosów i po kilku dniach rozciągała się od środka niebios do horyzontu. Europejskie zapiski umieszczają kometę w ogonie Skorpiona, ale stwierdzają, że była ona widoczna przez 80 dni, po czym nastała susza w kwietniu i maju. Jeśli europejskie obserwacje są poprawne, to wynikałoby z nich, że kometa była widoczna na początku roku. Ho (312), P351.

892, 28 grudnia; Chiny. Kometę typu „niebiańskie drzewo magnolii” widziano na południowym zachodzie. 31 grudnia przekształciła się ona w chmurę i słabnąc znikła. Hasegawa (486) umieszcza tę kometę w Strzelcu. Ho (314).

893, 6 maja; Chiny. Po wielu dniach zachmurzonego nieba ukazała się w Wielkiej Niedźwiedzicy kometa jako gwiazda-miotła z warkoczem o długości ponad 100 stopni. Wędrowała na wschód, przeszła przez Arktura i weszła w okolice Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika. Po ponad 37 dniach zaczęła być zakrywana przez chmury. To pojawienie jest dziwnie podobne do komety 891 roku. Ho (315).

894, luty-marzec; Chiny, Japonia. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się we wschodniej części Bliźniąt. Ho (316).

894, sierpień; Chiny. Ukazała się złowieszcza lub zła gwiazda. Ho (317).

896, listopad-grudzień; Chiny. Trzy gwiazdy-goście, jedna duża i dwie małe, ukazały się w północnej części Wodnika. Wędrując razem na wschód, zbliżały się czasem do siebie, potem oddalały, sprawiając wrażenie, że walczą ze sobą. Po 3 dniach dwie mniejsze znikły, a większa świeciła coraz słabiej w północnej • części Wodnika. Ho (318).

900, luty; Chiny. Gwiazdę-gościa widziano w południowym Herkulesie. Była wielkości brzoskwini, a jej promienie przyćmiły małą grupę gwiazd na zachód od a Herkulesa. Ho (319).

900, sierpień; Japonia. Widziano kometę. Hasegawa (493).

902, luty-marzec; Chiny. Gwiazda-gość o wielkości brzoskwini ukazała się w Kasjopei. 2 marca meteor wyszedł z Wielkiej Niedźwiedzicy i dotarł do gwiazdy-gościa, która pozostawała nieruchoma. 4 marca gwiazda-gość była w północnej części Kasjopei. W następnym roku wciąż była widoczna. (Jeśli to była kometa, to ostatnie stwierdzenie jest prawdopodobnie błędne). Ho (320).

904, 15 lipca; Chiny. Kometa ukazała się na wschodzie. Miała wiele stopni długości i wskazywała na południowy zachód. Hasegawa (495).

904, listopad-grudzień; Europa. Kometa była widoczna na wschodzie przez 40 dni. P352.

905, maj 18 (P = kwiecień 26; d = 0,21 j.a. 25 maja); Chiny, Japonia, Europa. Gwiazda przypominająca Wenus ukazała się na północno-zachodnim wieczornym niebie. Wysyłała promienie o długości 45 do 60 stopni i miała krwistoczerwoną barwę. 19 maja miała ona barwę białego jedwabiu. 22 maja kometa ukazała się w północnej części Bliźniąt, ale rozciągała się aż do Wielkiej Niedźwiedzicy. Następnie przeszła przez Lwa i 12 czerwca dotarła do zachodniej granicy obszaru Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika. Jasność jej była bardzo intensywna i rozciągała się ona przez niebiosa. 13 czerwca niebo było zachmurzone; gdy wypogodziło się 18 czerwca, kometa znikła. Ho(321),P352.

907, 7 kwietnia; Japonia. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Dwa dni później przeszła przez Wenus, potem była w Baranie, a jej warkocz miał około 45 stopni. Znikła z oczu 15 kwietnia. Ho (322).

908, marzec; Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na wschodzie. Ho (323).

911, czerwiec; Chiny. Gwiazda-gość przeszła przez grupę gwiazd w południowej części Herkulesa. Ho (324).

912, 15 maja (P = lipiec 18,7; d = 0,49 j.a. 16 lipca); Chiny, Japonia. Kometa Halleya. Chińskie obserwacje z połowy maja są niezgodne i prawdopodobnie zostały błędnie przepisane, ale ówczesne obserwacje japońskie z drugiej połowy lipca są dość zgodne z ruchem komety Halleya. Japończycy zanotowali, że kometa jako gwiazda-miotła była widoczna w nocy 19 lipca na północnym zachodzie. Podobnie 21 i 22 lipca. Z chińskich zapisów wynika, że 24 lipca kometę widziano na południowym wschodzie, choć jej obecność na północnym zachodzie wydaje się bardziej prawdopodobna. 25 lipca widziano ją w kierunku północno-zachodnim, a 28 lipca w kierunku zachodnim. Ho (325).

918, 7 listopada; Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na południowym zachodzie i była widoczna przez trzy dni. Ho (326).

923; Chiny. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (327).

928, 13 grudnia; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się na południowym zachodzie, mając ponad 15 stopni. Wskazywała na południowy wschód i znajdowała się w zachodniej części Koziorożca. Ho (328).

930, czerwiec-sierpień; Japonia. Gwiazdę-gościa widziano w Wodniku. Ho (329), Hasegawa (508).

934, 19 grudnia; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Wodniku i przeszła przez północną część Koziorożca. Ho (331).

936,21 września; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Wodniku i przeszła przez północną część Koziorożca. Miała małą jasność i mierzyła ponad 1 stopień. Ta informacja jest dziwnie podobna do opisu komety z grudnia 934 roku. Ho (332).

938, 31 stycznia; Chiny. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na północy. Ho (333).

939, 24 lutego; Japonia. Długą gwiazdę widziano na, niebie. Hasegawa (512). 939, lipiec (?); Wiochy. Zadziwiająco wspaniałą kometę widziano przez osiem nocy. Wyrzucała niezwykłej długości promienie. P354.

941, kwiecień; Japonia. Gwiazda ukazała się na zachodzie. Była jasna i wyglądała jak biała tęcza. Miała małą głowę, ale ogromny warkocz, i była widoczna przez dwa miesiące, zanim znikła z oczu. Ho (334).

941, sierpień-wrzesień; Chiny, Europa. Kometę jako krzaczastą gwiazdę o długości kilku stopni widziano w okolicy Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika. Znikła po 70 dniach. Chińskie zapiski podają różne daty okresu widoczności tej komety. Ho (335), P354.

942, 18 października; Francja. Kometa ukazywała się przez trzy tygodnie na zachodzie i posuwała się stopniowo ku wschodowi do południka. P355.

943, 5 listopada; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła obok Kłosa Panny ukazała się na wschodzie. Jej 15-stopniowy warkocz wskazywał na zachód. Ho (336).

947, 20 lutego; Japonia. Dziwna „gwiazda-kopia” ukazała się na zachodzie. Ho (337).

947, 12 września; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie blisko horyzontu. Jej warkocz obejmował południową część Małego Lwa. 27 września znikła z oczu po dotarciu do południowej części Lwa. Ho (338).

948, 2 marca; Japonia. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na południowym zachodzie. Ho (339), Hasegawa (521).

956, 13 marca; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w południowo-wschodniej części Oriona. Jej promienie wskazywały na południowy wschód. Ho (340).

957, 6 marca; Japonia. Widziano białą kometę o długości 20-30 stopni. Hasegawa (523).

961, 16 marca; Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na południowym zachodzie. Jej światło przypominało ognie greckie. Ho (341), Hasegawa (526).

962, 28 stycznia (P = 28 grudnia 961 roku; d = 0,35 j.a. 24 lutego); Chiny. Gwiazda-gość ukazała się w zachodniej części Pegaza. Miała warkocz i wysyłała kilka słabych promieni. 19 lutego przeniosła się na południowy zachód i weszła do Wagi. Znikła z oczu 2 kwietnia, gdy dotarła w pobliże a Hydry. Ho (342).

965,12 marca; Japonia. Gwiazda-gość, być może meteor, była widoczna od południowego zachodu po północny wschód. Ho (343), Hasegawa (529).

967, 8 stycznia; Japonia. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na południu. Ho (344), Hasegawa (530).

972, 1 lutego; Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła mierząca ponad 6 stopni przecięła tarczę Księżyca. Ho (345).

975, 3 sierpnia; Chiny, Japonia, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła, mająca 60 stopni długości, ukazała się w północno-zachodniej części Hydry. Rankiem była widoczna na wschodzie, wskazując na południowy zachód. Wędrując na zachód, przeszła przez 11 z 28 dworów księżycowych, zanim znikła z oczu po 83 dniach. Ho (346), P357.

977, 16 marca; Japonia. O 8 po południu widziano dwie komety, na północnym wschodzie i na południowym wschodzie. Ho (347), Hasegawa (535, 536).

983, 3 kwietnia; Chiny. Gwiazda-gość ukazała się w Pannie, wędrując na północ. Ho (348).

989, 12 sierpnia; Chiny. Gwiazda-gość ukazała się na zachód od Kastora. Stała się ciemniejsza i rozwinęła kilka promieni oraz warkocz, który wskazywał na południowy zachód. Inna chińska relacja umieszcza tę kometę w poprzednim miesiącu. Ho (349).

989, 12 sierpnia (P = wrzesień 5,7; d = 0,39 j.a. 20 sierpnia); Chiny, Japonia, Korea. Kometa Halleya. 12 i 13 sierpnia niebieskawobiała gwiazda-miotła ukazała się w północnej części Bliźniąt. Rankiem widziano ją na północnym wschodzie przez 10 dni. Później wieczorem widziano ją na północnym zachodzie. Przeszła blisko Arktura i po 30 dniach dotarta do obszaru na wschód od Kłosa Panny i znikła. Ho (350).

990, 2 lutego; Chiny. Gwiazda-gość ukazała się w Kruku. Poruszała się ruchem wstecznym i dotarta do zachodniej części Hydry. Po przebyciu 40 stopni w ciągu 70 dni znikła z oczu. Ho (351).

990, sierpień-wrzesień (?); Europa. Gwiazda z długim warkoczem ukazała się na północy. Po kilku dniach była na zachodzie, a jej warkocz wskazywał na wschód. P359.

995, 10 sierpnia; Francja. Kometę widziano przez 80 dni. P359, Newton R. R. (s. 676).

998, 23 lutego; Chiny, Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Pegazie z promieniami mierzącymi ponad 1 stopień. 8 marca znikła. Ho (352).

1000, 14 grudnia; Francja. Kometa ukazywała się przez dziewięć dni. Mniej więcej w tym samym czasie spadł meteor i doniesienia o tych dwóch zdarzeniach są pogmatwane. Niektóre źródła podają rok 999, a nie 1000. P360.

1003, luty; Europa. Kometę widziano na zachodzie blisko zachodu Słońca, a potem na wschodzie blisko wschodu Słońca. P362, Newton R. R. (s. 674).

1003, 21 grudnia; Chiny, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła przeszła przez Raka. 24 grudnia przechodziła przez Raka i Bliźnięta. Była wielkości pucharu, niebieskawobiałej barwy i długa na ponad 6 stopni. Po przejściu przez północną część Bliźniąt i Woźnicę weszła do wschodniej części Oriona i znikła z oczu. Była widoczna przez 30 dni. Ho (354), P362.

1005, 4 października; Chiny, Europa. Gwiazda-gość z promieniami podobnymi do komety jako krzaczastej gwiazdy ukazała się w Smoku. Stopniowo przeszła przez Kasjopeję i znikła z oczu po 11 dniach. Ho (355), P362.

1006; Korea. Obserwowano kometę jako gwiazdę-miotłę. Zapis ten może dotyczyć gwiazdy nowej obserwowanej w Wilku w kwietniu 1006 roku. Ho (357).

1009, maj; Europa. Kometę przypominającą dużą smugę światła widziano przez cztery miesiące w południowej części nieba. P365.

1011, 8 lutego; Chiny. Gwiazda-gość ukazała się w Strzelcu. Ho (358).

1014, 12 lutego (P = kwiecień 6; d = 0,04 j.a. 25 lutego); Chiny, Korea, Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na zachodnim, wieczornym niebie. 27 lutego weszła do Woźnicy, a 7 marca do Perseusza. Ho (359).

1017; Europa. Kometę podobną do dużej smugi światła widziano przez cztery miesiące. P366.

1018, 3 sierpnia (P = sierpień 27; d = 0,38 j.a. 9 sierpnia) Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła mająca ponad 30 stopni ukazała się na północnym zachodzie. 13 sierpnia promienie stały się bardziej intensywne. Koreańskie zapiski wspominają o komecie w dyszlu Wielkiego Wozu 3 sierpnia, która miała 60-stopnio-wy warkocz skierowany na południowy zachód. Ho (360), P366.

1019, 6 lutego; Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Wężowniku, wskazując na zachód. Ho (361), P367.

1019, 30 lipca (?); Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła długości około 4 stopni ukazała się w dyszlu Wielkiego Wozu. Wędrując na zachód, przeszła przez Lwa i dotarła do Hydry. Osiągnęła długość 45 stopni i po 37 dniach znikła z oczu. Datowanie tych zapisów jest niezbyt pewne i mogą one odnosić się do komety widzianej w sierpniu 1018 roku. Ho (362).

1020, 26 stycznia; Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Wężowniku. Ho (363).

1021, 25 maja; Chiny, Korea. Gwiazda-gość wielkości śliwki ukazała się w Lwie. Przeszła szybko obok Regulusa do zachodniej części Panny, zakrywając gwiazdę (β Panny. Po 75 dniach weszła za horyzont i znikła z oczu. Ho (364).

1023; Francja, Europa. Kometa ukazała się w Lwie. P368.

1032, 15 lipca; Chiny. Gwiazda-gość ukazała się na północnym wschodzie ponad horyzontem z promieniami wystrzelającymi wokół jak u komety. Znikła z oczu 27 lipca. Ho (366).

1033, 5 marca; Chiny, Japonia, Europa. Kometa jako żółtawobiała gwiazda-miotła z promieniami o długości prawie 3 stopni była widoczna na północnym wschodzie. We Francji kometę widziano 9 marca na porannym niebie. Była widoczna przez trzy dni. Ho (365, 367), Hasegawa (572), P369.

1034, 20 września; Chiny, Japonia, Korea. Kometa jako krzaczasta gwiazda o długości 10 stopni i pół stopnia szerokości ukazała się w zachodniej części Hydry. Po 12 dniach znikła z oczu. Ho (368).

1035, 15 stycznia; Chiny. Gwiazda z mglistymi promieniami ukazała się w południowo-wschodniej części Ryb. Ho (369).

1037, 19 marca; Korea. Widziano pięć komet, z których każda miała 7-9 stopni. Ho (370).

1041, wrzesień; Korea. Kometa jako gwiazda-miotła o długości około 45 stopni ukazała się na wschodzie i znikła z oczu po ponad 20 dniach. Ho (371).

1041, listopad; Korea. Kometa jako gwiazda-miotła o długości około 45 stopni ukazała się na wschodzie i znikła z oczu po ponad 10 dniach. Ho (372).

1049, 10 marca; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Wodniku. Rankiem obserwowano ją na wschodzie, wskazywała na południowy zachód. Dotarła do zachodniej części Barana, zanim znikła z oczu po 114 dniach. Ho (373).

1053, 25 lutego; Korea. Kometa jako gwiazda-miotła o długości ponad 15 stopni ukazała się w Centaurze, a potem weszła do Pucharu. Ho (374).

1056, sierpień-wrzesień; Chiny, Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy i dotarła do Hydry. Miała białą barwę i ponad 15 stopni długości. Znikła z oczu 25 września. Ho (376, 377), Hasegawa (585).

1056, grudzień; Korea. Kometę widziano w Kruku. Hasegawa (586).

1060, 22 grudnia; Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła o długości prawie 7 stopni ukazała się na południu i znikła po 5 dniach. Ho (378).

1063, 8 czerwiec; Korea. Kometa ukazała się obok Arktura. Hasegawa (590).

1063, 22 sierpnia; Korea. Kometę o długości kilku stopni widziano w Wadze. Hasegawa (591).

1063, grudzień (?); Korea. Kometa ukazała się w okolicy Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika, następnie przeniosła się w kierunku wschodniej części Skorpiona. Miesiąc, w którym pojawiła się kometa, jest niepewny. Hasegawa (592).

1065, 11 września; Chiny, Korea. Gwiazda-gość weszła do Hydry. Ho (379).

1066, 3 kwietnia (P = marzec 20,9; d = 0,11 j.a. 24 kwietnia); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa Halleya. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Pegazie. Rankiem była widoczna na wschodzie, mając długość około 10 stopni. Wskazywała na południowy zachód i dotarła do Wodnika. Wędrowała na wschód i znikła, gdy zbliżyła się do Słońca. Wieczorem 24 kwietnia widziano ją na południowym zachodzie. 25 kwietnia była w Woźnicy, a jej biała para rozgałęziała się i rozpościerała po niebie przez Bliźnięta, Warkocz Bereniki i Lwa, sięgając do Panny i Wagi. 26 kwietnia warkocz miał długość 22 stopni. Kometa przeszła na wschód od Pegaza aż do Hydry i znikła z oczu po 67 dniach. Wyczerpujące chińskie obserwacje pozwalają na stwierdzenie, że kometa była porannym obiektem na wschodzie od 3 do 22 kwietnia i, po złączeniu ze Słońcem, wieczornym obiektem od 24 kwietnia do 6 czerwca. Po raz ostatni obserwowano kometę 77 dni po peryhelium, co wskazuje, że po peryhelium była ona niezwykle jasna. Według jedenastowiecznego rękopisu z archiwów katedry w Viterbo, we Włoszech, kometę obserwował na wschodnim porannym niebie pewien kleryk przez 15 dni, poczynając od 5 kwietnia. Gdy pojawiła się ponownie na zachodnim, wieczornym niebie 24 kwietnia, „wyglądała jak zaćmiony Księżyc, jej warkocz wznosił się jak dym do pół drogi do zenitu i świeciła nieprzerwanie mniej więcej do początku czerwca”. Stein (1910), Ho (380).

1069, 12 lipca; Chiny. Gwiazda-gość ukazała się w długościach odpowiadających zachodniej części Strzelca. 23 lipca weszła do Strzelca i potem znikła z oczu. Ho (381).

1070, 25 grudnia; Chiny. Gwiazda-gość ukazała się w Wielorybie. Ho (382).

1072, 14 października; Korea. Gwiazda podobna do ognia ukazała się i przeszła przez Pegaza. Hasegawa (601).

1073, 10 września; Korea. Gwiazda-gość ukazała się we wschodnim Pegazie. Ho (383), Hasegawa (602).

1074, 19 sierpnia; Korea. Gwiazda-gość o wielkości melona ukazała się we wschodniej części Pegaza. Ho (384).

1075, 17 listopada; Chiny, Korea, Japonia. Niebieskawobiała gwiazda, wyglądająca jak Saturn, ukazała się na południowym wschodzie w długościach Kruka. 18 listopada wyrósł z niej promień o długości 4 stopni w kierunku północno-zachodnim. 19 listopada promień miał 7 stopni, a następnej nocy liczył 10 stopni, wskazując ukośnie ku k Kruka. 29 listopada gwiazda weszła pod horyzont i znikła z oczu. Ho (385).

1080, 6 stycznia; Chiny, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła weszła do Skorpiona. Koreańska notatka stwierdza, że 5 lutego biała para wybiegała z Plejad do Pucharu i Kruka. Ho (386), Hasegawa (607).

1080 sierpień 10 (P = wrzesień 10; d = 0,06 j.a. 5 sierpnia); Chiny, Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na północnym zachodzie w Warkoczu Bereniki. Jej biała para miała 15 stopni długości i wskazywała skośnie ku południowemu wschodowi przy długościach Kruka. 13 sierpnia kometa przeniosła się na północny zachód i znajdowała się w długościach Pucharu. 15 sierpnia mierzyła 4 stopnie i wchodziła skośnie do Warkocza Bereniki. 20 sierpnia przeszła przez Lwa, a 24 sierpnia weszła pod horyzont i znikła z oczu. 27 sierpnia ukazała się ponownie rankiem w długościach zachodniej części Hydry i na koniec znikła po 36 dniach od pierwszej obserwacji. Ho (387).

1090, 31 marca; Japonia. Widziano dwie dziwne gwiazdy, jedną na południowym wschodzie i jedną na południowym zachodzie. Ho (388). Hasegawa (610) wspomina o japońskim zapisie mówiącym o trzech kometach.

1092, 8 stycznia (P = luty 22; d = 0,25 j.a. 7 stycznia- Chiny. Gwiazda-gość ukazała się z długości wschodniej części Oriona, po czym przeszła przez gwiazdy na jego bokach, a potem je zakryła. 9 stycznia przeszła przez gwiazdy wschodniej części Erydanu, a 30 stycznia weszła do północnej części Ryb. Znikła z oczu 7 maja. Ho (389).

1097, 2 października (P = wrzesień 22; d = 0,52 j.a. 15 października); Chiny, Korea, Japonia. Gwiazda-miotła ukazała się na zachodzie. 6 października kometa ukazała się w długościach Wagi i wyglądała jak Saturn. Miała białą barwę i była jasna, a jej warkocz miał 4 stopnie długości. 9 października promienie mierzyły 7 stopni. 16 października przeszła przez południową część Herkulesa, a następnej nocy przeniosła się nieco na wschód i przeszła obok a Wężownika. Znikła z oczu 25 października. Ho (390).

1106, 9 lutego; Chiny, Japonia, Korea, Europa. 10 lutego kometa jako gwiazda–miotła o wielkości otworu pucharu ukazała się na zachodzie. Jej promienie rozchodziły się we wszystkich kierunkach jakby rozbite na części. Kometa miała ponad 60 stopni długości, 4,5 stopnia szerokości i wskazywała skośnie ku północnemu wschodowi. Od północnej części Ryb wędrowała przez Barana do Byka, zanim znikła na tle zorzy wieczornej. Japońskie i koreańskie zapiski wspominają, że kometę widziano po raz pierwszy na południowym zachodzie 9 lutego, a pozostawała widoczna ponad miesiąc. Według Pingrego kometę widziano w ciągu dnia bardzo blisko Słońca już 4 lub 5 lutego. Kometa ta jest, być może, przodkiem rodziny Kreutza komet muskających Słońce. Średniowieczny kronikarz europejski podaje dość dziwną informację, że 16 lutego od komety odłączył się meteor i spadł na Ziemię. Ho (391), P384, Newton R. R. (s. 673), Marsden (1967, 1989).

1106, 14 grudnia; Korea. Obserwowano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (392).

1109, grudzień; Europa. Kometę z warkoczem wskazującym na południe widziano obok Drogi Mlecznej. P389.

1110, 29 maja (P = maj 18; d = 0,49 j.a. 12 czerwca); Chiny, Japonia, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła z promieniami mierzącymi 9 stopni ukazała się w północnej części Ryb. Przeniosła się na północ i weszła w okolice Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Potem weszła pod horyzont i znikła z oczu na północnym zachodzie. 9 czerwca kometę widziano w południowej części Kasjopei. Następnej nocy była w północnej części Kasjopei i 14 czerwca przeniosła się do Smoka. Niemiecki kronikarz wspomina o komecie od 9 do 30 czerwca. Ho (393), Newton R. R. (s. 678).

1113, 15 sierpnia; Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w Pegazie. Ho (394).

1114, koniec maja; Europa. Kometę z długim warkoczem widziano przez kilka nocy. P391.

1118, 23 kwietnia; Japonia. Kometę widziano tylko przez jedną noc. Hasegawa (626).

1123, 11 sierpnia; Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano blisko gwiazd e i 8 w Wielkiej Niedźwiedzicy. Ho (395).

1126, 19 lipca; Chiny, Japonia, Europa. Kometę jako gwiazdę-miotłę mierzącą około 4,5 stopnia widziano w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Ho (396), P391.

1127, 8 stycznia; Chiny. Biała para uniosła się w nocy w okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa, a także ukazała się kometa jako gwiazda-miotła. Inne chińskie źródło wspomina o komecie rozciągającej się przez całe niebo w okresie między 16 grudnia 1126 roku a 14 stycznia 1127 roku. Ho (397).

1130, 30 grudnia; Korea. Para mierząca około 9 stopni i przypominająca kometę jako gwiazdę-miotłę ukazała się w północnej części Woźnicy. Ho (398).

1131, wrzesień-październik; Chiny. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (399).

1132, 5 stycznia; Chiny. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (400).

1132, 5 października (P = sierpień 30; d = 0,04 j.a. 7 października); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Japończycy odkryli kometę jako białą gwiazdę-miotłę, wskazującą na zachód na długości λ Oriona. 7 października Chińczycy zaobserwowali kometę jako białą gwiazdę-miotłę, widoczną w północnej części Barana; miała intensywne promienie, mierzyła ponad 45 stopni i wskazywała na północny zachód. 8 października przeniosła się na południe, docierając do wschodniej części Ryb, ale jej promienie stały się słabsze i miały tylko 15 stopni długości. Następnej nocy przeniosła się dalej na południe, a jej promienie mierzyły tylko 3 do 4 stopni. Według Japończyków znikła z oczu 12 października, ale Chińczycy zanotowali jej ostatnie pojawienie się 27 października. Ho (401), P392.

1138, czerwiec-lipiec; Chiny. Gwiazda-gość strzegła zachodniej części Barana. Ho (402).

1138, 3 września; Chiny, Japonia. Kometę jako gwiazdę-miotłę obserwowano na wschodzie. Znikła z oczu 29 września. 27 sierpnia Japończycy obserwowali kometę jako białą gwiazdę-miotłę na północnym zachodzie, która miała 8 do 9 stopni. Była widoczna przez kilka dni, zanim znikła z oczu. Ho (403).

1139, 23 marca; Chiny. Gwiazda-gość strzegła wschodniej części Panny. Ho (404).

1145, 15 kwietnia (P = kwiecień 18,6; d = 0,27 j.a. 12 maja); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Podobnie jak podczas poprzedniego powrotu komety Halleya, okres obserwacji podczas tego pojawienia jest wyjątkowo długi. Według Pingrego Europejczycy zobaczyli po raz pierwszy kometę 15 kwietnia. W Chinach widziano ją od 26 kwietnia do 6 lipca, 78 dni po peryhelium. Gdy Chińczycy zobaczyli ją po raz pierwszy 26 lipca, opisali kometę jako gwiazdę-miotłę na wschodnim, czyli porannym niebie. 3 maja kometa, określana teraz jako krzaczasta gwiazda, była widoczna obok północnej części Ryb. 9 maja promienie, które miały około 20 stopni długości, wskazywały na zachód. Po wejściu w złączenie ze Słońcem kometa wynurzyła się z blasku słonecznego 16 maja na zachodnio-północno-zachodnim wieczornym niebie; jej promienie wskazywały na wschód i miały prawie 5 stopni długości, pozostając częściowo zakryte przez chmury. 17 maja, gdy niebo wypogodziło się, widziano gwiazdę-miotłę z 20–stopniowym warkoczem. 4 czerwca gwiazda-miotła była blisko Księżyca i jej promienie nie były widoczne. 8 czerwca jej promienie miały 3 stopnie długości, a 14 czerwca była w zachodniej części Hydry. 6 lipca gwiazda-miotła rozproszyła się. Ho (406), P393.

1146, 29 grudnia; Chiny, Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na południowym zachodzie w południowej części Pegaza. Mierzyła około 15 stopni i powoli znikła po ponad 10 dniach. Ho (407).

1147, 8 lutego (P = styczeń 28; d = 0,32 j.a. 29 grudnia 1146 roku); Chiny, Japonia. Kometę jako gwiazdę-miotłę o długości ponad 15 stopni widziano na wschodzie. 13 lutego ukazała się w zachodniej części Wodnika. Jej promienie miały 15 stopni i sięgały do Delfina. 14 lutego przeniosła się stopniowo na północ i 25 lutego znikła. Być może, kometa widziana pod koniec grudnia 1146 roku była tym samym obiektem, widocznym przed złączeniem ze Słońcem w końcu stycznia 1147 roku. Ho (408).

1155, 5 maja; Europa. Widziano kometę. P394.

1156, 23 lipca; Chiny, Japonia, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie. 25 lipca była widoczna w Bliźniętach i miała około 15 stopni długości. 30 lipca wędrowała w kierunku północno-wschodnim, a 4 sierpnia przeszła przez północną część Psów Gończych. Według koreańskich zapisków kometę widziano do 25 sierpnia. Ho (409).

1161, 22 lipca; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na północny wschód od δ Wielkiej Niedźwiedzicy. Ho (410).

1163, 10 sierpnia; Korea. Gwiazda-gość przeszła tuż obok Księżyca, który był wtedy w Rybach. Ho (411).

1165, sierpień; Europa. Dwie komety ukazały się przed wschodem Słońca, jedna na północy, a druga na południu. P394.

1166, 23 kwietnia; Chiny, Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się między gwiazdami β Panny i σ Lwa. Jej warkocz przesłaniał p Panny, miała białą barwę i około 4 stopni długości. Po 20 dniach znikła z oczu. Ho (412).

1175, 10 sierpnia; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się na północnym zachodzie ponad Koroną Północy, w północno-zachodniej części Herkulesa. Była tak mała jak Mars, ale jej promienie rozchodziły się obficie we wszystkich kierunkach. 15 sierpnia znikła z oczu. Ho (413).

1178, 14 stycznia; Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na południowym wschodzie. 18 stycznia jej promienie stały się bardziej intensywne. Japończycy także obserwowali kometę 27 stycznia. Ho (141).

1181, 6 sierpnia; Chiny, Japonia, Europa. Gwiazda-gość ukazała się w południowej części Andromedy i przeszła do Kasjopei. Znikła z oczu po 185 dniach. Inne chińskie źródło wspomina, że gwiazda-gość ukazała się 11 sierpnia w Kasjopei i była widoczna przez 156 dni. Ho (415), P395.

1185, 2 lutego; Japonia. Kometa podobna do sztandaru, mająca ponad 15 stopni, była widoczna na południowym wschodzie. Znajdowała się we wschodniej części Hydry. Ho (416), Hasegawa (656).

1189, 16 marca; Japonia. Kometa jako czerwonawobiała gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie. Miała ponad 15 stopni długości i znajdowała się w Warkoczu Bereniki. Ho(417).

1189, 17 kwietnia; Japonia. Biała para ukazała się na niebie i weszła do Wielkiej Niedźwiedzicy. Hasegawa (659).

1192, 24 listopada; Japonia. Wznoszono modły z powodu komety. Hasegawa (660).

1198, listopad; Anglia. Kometa ukazywała się przez 15 dni. P396.

1202, marzec; Japonia. Ukazała się kometa jako gwiazda-miotła. Ho (418).

1210, luty-marzec; Chiny. Gwiazda-gość z rozchodzącymi się promieniami, podobna do czerwonego smoka, była widoczna w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Ho (420).

1210, 19 października; Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na zachodzie w pobliżu Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika. Wskazywała na wschód, miała ponad 15 stopni i była widoczna przez całą noc. 28 listopada znów była widoczna. Ho (421).

1211, maj-czerwiec; Korea, Europa. Pingre wspomina o komecie widocznej przez 18 dni w Polsce w ciągu maja. Koreańczycy zanotowali białą parę, która ukazała się 18 czerwca i wędrowała przez zachodnią część Hydry, Puchar, Kruka, okolice Warkocza Bereniki, Panny i Lwa oraz Wielką Niedźwiedzicę, zanim znikła. Hasegawa (668), P397.

1217, jesień; Europa. Widziano gwiazdę po zachodzie Słońca. Skierowała się na południe, wskazując nieco ku zachodowi. P398.

1220, 25 stycznia; Japonia. Kometa jako czerwona gwiazda-miotła ukazała się na północnym zachodzie obok zachodniej części Kasjopei. Ho (422).

1220, 6 lutego; Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Cefeuszu. Jej warkocz miał około 4 stopni i wskazywał na północny zachód. Ho (423).

1220, 21 marca; Korea. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Lwie. Ho (423).

1221, styczeń; Korea. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się obok ε i δ Wielkiej Niedźwiedzicy. Ho (424).

1221, 30 marca; Chiny. Widziano kometę. Hasegawa (675).

1222, 3 września (P = wrzesień 28,8; d = 0,31 j.a. 6 września); Chiny, Japonia, Korea. Kometa Halleya. Koreańscy obserwatorzy pierwsi odkryli kometę przed złączeniem ze Słońcem, 3 września w południowej części Wielkiej Niedźwiedzicy. Obserwacje opisują ją jako gwiazdę-miotłę z warkoczem dłuższym niż 5 stopni, wskazującym na zachód. Po złączeniu komety ze Słońcem 5 września japońscy obserwatorzy opisywali ją jako gwiazdę-miotłę widoczną na północnym zachodzie. 8 września ukazała się ona na północnym zachodzie. Jej środek był wielkości połowy Księżyca i miał białą barwę. Promienie warkocza były jednak czerwone i miały ponad 25 stopni długości. Chociaż koreańscy obserwatorzy zapisali, że 9 września kometa była widoczna w ciągu dnia, to nie wydaje się to prawdopodobne, ponieważ znajdowała się ona w tym momencie 0,33 j.a. od Ziemi. Joseph N. Marcus i D. A. J. Seargent sugerowali, że ta zwiększona jasność mogła być wynikiem rozpraszania światła słonecznego ku przodowi przez cząstki pyłu kometarnego, ponieważ w momencie doniesienia o dziennej obserwacji kąt: Słońce-kometa-Ziemia wynosił 136 stopni. 10 września kometa jako gwiazda-miotła ukazała się we wschodniej części Panny, a jej warkocz wskazywał ku Arkturowi. 25 września była w Wadze, cztery dni później widziano ją na południowym zachodzie i 8 października znikła. Ho (425), Marcus i Seargent (1986).

1223, lipiec; Europa. Na początku lipca kometa ukazała się na zachodzie o zmierzchu. P400.

1224, 11 lipca; Chiny. Gwiazda-gość strzegła Skorpiona i do niego weszła. Ten zapis może odnosić się do gwiazdy nowej, a nie komety. Ho (427).

1225, 29 marca; Japonia. Kometę widziano 29 i 31 marca oraz 2 kwietnia. Hasegawa (680).

1230, 4 grudnia (P = grudzień 28; d = 0,13 j.a. 15 grudnia); Chiny, Japonia. Gwiazda-gość ukazała się na zachodzie. Następnej nocy kometa była w gwiazdozbiorze Łabędzia. 8 grudnia ukazała się gwiazda poniżej Łabędzia. Była wielkości Saturna, ale nie tak jasna. 13 grudnia kometa weszła do obszaru Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika i wyszła stamtąd 26 grudnia. 31 grudnia przeszła przez okolicę na zachód od Antaresa, zmierzając na południowy wschód. Jedno źródło chińskie sugeruje, że kometa znikła z oczu dopiero 30 marca 1231 roku. Nie wszystkie informacje dotyczące tej komety są zgodne. Ho (428).

1232, 17 października; Chiny, Japonia. Kometa jako biała gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie. Jej warkocz miał ponad 15 stopni długości i był zakrzywiony jak kieł słonia. Wyszła ona z obszaru na południowy zachód od Kłosa Panny i wędrowała na południe aż do 27 października, gdy jej warkocz miał 30 stopni. 31 października nie była widoczna z powodu jasnego światła Księżyca. Między godziną 3 a 5 rano 11 listopada była widoczna na południowym wschodzie z warkoczem ponad 60 stopni. Pozostawała na niebie do 14 grudnia. Ho (429).

1239, 27 maja; Japonia. Złowieszczą gwiazdę widziano na północnym zachodzie. Ho (431), Hasegawa (685).

1240, 27 stycznia (P = styczeń 21; d = 0,36 j.a. 2 lutego); Chiny, Japonia, Europa. Kometa jako czerwonawobiała gwiazda-miotła ukazała się na południowym zachodzie, mierząc 4 stopnie i wskazując na południowy wschód. Dwie noce później ukazała się znowu i była tej samej wielkości co Saturn, a jej promienie rozciągały się na 6 stopni. 31 stycznia widziano ją w Pegazie, a 1 lutego była widoczna obok Jowisza, tej samej wielkości co Wenus, z promieniami mierzącymi 7 stopni i wskazującymi na północny wschód. 2 lutego znalazła się naprzeciw Jowisza i była widoczna całą noc. 5 lutego była we wschodniej części Pegaza, a 13 lutego w południowej części Andromedy. 21 lutego jej promienie były wciąż słabo widoczne, a po dwóch nocach pojawiła się w Kasjopei. 31 marca znikła z oczu. Ho (432), P403.

1240, 17 sierpnia; Chiny. Gwiazda-gość ukazała się w Skorpionie. Ho (433).

1242, 28 marca; Japonia. Kometę widziano na północnym zachodzie. Hasegawa (688).

1245, 24 lutego (P = kwiecień 1; d = 0,11 j.a. 22 lutego); Japonia. Gwiazda-gość ukazała się na południowym wschodzie. 25 lutego pojawiła się w okolicy Wężownika i Orła, a następnej nocy widziano ją w zachodniej części Koziorożca. 28 lutego przypominała puch bawełny. 30 marca widziano kometę jako gwiazdę-miotłę we wschodniej części Pegaza. Miała 3 stopnie i znikła z oczu 4 kwietnia. Ho (435).

1264, 21 lipca (P = lipiec 20; d = 0,18 j.a. 29 lipca); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa ukazała się na północnym zachodzie. 26 lipca kometa jako gwiazda–miotła była w północnej części Hydry, a jej warkocz sięgał 100 stopni i rozświetlał niebiosa. 31 lipca była w Raku, 2 sierpnia w Bliźniętach, a 17 sierpnia była na długości odpowiadającej wschodniej okolicy Oriona. Bliżej trzeciego tygodnia września jej promienie zmniejszyły się nieco i 10 października ostatecznie znikła z oczu. Japońskie zapiski stwierdzają, że 28 lipca jej warkocz miał tylko prawie 4 stopnie, ale 31 lipca jej promienie rozciągały się przez całe niebo. Pingre stwierdza, że we Francji widziano ją już 14 lub 17 lipca. Obserwacje Aegidiusa z Lessines zostały zebrane przez Thorndike (1950), Ho (436), P406.

1265, jesień; Europa. Kometa ukazała się na początku jesieni i pozostała aż do końca tej pory roku. Była widoczna od północy. Szesnastowieczny kronikarz europejski wspomina o gwieździe niezwykłej jasności, która dymiła jak piec. P411, Newton R. R. (s. 674).

1266, 17 stycznia; Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie. Pozostawała widoczna do pewnego momentu między 7 lutego a 8 marca. Według Hasegawy (699) kometę zaobserwowano po raz pierwszy 18 stycznia na południowym zachodzie. Ho (437).

1266, sierpień; Europa. Przed świtem widziano kometę obok gwiazdozbioru Byka. P413.

1268, 27 sierpnia; Japonia. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Hasegawa (701) podaje 13 sierpnia jako datę pierwszej obserwacji i stwierdza, że kometa była widoczna na północy. Ho (438).

1269, sierpień; Szkocja. Bardzo ładną kometę obserwowano na wschodzie w sierpniu i wrześniu. P415.

1273, 5 lutego; Japonia, Korea. Kometę jako gwiazdę-miotłę widzieli Japończycy 5 lutego, a Koreańczycy 17 lutego. Ho (439).

1273, 9 kwietnia; Chiny. Niebieskawobiała gwiazda-gość o wyglądzie puchu bawełny ukazała się w Woźnicy. Przeniosła się z obszaru obok ε i δ Wielkiej Niedźwiedzicy do obszaru w Wolarzu na południe od Arktura. Była widoczna 21 dni. Japończycy zanotowali gwiazdę-gościa widoczną na północnym zachodzie 12 kwietnia. Ho (439), Hasegawa (705).

1273, 17 października; Japonia. Kometę widziano na zachodzie między 7 a 9 wieczorem. Ho (439).

1277, 8 marca; Chiny, Japonia, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na północnym wschodzie, mając ponad 4 stopnie. Koreańskie źródła wspominają

0 komecie jak sztandar, widzianej 1 kwietnia. Ho (440).

1293, 7 listopada (P = październik 28; d = 0,17 j.a. 22 listopada); Chiny, Japonia, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła o długości ponad 1 stopnia weszła w okolice Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. 25 listopada dotarta do obszaru między η i γ Panny; później, 23 grudnia, dotarła do pudła Wielkiego Wozu. Ho (441).

1297, 12 marca; Japonia, Korea. Koreańczycy wspominają o komecie jako gwieździe-miotle, która ukazała się w Bliźniętach. Pozostała sześć dni, ale 25 marca ponownie pojawiła się w Bliźniętach. Japończycy zapisali, że kometa mierząca 9 stopni była widoczna na zachodzie między 7 a 9 wieczorem 13 marca. Ho (442).

1297, 14 września; Chiny, Japonia. Złowieszcza gwiazda widziana przez Japończyków na wschodzie między 7 a 9 wieczorem ukazała się w południowej części Andromedy. Po czterech dniach znów była widoczna mniej więcej w tym samym miejscu. Ho (443).

1299, 6 stycznia (P = marzec 31; d = 0,75 j.a. 2 lutego); Chiny, Japonia, Korea. Kometa o długości około 2 stopni ukazała się na południowym, porannym niebie. 24 stycznia widziano ją w gwiazdozbiorze Gołębia. Piotr z Limoges zauważył, że kometa miała długi warkocz i ciemnoniebieską barwę. 24 lutego była na 14 stopniu Byka, mając szerokość 5 stopni na południe. Pozostawała widoczna do 5 marca. Ho (444), Thorndike (1950).

1299, 23 października; Japonia. Kometa mająca 30 stopni długości pojawiła się na południowym wschodzie między 3 a 5 rano. Ho (445).

1301, 1 września (P = październik 25,6; d = 0,18 j.a. 23 września); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa Halleya. Pingre podaje, że Europejczycy odkryli kometę

1 września. Jeśli tak, to znaczyłoby, że kometa była już wtedy niezwykle jasna. Koreańscy obserwatorzy po raz pierwszy zauważyli gwiazdę-miotłę 14 września. Chińscy obserwatorzy po raz pierwszy zauważyli kometę jako białą gwiazdę-miotłę, o długości około 7 stopni, 16 września w Bliźniętach. Później przeszła ona do Wielkiej Niedźwiedzicy, Psów Gończych i Korony Północy i miała 15 stopni długości. Następnie skróciła się prawie do 1 stopnia, gdy znalazła się na południe od δ i ε Wężownika. Znikła z oczu 31 października. Thorndike (1950) zauważa, że francuski duchowny Piotr z Limoges (Petrus Lacepiera), prowadził obserwacje położeń komety względem gwiazd od 30 września do 6 października, gdy kometa wędrowała na południowy wschód od Skorpiona do Strzelca. 15 września, między 3 a 5 rano, japońscy obserwatorzy zauważyli kometę jako gwiazdę-miotłę na wschodzie, mającą ponad 4 stopnie; 23 września, między 7 a 9 wieczorem, stwierdzili oni, że ukazała się ponownie, tym razem na północnym zachodzie, mając warkocz dłuższy niż 15 stopni. Ho (446), P420, Jervis (1985).

1301, listopad-grudzień; Europa. Przed Bożym Narodzeniem widziano kometę na zachodzie po zachodzie Słońca. Zachodziła przed północą i była widoczna 15 dni. 1 grudnia była w Wodniku lub w Rybach. P423.

1303, 27 lipca; Japonia. Białą kometę, która miała ponad 1 stopień długości, widziano na północnym wschodzie. Hasegawa (722).

1304, 3 lutego; Chiny, Japonia, Korea. Kometę jako białą gwiazdę-miotłę widziano w Pegazie. Do 18 kwietnia miała ponad 1 stopień długości i wskazywała na południowy wschód, potem jej długość stopniowo wzrastała. Wskazywała na północny zachód, przeszła przez północną część Jaszczurki i znikła z oczu po 74 dniach. Koreańscy obserwatorzy umieścili kometę 7 lutego przy granicy Andromedy i Ryb. Ho (447), Hasegawa (723).

1304, 24 grudnia (P = 1305 styczeń 19; d = 0,14 j.a. 22 grudnia); Japonia, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w północnej części Wodnika, a 30 grudnia weszła do południowej części Pegaza. Japońscy obserwatorzy zanotowali, że 26 grudnia widziano ją na zachodzie z białym warkoczem dłuższym niż 1 stopień, wskazującym na wschód. Ho (448), Hasegawa (724).

1305, kwiecień; Europa. Od 15 do 21 kwietnia widziano dużą kometę z długim warkoczem. P424.

1305, 19 czerwca; Japonia. O 4 rano widziano kometę na północnym wschodzie. Po 1 lipca nie była widoczna. Hasegawa (726).

1307, 20 marca; Japonia. Modlono się z powodu złej gwiazdy. Gwiazda znikła trzeciego dnia modłów. Hasegawa (727).

1307, 24 sierpnia; Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się we wschodniej części Skorpiona. Ho (449).

1313, 13 kwietnia; Chiny, Japonia, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Bliźniętach. Pozostawała widoczna przez dwa tygodnie. Ho (450), P425.

1315, 29 października; Chiny, Japonia, Europa. Gwiazda-gość ukazała się w okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. 28 listopada przekształciła się w kometę jako gwiazdę-miotłę i weszła w okolice Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Minęła Kruka i dotarła do wschodniej części Pegaza po przejściu przez 15 dworów księżycowych. Znikła z oczu 11 marca 1316 roku. Ho (451), P426. Według Thorndike (1950) francuski lekarz i astrolog Geoffrey z Meaux obserwował tę kometę od połowy grudnia do 12 lutego i z powodu jej wysokości nad horyzontem i jasności była ona widoczna w dzień i w nocy, tzn. nie zachodziła.

1330, 7 kwietnia; Japonia. Kometę widziano na północnym zachodzie 7 i 12 kwietnia. Hasegawa (736).

1337, 4 maja; Chiny, Korea. Kometa jako krzaczasta gwiazda pojawiła się w Kasjopei. Znikła z oczu 31 lipca w Koronie Północy. Ho (454), Hasegawa (738).

1337, 26 czerwca (P = czerwiec 14; d = 0,39 j.a. 21 lipca); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na północnym wschodzie i znajdowała się obok Plejad, wędrując ku północnej części Perseusza. Była dużą, białą kometą o liniowych rozmiarach przekraczających 1 stopień. 27 czerwca wędrowała na południowy zachód, a jej szybkość rosła codziennie aż do 30 czerwca, gdy jej warkocz miał około 4 stopni. 6 lipca przeszła przez Kasjopeję, 14 lipca przez Małą Niedźwiedzicę, a następnego dnia minęła Gwiazdę Polarną. 27 lipca przeszła przez Koronę Północy, a 29 lipca przez γ Herkulesa. 4 sierpnia przeszła przez ogon Węża, a 7 sierpnia jej promienie były ledwie widoczne przy jasno świecącym Księżycu. 19 sierpnia jej promienie stały się znacznie słabsze, ale wciąż była widoczna na północny zachód od Antaresa. Znikła z oczu 28 sierpnia po przejściu w sumie 15 dworów księżycowych. Ho (455, 452), Hasegawa (739), P429.

1338, 15 kwietnia; Japonia, Europa. Japończycy wznosili modły z powodu gwiazdy-gościa. Kometa wędrowała na wschód w Bliźniętach i zachodziła około północy. 17 kwietnia była w pobliżu 24 stopnia w Bliźniętach, na szerokości 17 do 18 stopni. Pozostawała widoczna około 2 tygodni. Hasegawa (741), P433.

1340, 24 marca (P = maj 13; d = 0,35 j.a. 29 marca); Chiny, Japonia, Korea. Kometa jako biała gwiazda-miotła, przypominająca puch bawełny, ukazała się w północno-zachodniej części Skorpiona. Miała około pół stopnia długości, wskazując na południowy zachód. Stopniowo wędrowała na północny zachód i 25 marca nie była już widoczna. Znikła w Lwie po okresie widoczności, który trwał w sumie 32 dni. Ho (456, 453), Hasegawa (742), P434.

1345, 31 lipca (P = sierpień 23; d = 0,05 j.a. 31 lipca); Japonia, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. 3 sierpnia ukazała się obok Kastora w Bliźniętach. 2 sierpnia Japończycy zanotowali, że kometę jako białą gwiazdę-miotłę o długości około 6 stopni widziano na północnym wschodzie. Z europejskich zapisków wynika, że kometa po raz pierwszy ukazała się w Wielkiej Niedźwiedzicy i znikła z oczu po dotarciu do Lwa, gdzie znajdowało się Słońce. Ho (457), P435.

1347, sierpień; Europa. Kometę widziano w Byku i w głowie Meduzy. Widoczna była we Włoszech przez 15 dni, a gdzie indziej przez 2 miesiące. P435.

1348, 7 września; Japonia. Kometa ukazała się wieczorem. Hasegawa (745).

1349, styczeń-luty; Japonia. Gwiazdę-gościa widziano między 19 stycznia a 17 lutego. Ho (458).

1351, 24 listopada (P = listopad 19; d = 0,05 j.a. 29 listopada); Chiny, Europa. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano w północnej części Ryb. 26 listopada była widoczna we wschodniej części Barana, a następnej nocy w północnej jego części. 29 listopada ukazała się blisko Plejad, a następnej nocy była blisko Aldebarana w Byku, ale ledwie widoczna. Ho (459), P437.

1356, 3 maja; Korea. Gwiazda-gość przeszła przez Księżyc, po czym była w Bliźniętach. Mogła to być gwiazda nowa. Ho (460).

1356, 21 września; Chiny. Kometa jako niebieskawobiała gwiazda-miotła, o długości 1 stopnia, wskazująca na południowy zachód, była widoczna na wschodzie. Ukazała się w zachodniej części Hydry. Znikła z oczu 4 listopada po tym, jak obserwowano ją wędrującą na północny zachód przez ponad 40 dni. Ho (461).

1360, 18 marca; Chiny, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie. Ho (462), P438.

1362, 5 marca (P = luty 25; d = 0,44 j.a. 25 marca); Chiny, Japonia. Kometę jako niebieskawobiała gwiazdę-miotłę mającą ponad 1 stopień długości widziano w południowej części Pegaza. 17 marca przeszła przez gwiazdy w północnej części Pegaza. Jej promienie miały ponad 30 stopni. 28 marca nie widziano jej, ale pozostawiła zakrzywioną, białą, mglistą strukturę, która rozciągała się przez niebiosa ku zachodowi i przechodziła przez Arktura. 1 kwietnia minęła Słońce i promienie nie były widoczne. Kometa była blisko Plejad, miała ciemną i słabą barwę; była tak duża jak kielich wina. 7 kwietnia znikła z oczu. Ho (463).

1362, 26 kwietnia; Chiny. Kometa jako gwiazda z warkoczem o długości kilkudziesięciu stopni ukazała się w północnej części Wodnika. Znikła po ponad 40 dniach. Ho (464).

1362, 29 czerwca; Chiny, Japonia, Korea. Kometa jako biała gwiazda-miotła o długości ponad 1 stopnia ukazała się w okolicy Małej Niedźwiedzicy i Smoka. Wędrowała w kierunku południowo-wschodnim i wskazywała na południowy zachód. 6 lipca jej promienie przechodziły przez ι Smoka. Koreańczycy obserwowali ją 29 lipca w północnej części Kasjopei. Miała wtedy warkocz o długości ponad 1 stopnia. 2 sierpnia znikła z oczu. Ho (465).

1363, 16 marca; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie. Ho (466).

1364, 30 marca; Korea. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na południe od obszaru Warkocza Bereniki, Panny i Lwa, jedną widziano obok Arktura, jedną w Wielkiej Niedźwiedzicy i jedną w północnej części Wagi, o czerwonej barwie i mającą ponad jeden stopień. Z dosłownej interpretacji koreańskich zapisków wynikałoby, że były to cztery różne komety. Ho (467).

1366, 25 października (P = październik 18; d = 0,03 j.a. 26 października); Chiny, Japonia, Korea. Okresowa kometa Tempela-Tuttle’a. Kometa jako krzaczasta gwiazda o barwie puchu bawełny i wielkości garnca ukazała się obok gwiazdy δ Wielkiej Niedźwiedzicy. Wędrowała na południowy wschód, minęła, a potem przecięła Smoka. 26 października kometa była w południowej części Pegaza, a następnej nocy w zachodniej części Wodnika. Podczas swej wędrówki na południowy wschód przeszła przez Smoka i Lutnię i znikła z oczu w zachodniej części Wodnika. Ho (468), Hasegawa (758).

1367, 20 lutego; Korea. Kometę widziano na horyzoncie. Hasegawa (759).

1368, 7 lutego; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w północnej części Byka. Ho (469).

1368, 8 kwietnia (P = maj 5; d = 0,14 j.a. 2 kwietnia); Chiny, Japonia, Korea. Kometę jako gwiazdę-miotłę, mierzącą ponad 12 stopni i wskazującą na północny wschód, widziano w Perseuszu. 26 kwietnia znikła z oczu na północny wschód od Kapelli. Ho (470), Hasegawa (760, 761).

1370, 31 stycznia; Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na północnym wschodzie. Ho (471).

1371, 15 stycznia; Europa. Bardzo wielką kometę widziano na północy z warkoczem skierowanym na południe. P442.

1373, kwiecień-maj; Chiny. Od 23 kwietnia do 22 maja kometa jako gwiazda-miotła weszła trzykrotnie do obszaru Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Ho (472).

1374, 11 marca; Japonia, Korea. Kometę jako gwiazdę-miotłę mającą ponad 15 stopni obserwowano na wschodzie. Była widoczna przez 45 dni, zanim znikła z oczu. Ho (473), Hasegawa (765).

1375, listopad; Chiny. Kometa ukazała się w Strzelcu. Hasegawa (766).

1376, 22 czerwca (P = lipiec 31; d = 0,18 j.a. 27 czerwca); Chiny, Japonia, Korea. Biała kometa zatrzymała się w Wielorybie. Przeszła do wschodniej części Ryb i Perseusza, weszła do obszaru Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy, przeszła przez Wielką Niedźwiedzicę i wskazywała na Smoka. Następnie weszła do Hydry i 8 sierpnia znikła z oczu. Japońskie zapiski wspominają, że kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na północnym wschodzie 10 lipca. 25 lipca widziana ją na północnym zachodzie. Miała ponad 15 stopni i rankiem ukazała się ponownie na północnym wschodzie. Ho (474).

1378, 26 września (P = listopad 10,7; d = 0,12 j.a. 3 października); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa Halleya. Chińczycy odkryli kometę mierzącą ponad 15 stopni 26 września obok Kapelli. Tydzień później koreańscy obserwatorzy stwierdzili, że jej pozycja wynosiła mniej niż 10 stopni od północnego bieguna nieba. Kometa przeszła przez Małą Niedźwiedzicę, potem η Smoka 4 października. Po raz ostatni widziano ją 11 października w Skorpionie; po 11 października było pochmurno aż do 9 listopada. Japońscy obserwatorzy wznosili modły przeciw komecie jeszcze 15 listopada, więc, być może, obserwowali ją aż do tego dnia. Chińscy obserwatorzy zanotowali ją jednak tylko do 11 października. Ho (475), P442.

1379, kwiecień; Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie. Ho (476), Hasegawa (769).

1379, 23 września; Japonia. Ukazała się kometa. Hasegawa (770).

1381, 7 listopada; Japonia, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Wadze. Mierzyła ponad 15 stopni i znikła z oczu po 15 dniach. Ho (477).

1382, 11 marca; Korea, Europa. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na północy. Ho (478), P443.

1382, 19 września; Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła mająca ponad 15 stopni długości ukazała się przy wschodniej granicy obszaru Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Europejskie źródło, choć może nie jest godne zaufania, wspomina o ukazaniu się komety w grudniu. Ho (480), P443.

1384, wrzesień-październik; Chiny. Kometa przecinała gwiazdozbiór Pucharu w nocy. Hasegawa (775).

1385, 23 października (P = październik 24; d = 0,74 j.a. 9 listopada); Chiny, Japonia. Ukazała się gwiazda w okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. 30 października weszła do Pucharu, mając ponad 15 stopni. 4 listopada przeszła przez Hydrę. Ho (481), Hasegawa (776).

1388, 29 marca; Chiny. Gwiazda ukazała się we wschodniej części Pegaza. Ho (482).

1389, czerwiec-lipiec; Chiny. Białą kometę o długości ponad 15 stopni widziano w długościach ekliptycznych zbliżonych do długości zachodniej części Koziorożca. Hasegawa (779).

1391, 23 maja; Chiny, Korea. Widziano dwie komety jako gwiazdy-miotły. Jedna weszła do obszaru Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy, a druga przeszła przez północną część Żyrafy i przecięła Cefeusza. Koreańskie zapiski wspominają o gwieździe–miotle, która ukazywała się od 11 maja przez ponad 10 dni, i o gwieździe-gościu, która ukazała się 22 maja w okolicy Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Ho (483).

1392, 18 marca; Korea. Kometa jako gwiazda-miotła rozciągała się przez niebiosa. Ho (484).

1397, 25 grudnia; Japonia. Widziano gwiazdę-gościa na północnym zachodzie. Ho (485), Hasegawa (785).

1399, 7 października; Japonia, Francja. Gwiazdę-gościa widziano na południowym niebie. Pingre wspomina, że w listopadzie widziano gwiazdę niezwykłej jasności z warkoczem zwróconym na zachód. Widoczna była tylko przez tydzień. Ho (486), Hasegawa (787), P445.

1402, 20 lutego (P = marzec 21; d = 0,71 j.a. 19 lutego); Japonia, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła mająca około 9 stopni ukazała się na północny wschód od Ryb, a jej promienie wskazywały na wschód. 22 lutego ukazała się na wschodzie, a jej promienie rozbiegały się we wszystkich kierunkach. 8 marca promienie nadal były tej samej wielkości gwiazdowej, a 19 marca kometa znikła z oczu. Pingre wspomina, że tę kometę widziano po raz pierwszy około 8 lutego w Europie; następnie w ciągu czwartego tygodnia w marcu stała się tak jasna, że przez osiem dni była widoczna w dzień. Europejczycy obserwowali kometę aż do połowy kwietnia. Ho (487). P446,Hind (1877).

1402, czerwiec; Europa. Od czerwca do września ogromną kometę widziano na zachodzie. Największą jasność osiągnęła prawdopodobnie w końcu sierpnia i wspominano, że była widoczna w dzień. P449.

1403, 18 grudnia; Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na północnym wschodzie. Ho (488).

1404, 1 marca; Korea. Kometę jako krzaczastą gwiazdę widziano na wschodzie. Ho (489).

1407, 15 grudnia; Chiny. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (491).

1408, 14 lipca; Japonia. Widziano gwiazdę-gościa. Ho (492).

1410, 23 grudnia; Korea. Ukazała się gwiazda-gość. Hasegawa (799), P452.

1413, 18 sierpnia; Korea. Ukazała się kometa. Hasegawa (800).

1414, 8 kwietnia; Japonia. Widziano złą gwiazdę. Ho (493).

1415, wrzesień; Chiny. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano w Strzelcu. Ho (494).

1416, 29 lipca; Japonia. Widziano złowieszczą gwiazdę. Ho (495).

1417, 18 marca; Korea. Widziano kometę na wschodzie. Hasegawa (804).

1419, 12 czerwca; Japonia. Obiekt podobny do komety jako gwiazdy z warkoczem widziano na północnym wschodzie po 11 wieczorem. Ho (496).

1421, 9 stycznia; Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła mierząca 7 stopni ukazała się na północnym wschodzie między 7 a 9 po południu. Ho (497).

1421, 27 grudnia; Japonia. Widziano gwiazdę-gościa. Ho (498).

1430, 14 listopada; Chiny. Kometa jako splątana gwiazda ukazała się w południowej części Ryb, wędrując na południowy wschód. Przeszła przez Wieloryba i weszła do Pieca. Znikła z oczu po ośmiu dniach. Ho (501).

1431, 4 stycznia; Chiny. Jasna, żółtawobiała gwiazda ukazała się we wschodniej części Erydanu. Znikła po 15 dniach, ale ukazała się znowu 29 kwietnia. To zjawisko mogło być gwiazdą nową. Ho (502).

1431, 15 maja; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda mierząca ponad 7 stopni ukazała się w Bliźniętach. Ho (503).

1432, 3 lutego; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie, mierząc ponad 15 stopni. Jej warkocz przeciął południową część Łabędzia, wskazując na południowy wschód. Znikła z oczu, ale 26 października pojawiła się znów na zachodzie. Następnie znikła z oczu po 17 dniach. Hasegawa (1980) uważa, że kometa ukazała się ponownie 29 lutego, a nie 26 października. Według pewnego chińskiego źródła kometa ukazała się ponownie 29 marca i pozostawała widoczna przez 17 dni. Być może, w 1432 roku były dwie komety. Ho (504).

1433, 15 września (P = listopad 8; d = 1,23 j.a. 9 października); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła mierząca ponad 15 stopni ukazała się w Wolarzu. 2 października weszła do Korony Północy. 12 października przeszła przez gwiazdę κ Wężownika. 2 listopada była na zachodnim niebie i była bardzo mała, dwa dni później znikła z oczu. Włoch Paolo Toscanelli po raz pierwszy obserwował kometę 4 października, gdy wędrowała na południe do Korony Północy. Obserwował ją aż do 31 października. Ho (505), P453, Jervis (1985).

1434, 14 kwietnia; Japonia. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na wschodzie. Ho (506).

1434, 11 września; Japonia. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na wschodzie. Ho (507).

1437, 11 marca; Korea. Gwiazda-gość, być może gwiazda nowa, ukazała się w Skorpionie i znikła z oczu po 14 dniach. Ho (508).

1438, 16 marca; Japonia. Widziano gwiazdę-gościa. Ho (509).

1439, 25 marca (P = maj 9; d = 0,31 j.a. 30 marca); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła wielkości kulki śrutu ukazała się we wschodniej części Hydry. 2 kwietnia miała ponad 75 stopni, wędrowała na zachód i przecięła zachodnią część Lwa. Rozciągała się na północ i przechodziła przez Raka. Koreańskie zapiski umieszczają kometę w Bliźniętach 12 kwietnia. Ho (510), P454.

1439, 12 lipca; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła mierząca ponad 15 stopni ukazała się obok gwiazdy Aldebaran w Byku. Wskazywała na południowy zachód i znikła z oczu po 55 dniach. Ho (511).

1443, 3 maja; Japonia. Obserwowano złą gwiazdę. Ho (512).

1444, 6 sierpnia; Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się przy wschodniej granicy obszaru Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Miała ponad 15 stopni i codziennie jej długość rosła. 15 sierpnia zbliżyła się do gwiazdy Kłos w Pannie i znikła z oczu. Ho (513), P454.

1449, 20 grudnia (P = grudzień 9; d = 0,50 j.a. 26 stycznia 1450 roku); Chiny, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w okolicy Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika. Miała ponad 3 stopnie, przeszła przez długości ekliptyczne wschodniej części Skorpiona i znikła z oczu 12 stycznia. Koreańskie zapiski wspominają, że była widoczna do końca stycznia 1450 roku. Paolo Toscanelli obserwował kometę z Florencji od 26 grudnia 1449 roku do 13 lutego 1450 roku, wykorzystując liniał do wyznaczenia jej położenia względem sąsiednich gwiazd. Ho (514), Jervis (1985).

1452, 21 marca; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Byku. Ho (515).

1453, 4 stycznia; Chiny. Gwiazda ukazała się w Raku, wędrując powoli ku zachodowi. Ho (516).

1456, 27 maja (P = czerwiec 9,6; d = 0,45 j.a. 19 lipca); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa Halleya. Chińczycy po raz pierwszy obserwowali kometę jako gwiazdę-miotłę 27 maja w północnej części Barana. Miała 3-stopniowy warkocz, który wskazywał na południowy zachód. Do 7 czerwca długość warkocza wzrosła do ponad 15 stopni, a 22 czerwca kometę widziano w północnej części Hydry z warkoczem dłuższym niż 13 stopni, przecinającym północną część Lwa. 28 czerwca ukazała się we wschodniej części Hydry, mając ponad 10 stopni i wędrując na południowy zachód. 6 lipca miała ponad jeden stopień i weszła w okolice Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Włoch Toscanelli obserwował kometę od 8 czerwca do 8 lipca. Gdy kometa była blisko złączenia ze Słońcem 17 czerwca, zaobserwował ją i na porannym, i na wieczornym niebie. Peurbach w Wiedniu próbował zmierzyć paralaksę komety. Była to pierwsza próba tego rodzaju. Ho (517), P459, Hellman, Jervis (1985).

1457, 14 stycznia; Chiny, Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła znów ukazała się w Byku, mierzyła półtora stopnia. Wędrowała na południowy wschód, stając się stopniowo coraz dłuższa, i znikła z oczu 23 stycznia. Paolo Toscanelli wyznaczył jej położenia od 23 do 27 stycznia 1457 roku. Ho (518), Jervis (1985).

1457, 15 czerwca (P = sierpień 8; d = 0,27 j.a. 2 lipca); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometę jako gwiazdę-miotłę z warkoczem o długości pół stopnia, wskazującym na południowy zachód, widziano w południowej części Pegaza. Zdawało się, że pulsuje. 22 czerwca miała ponad 15 stopni i zakrywała obszar obok Pegaza. Przeniosła się z południowo-zachodniej do północno-wschodniej części Pegaza, potem do Andromedy, Perseusza i Bliźniąt. Koreańscy obserwatorzy notowali kometę do 16 lipca, podczas gdy Japończycy zapisali, że kometa była porannym obiektem 30 lipca z warkoczem o długości 7 stopni i była jeszcze widoczna 19 sierpnia. Paolo Toscanelli we Florencji zapisał pozycje komety od 6 lipca do 29 sierpnia 1457 roku. Ho (519), P464, Jervis (1985).

1457, 26 października; Chiny, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła z warkoczem o długości pół stopnia, wskazującym na północ, ukazała się obok Kłosa w Pannie. Ho (520).

1458, 24 grudnia (P = listopad 1; d = 0,21 j.a. 23 grudnia); Chiny, Korea. Białą gwiazdę wskazującą na zachód widziano w Hydrze. 27 grudnia jej ciało stało się mniejsze i wyglądało jak puch bawełny w północnej części Lwa. 31 grudnia rozwinęła promienie o długości półtora stopnia i znikła z oczu 12 stycznia 1459 roku w Bliźniętach. Koreańscy obserwatorzy śledzili kometę do 13 stycznia 1459 roku i zanotowali coś, co może być inną kometą, zaczynającą się znów od 1 lutego. 13 lutego była w północno–zachodniej części Barana i obserwacje kontynuowano przez szereg dni, aż do 8 kwietnia, gdy jej światło określono jako słabe. Ho (521).

1459, październik-listopad; Chiny. Ukazała się kometa jako gwiazda-miotła. Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (30).

1461, 30 lipca; Chiny. Gwiazda tak biała jak puder ukazała się w północnej części Wężownika. 2 sierpnia przekształciła się w białą parę i znikła z oczu. Ho (522).

1461, 5 sierpnia; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na wschodzie i wskazywała na południowy zachód. Weszła na długość ekliptyczną Bliźniąt i 2 września znikła z oczu. Ho (523).

1462, 29 czerwca (P = sierpień 4; d = 0,29 j.a. 2 lipca); Chiny. Ciemnawa, biała gwiazda ukazała się w Kasjopei i przeszła do Wielkiej Niedźwiedzicy. 16 lipca, będąc wciąż w Wielkiej Niedźwiedzicy, stopniowo się zmniejszała. Ho (524).

1465, marzec; Chiny. Kometę jako gwiazdę-miotłę, która mierzyła ponad 45 stopni, widziano na północnym zachodzie. Po raz pierwszy ukazała się między 25 lutego a 26 marca i była widoczna przez trzy miesiące. Ho (525).

1468, 18 września (P = październik 7; d = 0,67 j.a. 2 października); Chiny, Europa. Gwiazda ukazała się w Hydrze i wędrowała na północny wschód. Po 5 dniach jej promienie były dłuższe niż 45 stopni i wskazywały na południowy zachód. Od tego czasu ukazywała się na wschodnim porannym niebie i o zmierzchu w Pegazie. Przeszła do północnej części Psów Gończych i Wielkiej Niedźwiedzicy, potem zawróciła i weszła do okolicy Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika. Po opuszczeniu tej okolicy stopniowo zmniejszała się, przechodząc do Tarczy, i znikła z oczu 8 grudnia. Jedno z chińskich źródeł wspomina o komecie w postaci krzaczastej gwiazdy w Wielkiej Niedźwiedzicy między 19 lipca a 17 sierpnia. Ho (526), P467.

1469, marzec-kwiecień; Japonia. Widziano gwiazdę-gościa (być może, była to gwiazda nowa). Ho (527).

1469, 3 września; Japonia, Korea. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na wschodzie. Koreańscy obserwatorzy śledzili kometę aż do 10 października. Ho (528).

1471, marzec-kwiecień; Chiny. Kometa jako krzaczasta gwiazda ukazała się w Pannie. Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (36).

1471, 20 maja; Japonia. Widziano gwiazdę-gościa. Ho (529).

1471, jesień; Polska. Bardzo wielką kometę widziano przed wschodem Słońca. Pozostawała przez miesiąc w Pannie i Wadze. Ta wzmianka może dotyczyć komety widzianej po raz pierwszy 25 grudnia 1471 roku. P469.

1471, 25 grudnia (P = 1472 marzec 1; d = 0,07 j.a. 23 stycznia 1472 roku); Chiny, Korea, Japonia, Europa. Chińczycy wspominają o komecie jako gwieździe-miotle, która ukazała się 16 stycznia w Pannie, wskazując na zachód. Przeniosła się na północ w okolice Arktura i przecięła wschodnią część Warkocza Bereniki. Dotarła do Lwa, a jej warkocz wskazywał na zachód. 24 stycznia jej promienie urosły i rozciągały się przez niebiosa od wschodu do zachodu. Przeniosła się na północ o ponad 28 stopni, mijając wiele gwiazd w Wielkiej Niedźwiedzicy i ukazując się nawet w dzień. 27 stycznia przeniosła się na południe i weszła do gwiazd zachodniej części Barana i wschodniej części Ryb, gdzie ją obserwowano 17 lutego. Stopniowo stawała się coraz słabsza, ale minęło dużo czasu, zanim znikła zupełnie. Koreańscy obserwatorzy dostrzegli kometę w Pannie, ze słabymi promieniami, już 7 stycznia, potem zanotowali, że warkocz miał około 30 stopni długości w trzecim tygodniu stycznia, zmniejszył się do 15 stopni w ostatnim tygodniu i potem się nie zmieniał. Ostatnia koreańska obserwacja komety, ledwie widocznej, pochodzi z 21 lutego. Pingre wspomina o europejskich obserwacjach z 25 grudnia 1471 roku. Paolo Toscanelli, który miał wówczas 75 lat, zanotował jej pozycje od 8 do 28 stycznia 1472 roku. 8 stycznia kometa była w Wadze, a 22 stycznia przemieszczała się bardzo szybko tylko 15 stopni od północnego bieguna nieba. Wieczorem 23 stycznia przesuwała się ponad jeden stopień na godzinę, a 26 stycznia widziano ją w Baranie. Jej bardzo szybki ruch kątowy po niebie 22 i 23 stycznia był spowodowany tym, że znajdowała się blisko Ziemi. Ho (530), P471,Jervis(1985). ”

1476, luty; Japonia. Gwiazdę-gościa widziano między 27 stycznia a 24 lutego. Ho (531).

1476, grudzień; Europa. Małą, bladoniebieską kometę widziano od końca grudnia 1476 roku do 5 stycznia 1477 roku. P477.

1480,17 marca; Japonia. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na południowym wschodzie. Ho (532).

1482, czerwiec-lipiec; Japonia. Dużą gwiazdę, być może gwiazdę-gościa, widziano na wschodzie. Ho (533).

1489, 6 listopada; Chiny. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Między 23 listopada a 21 grudnia widziano gwiazdę-gościa w okolicy Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika. Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (38).

1490, 31 grudnia (P = 1491 styczeń 8; d = 0,52 j.a. 13 stycznia 1491 roku); Chiny, Japonia, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Łabędziu z warkoczem wskazującym na północny wschód. Weszła do zachodniej części Pegaza i 10 stycznia 1491 roku była w środkowej części Pegaza. 22 stycznia przechodziła przez Wieloryba. Koreańscy obserwatorzy śledzili ją aż do 14 lutego 1491 roku. Ho (534, 535). Hasegawa (1979, 1980) uważa, że w styczniu i lutym 1491 roku widziano gołym okiem trzy komety, i podaje orbity dwóch z nich. Jednak wszystkie zapisane obserwacje zgadzają się zupełnie dobrze z jego orbitą komety 14911.

1495, 7 stycznia; Chiny. Poruszająca się powoli gwiazda ukazała się w Wężowniku, zbliżając się do Strzelca. 20 marca weszła do południowo-zachodniej części Pegaza. Ho (536).

1499, 16 sierpnia (P – wrzesień 9; d = 0,06 j.a. 17 sierpnia); Chiny, Korea. Gwiazda ukazała się w południowo-wschodniej części Herkulesa, przeszła do Smoka, Małej i Wielkiej Niedźwiedzicy i znikła z oczu 6 września. Ho (537).

1500, 8 maja (P = kwiecień 30; d = 0,83 j.a. 2 czerwca); Chiny, Japonia, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w pobliżu granicy między Koziorożcem i Wodnikiem. Przeszła do Pegaza, a jej długość wzrosła do ponad 5 stopni. Potem zmniejszyła się, zbliżyła się do Smoka i weszła do Wielkiej Niedźwiedzicy. 10 lipca znikła z oczu. Pingre wspomina o europejskich obserwacjach komety w Strzelcu i Koziorożcu w kwietniu. Ho (538), P479.

1502, 28 listopada; Chiny. Gwiazda ukazała się w zachodniej części Hydry, przeniosła się na wschód do Pucharu, potem znów do zachodniej części Hydry. Znikła

8 grudnia. Ho (539).

1506, 31 lipca; Chiny, Japonia. Gwiazda jak mała kulka o ciemnawo-białej barwie i słabych promieniach ukazała się w pobliżu północno-wschodniej części Oriona. Jej długość stopniowo wzrastała do 3 stopni. Kometa przybrała kształt miotły, następnie dotarta do Wielkiej Niedźwiedzicy na północnym zachodzie. 11 sierpnia u komety pojawiły się jasne promienie, które rozciągały się 4 stopnie ku południowemu wschodowi. Po 3 dniach miała 7 stopni i przecinała południową część Wielkiej Niedźwiedzicy. Na koniec weszła w okolice Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Japończycy wspominają o białej komecie, która ukazała się na północnym zachodzie między 7 a 9 wieczorem 7 sierpnia. Widziano ją w Wielkiej Niedźwiedzicy z 15-stopniowym warkoczem. Ho (540).

1520, styczeń-luty; Chiny. Między 20 stycznia a 18 lutego obserwowano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (541).

1521, 7 lutego; Chiny. Gwiazda jak ogień ukazała się na południowym wschodzie. Stała się biała, mierzyła 9 do 10 stopni i rozciągała się ze wschodu na zachód. Wygięła się potem jak hak i znikła po pewnym czasie. Być może, była to zorza polarna. Ho (542).

1523, lipiec-sierpień; Chiny. Między 13 lipca a 10 sierpnia ukazała się kometa jako krzaczasta gwiazda w okolicy Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika. Ho (543).

1529, 9 lutego; Chiny. Gwiazda z warkoczem rozciągała się przez niebiosa. Ho (544).

1529, sierpień; Chiny, Korea. Gwiazda z warkoczem znów ukazała się między 4 sierpnia a 2 września. Koreańskie źródła wspominają o komecie jako białej gwieździe –miotle, która ukazała się na zachodzie 1 września. Mierzyła 6 do 7 stopni i 18 września przesunęła się na wschód. Ho (545).

1531, 5 lutego; Japonia. Widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Po półtora miesiąca znikła z oczu. Ho (546).

1531, 5 sierpnia (P = sierpień 26,2; d = 0,44 j.a. 14 sierpnia); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa Halleya. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Bliźniętach, mając ponad 1 stopień. Długość jej promieni rosła i gdy kometa dotarła do Pucharu, mierzyła ponad 10 stopni i sięgała do środka Bliźniąt na północnym wschodzie. Przecięła Warkocz Bereniki i na południowym wschodzie zawadziła o okolice Kłosa w Pannie. Jej rozmiary stopniowo zmniejszały się i znikła z oczu po 34 dniach. Japońskie źródła podają, że kometa ukazała się na północnym wschodzie między 5 a 7 rano 9 sierpnia. Miała 7 stopni i była niebieskawobiała. Później widziano ją na północnym zachodzie. Źródła koreańskie wspominają o komecie 10 sierpnia, która miała białą barwę i 15 stopni długości. Halley (1752) podaje, że kometę obserwował od 13 do 23 sierpnia Peter Apian w Ingolstadt. Pingre sugeruje, że w Europie zaobserwowano ją po raz pierwszy w końcu lipca lub na początku sierpnia. Ho (547), P487, Hellman (1971).

1532, 9 marca; Chiny. Ciemnawo-biała gwiazda z ostrymi promieniami ukazała się na południowym wschodzie. Po 19 dniach znikła z oczu. Ho (548).

1532, 21 czerwca; Japonia. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na północnym wschodzie. Po kilku tygodniach znikła z oczu. Ho (549).

1532, 2 września (P = październik 18; d = 0,67 j.a. 21 września); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła mierząca ponad 1 stopień ukazała się w południowej części Bliźniąt. (Chińskie źródła podają, że wędrowała na północny wschód do Łabędzia, ale nie wydaje się to prawdopodobne). Stopniowo powiększyła się do ponad 15 stopni i przecięła okolice gwiazdy Kłos w Pannie. Ukazywała się aż do 21 grudnia. Koreańskie źródła odnotowują po raz pierwszy kometę 14 września przy granicy Raka i Hydry. 2 października na wschodnim horyzoncie stała się obiektem o białej barwie i 15-stopniowym warkoczu. Ukazywała się aż do 30 grudnia, gdy jej światło osłabło. Japońskie źródła wspominają o komecie na wschodzie 15 września. Obserwowali ją Peter Apian, Girolamo Fracastoro i Johannes Vogelin. Na podstawie ich obserwacji można prześledzić drogę komety od południowej części Bliźniąt na południowy wschód do Lwa, Panny i Wagi. Ho (550), P491, Jervis (1980), Hellman (1971).

1533, 27 czerwca (P = czerwiec 15; d = 0,42 j.a. 2 sierpnia); Chiny, Japonia, Korea, Europa. 1 lipca kometa jako gwiazda-miotła mierząca ponad 7 stopni ukazała się w Woźnicy, a jej warkocz sięgał do zachodniej części Perseusza. Długość jej stopniowo wzrosła do ponad 15 stopni, gdy weszła ona do zachodniej części Kasjopei. 16 września znikła z oczu. Koreańskie zapiski umieszczają białą kometę w północnej części Woźnicy 27 czerwca z warkoczem, który mierzył 10 do 12 stopni. Weszła do Perseusza, poszła na zachód przez Kasjopeję i dotarła do Łabędzia. 26 sierpnia jej rozmiary stopniowo malały. Japończycy zanotowali kometę jako gwiazdę-miotłę na północy 15 lipca. Wśród jej europejskich obserwatorów byli: Kopernik, Peter Apian, Gemma Frisius i Girolamo Fracastoro. Ho (551), P496, Jervis (1985), Hellman (1971).

1534, 12 czerwca; Chiny. Gwiazda ukazała się w południowo-zachodniej części Kasjopei. Wędrowała na wschód i znikła z oczu po 24 dniach. Ho (552).

1536, 24 marca; Chiny. Gwiazda ukazała się w Smoku. Wędrowała na wschód i weszła do Drogi Mlecznej. 27 kwietnia znikła z oczu. Ho (553).

1537, 8 marca; Japonia. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na północnym zachodzie. Ho (554).

1538, 9 stycznia (P = 1537 grudzień 30; d = 0,94 j.a. 17 grudnia 1537 roku); Japonia, Korea, Europa. Japończycy zanotowali kometę jako gwiazdę-miotłę 9 stycznia. Koreańskie źródła wspominają o komecie jako gwieździe-miotle, która ukazała się na zachodzie 21 stycznia. Była biała i liczyła około 45 stopni. 29 stycznia wytworzyła słabą parę. 17 stycznia Peter Apian widział kometę, która miała 30-stopniowy warkocz, około 5 stopnia w Rybach przy szerokości 17 stopni na północ. Po pięciu dniach Gemma Frisius umieścił ją na 9 stopniu w Rybach przy szerokości 11 stopni na północ. Ho (555), P498.

1539, 30 kwietnia (P = maj 12; d = 0,2 j.a. 31 maja); Chiny, Korea, Japonia, Europa. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano w Lwie. Jej promienie wskazywały na południowy wschód i mierzyły około 4 stopni. Po 10 dniach znikła z oczu. Koreańskie zapiski wymieniają kometę jako gwiazdę-miotłę w Lwie 20 kwietnia. Jej warkocz był biały i miał długość 7 do 9 stopni. Między 18 maja a 15 czerwca przeszła do Hydry. W Europie obserwowali ją Gemma Frisius i Peter Apian. Ho (556), P500.

1545, 26 grudnia; Chiny. Gwiazda ukazała się w Smoku. Weszła do zachodniej części Strzelca i skierowała się na północ. W następnym miesiącu znikła z oczu. Ho (557).

1549, 7 marca; Korea. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano na północnym wschodzie. Od 29 marca do 26 kwietnia przesunęła się na wschód. Ho (558).

1554, 23 czerwca; Chiny, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się obok 6 Wielkiej Niedźwiedzicy. Wędrowała potem blisko horyzontu i znikła po 27 dniach. Koreańskie zapiski wspominają, że kometa jako gwiazda-miotła z białym warkoczem, który mierzył około 2 stopni, ukazała się w Wielkiej Niedźwiedzicy 26 czerwca i znikła z oczu 11 lipca. Ho (559).

1555, październik-listopad; Chiny. Kometa ukazała się w Plejadach. Przeniosła się na północ do Wielkiej Niedźwiedzicy. Hasegawa (913).

1556, 27 lutego (P = kwiecień 22; d = 0,08 j.a. 13 marca); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano w Kruku. Wędrując na północ do Panny, weszła w okolice Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. Jej biały warkocz miał około 7 stopni. 20 kwietnia dotarła do wschodniej części Pegaza, ale zarówno jej rozmiary, jak i jasność stopniowo się zmniejszyły. 10 maja znikła z oczu. W Europie po raz pierwszy zaobserwowano ją 27 lutego i obserwacje jej prowadzili Paul Fabricius, Joachim Heller, Erasmus Flock i inni. Według obserwacji Hellera z 27 lutego znajdowała się ona kilka stopni na południowy zachód od Kłosa Panny i wędrowała na północny wschód. W połowie marca przeniosła się szybko na północny wschód przez Wolarza i Smoka. Do 1 kwietnia przeszła przez Kasjopeję do Andromedy. Ho (560), P502, Hellman (1971), Crommelin (1917).

1556, sierpień; Chiny. Ukazała się kometa. Miała kilka stopni długości i znikła pod koniec miesiąca. Hasegawa (915).

1557, 10 października (P = wrzesień 22; d = 0,30 j.a. 25 października); Chiny, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Wężu, wskazując na północny wschód. Znikła 13 listopada. Koreańskie zapiski umieszczają kometę w Strzelcu, gdy osłabła i znikła z oczu. Ho (561). Pingre także wspomina o komecie w Strzelcu, w październiku. P507.

1558, 8 sierpnia (P = wrzesień 14; d = 0,14 j.a. 11 sierpnia); Japonia, Korea. Koreańskie zapiski stwierdzają, że kometa jako gwiazda-miotła z białym warkoczem, który miał 6 do 7 stopni, ukazała się w okolicy Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Od 14 sierpnia do 11 września jej rozmiary zmniejszyły się, a położenie przesunęło się do okolicy Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika. Z japońskich zapisków wynika, że kometę jako gwiazdę-miotłę widziano 9 sierpnia. Europejskie obserwacje umieszczają kometę pod Warkoczem Bereniki 6 sierpnia, a 15 sierpnia pod ogonem Wielkiej Niedźwiedzicy. 20 sierpnia znajdowała się ona 28,5 stopnia od końca ogona Wielkiej Niedźwiedzicy i 30,5 stopnia od Arktura. P508, Ho (562), Hellman (1971).

1567, 10 stycznia; Korea. Kometa jako gwiazda z warkoczem o szerokości pół stopnia i długości 7 do 8 stopni ukazała się na południu. Była szeroka na wierzchołku, ale wąska u podstawy. Ho (563).

1569, 9 listopada; Chiny. Kometa jako gwiazda-miotła wskazująca na północny wschód ukazała się w okolicy Herkulesa, Orła, Węża i Wężownika. Znikła z oczu 28 listopada. Ho (564). Europejskie obserwacje umieszczają kometę w Wężowniku, Strzelcu i Koziorożcu w listopadzie. P509.

1573, lipiec; Chiny, Europa. Kometę widziano w Rybach. P511, Hasegawa (928).

1576, lipiec-sierpień; Chiny. W okresie od 26 lipca do 23 sierpnia widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (566). Hasegawa (929) wspomina o koreańskim zapisie, mówiącym o komecie 2 września.

1577, lipiec-sierpień; Korea. Między 15 lipca a 13 sierpnia widziano kometę jako gwiazdę-miotłę. Ho (567).

1577, 19 października (P = listopad 8; d = 0,12 j.a. 3 listopada); Berlin (Niemcy). Leonard Thurneysser zaobserwował kometę w Koziorożcu 19 października i obserwował ją przez 10 dni. 29 października była w Strzelcu, a jej warkocz wskazywał na Orła. Landgraf (1977).

1577, 8 listopada (P = październik 27; d = 0,63 j.a. 10 listopada); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Japończycy wspominają o komecie jako gwieździe-miotle na południowo-zachodnim wieczornym niebie 8 listopada. Miała jądro tak jasne jak Księżyc i biały warkocz o długości ponad 60 stopni. Chińczycy po raz pierwszy zaobserwowali kometę na południowym zachodzie 14 listopada. Miała ciemnawo-biały wygląd i długość kilkudziesięciu stopni. Para tworzyła białą tęczę, która rozciągała się od wschodniej części Skorpiona przez Strzelca do zachodniej części Wodnika. Znikła z oczu po miesiącu. Europejscy obserwatorzy śledzili ją aż do 26 stycznia 1578 roku. Z długiej serii obserwacji Tychona Brahego od 13 listopada do 26 stycznia wynika, że kometa wędrowała na północny wschód od Orła do zachodniej części Pegaza. 13 listopada Brahe ocenił, że średnica jej komy wynosi 7 minut łuku, a długość warkocza 22 stopnie. Ho (568), P511, Hellman (1971).

1578, 22 lutego; Chiny, Korea. Chińskie zapiski wspominają o dużej gwieździe podobnej do Słońca, która przybyła z zachodu otoczona przez gwiazdy na zachodzie. Wzmianka ta może dotyczyć bolidu. Koreańskie kroniki mówią o gwieździe z warkoczem, rozciągającej się przez niebiosa jak biały łańcuch. Znikła ona z oczu po kilku dniach. Ho (569).

1578, listopad-grudzień; Chiny. Widziano na wschodzie kometę z białym warkoczem o długości 75 do 90 stopni rozciągającym się na niebie. Hasegawa (932).

1580, 1 października (P = listopad 28; d = 0,23 j.a. 12 października); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na południowym wschodzie. Co noc jej długość wzrastała. Rozciągała się przez Drogę Mleczną. Po ponad 70 dniach znikła z oczu. Japończycy zapisali po raz pierwszy kometę 9 października. Mastlin odkrył kometę 2 października, a po ośmiu dniach zaobserwowali ją po raz pierwszy Tycho Brahe i Hagecius. Tycho wykonywał szczegółowe obserwacje do 12 grudnia. Kometa wędrowała na zachód od miejsca położonego pod czworobokiem Pegaza przez Orła i Wężownika. Po raz ostatni widziano ją 14 stycznia. Ho (570), P521.

1581, wrzesień; Chiny. Kometę widziano na zachodzie, a jej światło padało na Ziemię. Po ponad 30 dniach znikła z oczu. Hasegawa (935).

1582, 12 maja (P = maj 6; d = 0,83 j.a. 9 maja); Chiny, Japonia. Tycho Brahe odkrył kometę 12 maja, odległą o mniej niż 11 stopni od jasnej Kapelli, i obserwował ją do 17 maja. 20 maja Chińczycy zanotowali, że kometa jako gwiazda-miotła ukazała się na północnym zachodzie jak łańcuch, a jej warkocz wskazywał ku Woźnicy. Po ponad 20 dniach znikła z oczu. 13 maja Japończycy zanotowali kometę jako gwiazdę-miotłę na północno-zachodnim wieczornym niebie, która miała ponad 100 stopni i wyglądała jak biała chmura lub tęcza. Ho (571), P544.

1582, wrzesień-październik; Chiny. Widziano kometę rozciągającą się przez niebiosa. Była niebieska i wskazywała na północny zachód. Po mniej więcej 49 dniach znikła. Hasegawa (938).

Przejście z kalendarza juliańskiego na gregoriański

1584, 11 lipca; Chiny. Gwiazda ukazała się na północny zachód od Antaresa. Ho (572).

1585, 13 października (P = październik 8; d = 0,14 j.a. 18 października); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa jako gwiazda-miotła o długości około 1 stopnia ukazała się w południowej części Wodnika. Co wieczór znajdowano ją przesuniętą ku wschodowi i o mniejszych rozmiarach. Po raz ostatni widziano ją 27 listopada. Zła pogoda uniemożliwiła Tychonowi Brahemu zobaczenie jej przed 28 października, ale astronom landgrafa Hesji, Christoph Rothmann, zanotował jej ruch od 18 października do 18 listopada, gdy wędrowała na północny wschód od wschodniej części Wodnika do Ryb. Ho (573), P550.

1587, 30 sierpnia; Japonia. Obiekt podobny do gwiazdy-gościa widziano w ciągu dnia. Być może, była to gwiazda nowa. Ho (574).

1587, październik; Korea. Od 2 do 30 października widziano na zachodzie kometę jako gwiazdę-miotłę. Jej warkocz był wygięty i miał 45 do 60 stopni długości. Jej promienie oświetlały ziemię, a po trzech miesiącach znikła z oczu. Ho (575).

1590, 5 marca (P = luty 8; d = 0,25 j.a. 3 marca); Chiny, Europa. Kometę widziano na południowym wschodzie. Po ponad 10 dniach znikła. 5 marca odkrył ją w Rybach Tycho Brahe i zapisał, że miała warkocz o długości 7 stopni. Brahe obserwował jej ruch ku wschodowi do 16 października. Hasegawa (944), P554.

1591, 13 kwietnia; Chiny. Gwiazda ukazała się na północnym zachodzie. Wyglądała jak kometa w postaci gwiazdy-miotły i miała ponad 1 stopień. Przeszła na wschód przez Pegaza i potem miała około 3 stopni. 23 kwietnia weszła do zachodniej części Barana. Ho (576).

1592, 2 grudnia; Chiny. Od 2 do 4 grudnia gwiazda-gość wędrowała na zachód w Kasjopei. Była widoczna aż do marca 1593 roku. Ho (577).

1593, 30 lipca (P = lipiec 19; d = 0,45 j.a. 27 sierpnia); Chiny, Japonia, Korea. Kometa jako gwiazda-miotła ukazała się w Bliźniętach. 19 sierpnia wędrowała ruchem wstecznym i weszła do Kasjopei, zanim dotarła w okolice Smoka, Małej Niedźwiedzicy i Żyrafy. 3 sierpnia Japończycy zanotowali kometę o północy na północnym zachodzie, gdy miała 15 stopni; zapisali oni, że po raz ostatni była widoczna 16 sierpnia, ale Koreańczycy zapisali ją po raz ostatni 19 września. Jeden z asystentów Tychona Branego obserwował ją od 4 sierpnia do 3 września. Wędrowała na ogół na północny zachód od Bliźniąt, kończąc wędrówkę 3 września w Drodze Mlecznej między Łabędziem a Cefeuszem. Ho (578), P557.

1596, 19 lipca (P = lipiec 25; d = 0,56 j.a. 15 lipca); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Koreańczycy zanotowali, że kometa jako gwiazda-miotła o tych samych rozmiarach lub jasności jak Kapella ukazała się w Bliźniętach. Chińczycy zanotowali, że kometa jako gwiazda-miotła ukazała się 5 sierpnia na północnym zachodzie. Wędrowała także na północny zachód i miała ponad 1 stopień, gdy weszła do Pucharu. Znikła z oczu 22 sierpnia. Te dwie relacje trudno pogodzić, ponieważ Puchar znajduje się na południowy wschód, a nie na północny zachód od Bliźniąt. Europejskie obserwacje wyraźnie wskazują, że kometa była najpierw widoczna w Woźnicy w połowie lipca, a potem wędrowała na wschód przez Bliźnięta i Lwa. Tycho Brahe obserwował po raz pierwszy kometę 24 lipca i śledził ją aż do 3 sierpnia. Ho (579), P560.

1600, 2 września; Korea. Kometę jako gwiazdę-miotłę widziano w Wielkiej Niedźwiedzicy. Do 27 września jej promienie zmniejszyły się, gdy przesunęła się ona wewnątrz obszaru Warkocza Bereniki, Panny i Lwa. Ho (580).

1601, 20 grudnia; Korea. Kometę z długim warkoczem widziano na północnym wschodzie. Hasegawa (951).

1602, 26 sierpnia; Korea. Kometę z warkoczem o długości około 11 stopni widziano przez długi czas, jak wędrowała na południowy wschód od południowo-zachodniej części Wielkiej Niedźwiedzicy do Warkocza Bereniki. Hasegawa (952).

1607, 21 września (P = październik 27,5; d = 0,24 j.a. 29 września); Chiny, Japonia, Korea, Europa. Kometa Halleya. Gdy odkryli ją Chińczycy 21 września, zanotowali, że była w Bliźniętach i wędrowała powoli na północny zachód, a jej warkocz wskazywał na południowy zachód (w rzeczywistości 21 września wędrowała na południowy wschód). 12 października wędrowała na wschód w Skorpionie i po raz ostatni widziano ją 26 października, gdy zbliżała się do złączenia ze Słońcem. Johannes Kepler w Pradze wykonywał obserwacje od 26 września do 26 października, a Longomon-tanus w Malmo w Szwecji i w Kopenhadze w Danii obserwował ją od 1 do 26 października. William Lower i Thomas Harriot obserwowali kometę odpowiednio od 22 września do 6 października i od 21 września do 22 października. Obserwacje Harriota były najdokładniejszymi pomiarami położeń komety podczas tego pojawienia. Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (75), P3, Halley (1752), Bessel (1804), Yeomans (1977), Ro-che (1985).

1607, listopad-grudzień; Chiny, Korea. Koreańskie zapiski wspominają o komecie w południowo-zachodniej części Wielkiej Niedźwiedzicy, a w chińskich kronikach zapisano, że kometę widziano na zachodzie, zaś jej czerwony warkocz wskazywał na wschód. Hasegawa (956).

1609; Chiny. Wielka gwiazda ukazała się na południowym zachodzie, rzucając swe ostre promienie we wszystkich kierunkach. Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (76).

1615, sierpień-wrzesień; Chiny. Kometa w kształcie miotły była widoczna rankiem. Hasegawa (959).

1618, 25 sierpnia (P = sierpień 17,6; d = 0,52 j.a. 20 sierpnia); Europa, Chiny, Korea. Kometa została odkryta na Węgrzech 25 sierpnia i dwa dni później przez Keplera koło Linzu w Austrii, gdy wschodziła na porannym niebie, a jej warkocz wskazywał na zachód. Koreańczycy zanotowali kometę 28 sierpnia pod Wielką Niedźwiedzicą. Jej niebieskawobiały warkocz miał długość ponad 15 stopni. 1 września Kepler obserwował kometę na 10 stopniu w Lwie przy szerokości północnej 23,5 stopnia. Po pięciu dniach warkocz komety był ledwie widoczny gołym okiem. Kometa widziana przez teleskop Keplera była dość duża i podobna do chmury. (Było to prawdopodobnie pierwsze wykorzystanie teleskopu do obserwacji komety). Kepler obserwował ją po raz ostatni 25 września w Raku. P4, Hasegawa (960).

1618, 16 listopada (P = listopad 8,9; d = 0,36 j.a. 6 grudnia); Europa, Chiny, Korea. Najpierw wielu obserwatorów dostrzegło warkocz tej komety, który wyłaniał się zza porannego horyzontu. Jej schowana pod horyzontem głowa znajdowała się w Wadze. Dla obserwatorów z północnej półkuli kometa była najlepiej widoczna dopiero w grudniu i pod koniec listopada, gdy oddaliła się od słonecznego blasku. 18 listopada jezuiccy obserwatorzy w Rzymie zanotowali, że warkocz miał 40 stopni długości. Szwajcarski jezuita, Johann Baptista Cysat, obserwował kometę od 1 grudnia 1618 roku do 22 stycznia 1619 roku, a angielski astronom John Bainbridge obserwował ją od 28 listopada do 26 grudnia 1618 roku. Jak wspomniano w rozdziale 3, zarówno Cysat, jak i Bainbridge wykorzystywali teleskopy do niektórych obserwacji. 26 listopada chińscy obserwatorzy zanotowali kometę jako gwiazdę-miotłę w Wadze, mającą ponad 15 stopni długości i wskazującą na południowy wschód. Warkocz stopniowo wskazywał na północny zachód i sięgał do gwiazd Wielkiej Niedźwiedzicy. 30 listopada koreańscy obserwatorzy zanotowali kometę na wschodzie z warkoczem o długości kilku stopni. P6, Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (77).

1618, 10 listopada (P = październik 27,9; d = 0,17 j.a. 19 listopada); Europa, Chiny, Korea. Tę kometę widziano między 10 listopada i 9 grudnia 1618 roku, gdy wędrowała na zachód od okolic Wagi do zachodniej części Hydry. Rankiem 20 listopada Kepler zauważył jej warkocz i obserwował jej głowę obok głowy Centaura. P5, Landgraf (1985).

1619, luty-marzec; Chiny. Między 14 lutego a 15 marca kometa jako gwiazda–miotła ukazała się na południowym wschodzie, miała 100 stopni. Rzucała swe promienie ku dołowi, a jej warkocz był wygięty i ostro zakończony. W pewnym momencie była widoczna na północnym wschodzie, a w innym widziano ją na zachodzie. Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (78).

1621, 22 stycznia; Korea. Widziano kometę. Hasegawa (966). 1621 8 lutego; Korea. Ukazała się kometa. Prawdopodobnie jest to ta sama kometa co poprzednio. Hasegawa (967).

1623, 24 listopada; Japonia. Kometę widziano na zachodzie. Hasegawa (969).

1624, lipiec-sierpień; Chiny, Japonia. Chińczycy zapisali, że duża gwiazda weszła do Księżyca, a Japończycy zanotowali, że kometa ukazała się na południu. Hasegawa (970).

1625, 26 stycznia; Europa. Wilhelm Schickard obserwował koło Tybingi w Niemczech kometę w Erydanie i w Wielorybie. Była widoczna od 26 stycznia do 12 lutego 1625 roku. Olbers (1824).

1627, lato; Korea. Kometa ukazała się z Księżycem. Hasegawa (972).

1628, 13 sierpnia; Japonia. Kometę widziano na południowym wschodzie. Hasegawa (973).

1629, 13 listopada; Korea. Ukazała się kometa. Hasegawa (974).

1630, styczeń-luty; Japonia. Kometę widziano na północnym zachodzie. Hasegawa (975).

1633, listopad; Chiny. Między 2 a 30 listopada ukazała się kometa jako gwiazda–miotła. Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (79).

1638, czerwiec-lipiec; Korea. Czerwonawa kometa ukazała się i pozostała widoczna przez miesiąc. Hasegawa (977).

1639, 26 października (P = listopad 29,4; d = 0,08j.a. 26 października); Korea, Chiny. Koreańscy obserwatorzy zanotowali, że gwiazda-gość ukazała się we wschodniej części Oriona i następnego dnia przeniosła się do południowej części Oriona i zakryła nieznaną gwiazdę. Chińczycy wspominają o komecie widocznej w Orionie między 20 lipca a 25 października. 27 października Placidus de Titis odnotował kometę z małym warkoczem w Wielkim Psie. Hasegawa (978), Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (80),Olbers(1831).

1640, 21 grudnia. Ukazała się kometa jako gwiazda-miotła. Możliwe, że ukazała się 22 października, ale grudniowa data wydaje się bardziej prawdopodobna w świetle notatki Johna Evelyna w jego pamiętniku, że widziano kometę w czasie procesu lorda Strafforda w 1640 roku. Strafford został oskarżony 11 listopada 1640 roku. Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (81), Chambers (506).

1647, 29 września. Kometę o długości około 12 stopni widziano wkrótce po zachodzie Słońca w Warkoczu Bereniki. Wędrowała na wschód przez Wolarza do Korony Północnej i była widoczna przez tydzień. P9.

1652, 17 grudnia (P = listopad 13,2; d = 0,13 j.a. 20 grudnia); Chiny, Europa, Afryka. Chińczycy donosili o komecie 22 grudnia jako niezwykłej gwieździe z bladą parą. Wędrowała ona na północny zachód i weszła do Byka. Europejscy obserwatorzy zanotowali po raz pierwszy kometę 18 grudnia i obserwowali ją aż do pierwszych dni stycznia 1653 roku. Heweliusz w Gdańsku obserwował kometę od 20 grudnia do 8 stycznia i stwierdził, że miała bladą i siną barwę oraz była wielkości Księżyca. Na Przylądku Dobrej Nadziei zanotowano kometę po raz pierwszy 17 grudnia na wschodnio-południowo-wschodnim wieczornym niebie. Znajdowała się ona na południe od głowy Oriona, a jej warkocz wskazywał na północ. 24 grudnia jej głowa była 1 stopień od Plejad, a warkocz, wskazujący południowy wschód, osiągnął, jak zapisano, największą jasność. Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (82), P9, Mclntyre (1949), Hind (1879), Knobel (1897).

1653, 21 sierpnia; Korea. Kometa ukazała się i zmalała obok Kastora i Polluksa w Bliźniętach. Przeniosła się potem na północny zachód do wschodniej części Żyrafy. Jej niebieskobiały warkocz, o długości półtora stopnia, wskazywał na południowy zachód. Znikła 15 września. Hasegawa (982).

1656, 1 kwietnia. Peter Mundy, Anglik żeglujący opodal wybrzeży Indii, zanotował, że obserwował kometę na porannym niebie. Jej warkocz wskazywał w górę. Gdy wypogodziło się 6 kwietnia, znów ją dostrzegł z warkoczem o długości 6 do 7 stopni, który ciągnął się w górę na południowy wschód. Znajdowała się około 12 stopni na południowy zachód od Wenus. Maunder (1934).

1656, 2 września; Korea. Kometę widziano w Bliźniętach. Przypominała jasną gwiazdę w Woźnicy, Kapellę. Jej niebieskobiały warkocz miał mniej niż półtora stopnia długości. Znikła 17 września. Hasegawa (983).

1661, 3 lutego (P = styczeń 27,4; d = 0,61 j.a. 29 stycznia); Europa. Heweliusz obserwował kometę od 3 lutego, gdy była we wschodniej części Woźnicy, przez resztę miesiąca i w marcu. Dokonywał również obserwacji teleskopowych, stwierdzając rozliczne struktury w jej głowie. Kometa wędrowała powoli na zachód przez Orła i po raz ostatni obserwowano ją 28 marca w zachodniej części Orła. Wielu uważało błędnie, nie wyłączając Edmonda Halleya, że był to powrót komety 1532 roku. PIO, Halley (1705).

1661, 16 grudnia; Korea. Gwiazdę-gościa widziano w zachodniej części Wodnika wędrującą na północny wschód. Inny koreański zapis stwierdza, że gwiazda znikła 1 stycznia 1662 roku. Hasegawa (985).

1664, 17 listopada (P = grudzień 5,0; d = 0,17 j.a. 29 grudnia); Chiny, Korea, Japonia, Europa. Wielką kometę 1664 roku widziano od 17 listopada 1664 roku do 20 marca 1665 roku, wschodzącą rano w listopadzie i grudniu, a potem jako wieczorny obiekt w pierwszych miesiącach 1665 roku. Chińczycy zapisali po raz pierwszy kometę jako gwiazdę-miotłę 18 listopada w Kruku. 26 listopada jej szarawy warkocz miał około stopnia długości i wskazywał na południowy zachód. 16 grudnia była w Pucharze z warkoczem o długości ponad 5 stopni, który wskazywał na północny zachód. Następnej nocy znajdowała się w zachodniej części Hydry, a jej warkocz wskazywał na północ. 29 grudnia była w Bliźniętach, a 1 stycznia 1665 roku przeniosła się na północny zachód i dotarła do zachodniej części Byka. Po dwóch nocach, z warkoczem wskazującym na północny wschód, dotarła do północnej części Barana. 8 stycznia dotarła do północno-zachodniej części Barana, a jej niebieski warkocz wskazywał na wschód. 20 stycznia była w północnej części Ryb z warkoczem o długości około 3 stopni. W Europie kometę obserwowali Christiaan Huyghens w Lejdzie, Jan Heweliusz w Gdańsku, Adrien Auzout i Pierre Petit we Francji i wielu innych. Za pomocą teleskopu kometę obserwowano aż do 20 marca, kiedy to rosnąca odległość od Słońca i Ziemi oraz zbliżające się złączenie ze Słońcem uniemożliwiły dalsze obserwacje. PIO, Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (83), Petit (1665), Maunder (1934).

1665, 27 marca (P = kwiecień 24,7; d = 0,57 j.a. 4 kwietnia); Chiny, Korea, Japonia, Europa. Kometę z 1665 roku obserwowano w całej Europie od 27 marca do 20 kwietnia, gdy znalazła się ona tak blisko Słońca, że dalsze obserwacje były niemożliwe. Heweliusz obserwował ją od 6 do 20 kwietnia. Chińscy obserwatorzy po raz pierwszy zapisali kometę 28 marca w północno-zachodniej części Wodnika. 13 kwietnia była ona we wschodniej części Pegaza, a jej warkocz mierzył ponad 7 stopni. 17 kwietnia weszła do północnej części Ryb. P22, Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (84).

1666, luty; Korea. Koreańscy obserwatorzy widzieli kometę w zimie, a obserwator na Cejlonie (obecnie Sri Lanka) zanotował kometę w lutym. P23, Hasegawa (988).

1668, 3 marca (P = luty 28,1; d = 0,80 j.a. 5 marca); Chiny, Korea, Japonia, Indie, Afryka, Europa. Kometę zobaczono po raz pierwszy na Przylądku Dobrej Nadziei 3 marca i dwa dni potem w Brazylii i w Lizbonie, w Portugalii. Najlepiej była widoczna dla obserwatorów z południowej półkuli. 10 marca J. D. Cassini w Bolonii, we Włoszech, zapisał, że rozciąga się ona od Wieloryba do środka Erydanu, mając około 30 stopni długości. W Goa, w Indiach, zaznaczano na mapie położenia jej głowy od 9 do 21 marca, a na Przylądku Dobrej Nadziei od 3 do 23 marca. Chińscy obserwatorzy zapisywali kometę od 7 do 30 marca, kiedy znikła z oczu. 7 marca opisano ją jako smugę białego światła na południowym zachodzie, która miała ponad 9 stopni i wskazywała na południowy wschód. 18 marca rozciągała się na przestrzeni ponad 40 stopni w Erydanie. Ta kometa jest prawdopodobnie członkiem rodziny Kreutza komet muskających Słońce. P22, Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (85), Henderson (1843), Marsden (1967, 1989).

1672, 2 marca (P = marzec 1,9; d = 1,02 j.a. 15 marca); Europa. Kometę odkrył Heweliusz w Pegazie 2 marca i obserwował ją aż do 22 kwietnia, gdy była w północnej części Oriona. Cassini obserwował ją od 26 marca do 7 kwietnia. P23, Berberich (1888).

1673, 10 marca; Chiny. Dziwna gwiazda ukazała się w zachodniej części Barana. Była biała, wielkości brzoskwini i miała krótki warkocz wskazujący na wschód. Widziano ją także następnej nocy. Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (86), Hasegawa (991).

1676, 14 lutego; Chiny, Europa. Kometę dostrzegł francuski jezuita 14 lutego w Erydanie. Po raz ostatni widziano ją 9 marca. 18 lutego Chińczycy zanotowali niezwykłą białą gwiazdę w północnej części Erydanu. P23, Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (87).

1677, 27 kwietnia (P = maj 6,5; d = 0,54 j.a. 17 kwietnia); Europa. Kometę odkrył Heweliusz w Gdańsku 27 kwietnia i obserwował do 8 maja, gdy znikła na tle zorzy porannej. 3 maja John Flamsteed zanotował długość warkocza 6 stopni. P24.

1678, 11 września (P = sierpień 27,1; d = 0,26 j.a. 28 sierpnia); Europa. Philippe de La Hire pierwszy wykrył tę kometę w Wodniku. Po raz ostatni widziano ją 7 października w Rybach. P24.

1680, 14 listopada (P = grudzień 18,5; d = 0,42 j.a. 30 listopada); Europa, Chiny, Japonia, Korea, Ameryka Północna. Tego pierwszego odkrycia komety za pomocą teleskopu dokonał niemiecki astronom Gottfried Kirch rankiem 14 listopada. Kometa pozostawała porannym obiektem aż do pierwszych dni grudnia, gdy weszła w złączenie ze Słońcem. 18 grudnia widziano ją w południe na Filipinach mniej niż 2 stopnie od Słońca. John Flamsteed w Greenwich pierwszy zauważył jej warkocz na wieczornym niebie 20 grudnia. Głowa dała się zaobserwować dwa dni później, gdy wyszła z blasku Słońca. Obserwowało tę kometę wielu europejskich obserwatorów. W brytyjskiej kolonii Maryland w Ameryce Północnej Arthur Storer zanotował, że 29 listopada jej warkocz miał 15 do 20 stopni długości. Chińczycy zaobserwowali po raz pierwszy tę kometę 23 listopada w Pucharze. Miała biały warkocz o długości ponad 1 stopnia, wskazywał na zachód. 21 grudnia Chińczycy obserwowali ją wychodzącą ze złączenia ze Słońcem, kiedy miała ciemnobiałą barwę i warkocz o długości ponad 60 stopni, który wskazywał na północny wschód. Ostatnich obserwacji dokonał Izaak Newton 19 marca 1681 roku. Od odkrycia do ostatniej obserwacji kometa wędrowała na wschód, przechodząc niemal przez całe niebo od zachodniej części Lwa do Woźnicy. P25, Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (88), Newton (1687), Broughton (1988), Selga (1930).

1682, 15 sierpnia (P = wrzesień 15,3; d = 0,42 j.a. 31 sierpnia); Europa, Chiny, Afryka. Kometa Halleya. Kometę po raz pierwszy zobaczono w Anglii 15 sierpnia; jezuici z Orleanu we Francji dostrzegli ją w nocy 23 sierpnia. Arthur Storer z brytyjskiej kolonii Maryland obserwował ją od 24 sierpnia do 22 września; Cassini, Abbe Picard i Philippe de La Hire w Paryżu od 25 sierpnia do 21 września; Samuel Dorffel w Plauen w Niemczech od 25 sierpnia do 20 września; Heweliusz w Gdańsku, w Polsce, od 26 sierpnia do 13 września i John Flamsteed w Greenwich w Anglii od 30 sierpnia do 19 września. Sam Halley obserwował kometę, która miała później nosić jego nazwisko, od 5 do 19 września. W momencie odkrycia kometa była ponad Bliźniętami. Potem wędrowała w kierunku południowo-wschodnim, znikając z oczu we wschodniej części Panny. Chińczycy zanotowali, że jej warkocz miał 3 stopnie 26 sierpnia, wzrastając do 9 stopni po trzech dniach. Chociaż obserwacje pozycyjne Fłamsteeda są najbardziej dokładne i ich średni błąd wynosi około 13 minut łuku, to obserwacje Storera również okazały się zaskakująco dobre, osiągając dokładność 38 i 13 minut łuku w długości i szerokości. Mimo że jego przyrządy były niezbyt dobre, jego obserwacje okazały się dokładniejsze niż Heweliusza i samego Halleya. Na Przylądku Dobrej Nadziei kometę odkryto 8 września i obserwowano do 24 września, kiedy to wykonano ostatnią obserwację. P28, Halley (1752), Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (89), Broughton (1988), Mclntyre (1949).

1683, 23 lipca (P = lipiec 13,6; d = 0,32 j.a. 4 września); Europa, Chiny. John Flamsteed po raz pierwszy zaobserwował kometę 23 lipca i śledził ją aż do 5 września. Heweliusz obserwował ją od 30 lipca do 4 września. Chińczycy odkryli kometę 2 sierpnia w Woźnicy, wędrującą powoli na południowy zachód. P28, Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (90).

1684, 1 lipca (P = czerwiec 8,8; d = 0,17 j.a. 27 czerwca); Chiny, Europa. W Rzymie Francesco Bianchini obserwował tę kometę od 1 lipca w Pannie do 17 lipca, kiedy była w Wolarzu. 1 lipca Chińczycy zanotowali kometę jako jasną, białą gwiazdę w Kruku. P28, Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (91).

1686, 12 sierpnia (P = wrzesień 16; d = 0,32 j.a. 16 sierpnia); Chiny, Korea, Afryka, Ameryka Południowa. Po raz pierwszy dostrzeżona na Przylądku Dobrej Nadziei kometa znajdowała się na lewym ramieniu Zająca, a jej 35-stopniowy warkocz sięgał do Bliźniąt. Po dwóch dniach w Brazylii zaobserwowano kometę tuż pod pasem Oriona, tak jasną jak gwiazda pierwszej wielkości, z warkoczem o długości 18 stopni. 16 i 17 sierpnia jezuici w Syjamie (obecnie Tajlandia) zanotowali długość warkocza 15 stopni. Kometę obserwowano do 22 września. Chińscy obserwatorzy zanotowali, że 3 września przesunęła się ona o 10 stopni i gdy dotarła do południowej części Raka, widoczne były ślady warkocza. Według koreańskich obserwacji kometa była 14 września w północno-zachodniej części Hydry. P28, Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (92), Hasegawa (999), Mclntyre (1949).

1688, 2 listopada; Chiny. Chińscy obserwatorzy zanotowali, że niezwykła biała gwiazda ukazywała się w południowej części Andromedy przez trzy dni. Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (93).

1689, 24 listopada (P = listopad 30,7; d = 0,74 j.a. 14 grudnia); Afryka, Indie. Na Przylądku Dobrej Nadziei widziano gwiazdę z warkoczem na południowo-wschodnim porannym niebie 24 i 25 listopada. Ponownie była widoczna na porannym niebie 9 grudnia z warkoczem o długości ponad 4 stopni. 8 grudnia warkocz komety w ramionach Centaura zanotował ojciec Richaud w Pondicherry, w Indiach. Kometa wędrowała w kierunku południowym, a jej warkocz osiągnął długość 60 stopni, zanim znikła z oczu w pierwszych dniach stycznia 1690 roku. Ta kometa może należeć do rodziny Kreutza komet muskających Słońce. P29, Mclntyre (1949), Marsden (1967).

1690, wrzesień-październik; Chiny. Chińscy obserwatorzy odnotowali nową, żółtą gwiazdę w Strzelcu, która świeciła dwie noce. Jest to prawdopodobnie gwiazda nowa, a nie kometa. Hasegawa (1002) podaje datę 23 października, a Ho Peng Yoke i Ang Tian-Se (94) preferują datę 29 września.

1695, 28 października; Ameryka Południowa. Podczas pobytu w Brazylii francuski jezuita P. Jacob odkrył warkocz tej komety 28 października, godzinę przed wschodem Słońca. Dwa dni potem zanotował, że warkocz sięgał do Panny, gdy głowa komety była w Wadze. Warkocz osiągnął długość 30 do 40 stopni, a ostatnia wzmianka o komecie pochodzi z 19 listopada, tuż przed pełnią Księżyca. Jeśli ta kometa należy do rodziny Kreutza komet muskających Słońce, to moment jej przejścia przez peryhelium przypadłby na październik 23,1. P33, Marsden (1967).

1698, 2 września (P = październik 17,5; d = 0,21 j.a. 7 września); Europa. Philippe de La Hire i Jean-Dominique Cassini obserwowali tę kometę po raz pierwszy między (β i κ Kasjopei 2 września i śledzili ją, gdy najpierw wędrowała na zachód, a potem szybko na południe. W połowie września jasny Księżyc przeszkadzał w obserwacjach. Gdy ostatni raz obserwowano kometę, była ona w Skorpionie. P36, Hind (1876).

1699, 17 lutego (P = styczeń 13,9; d = 0,18 j.a. 18 lutego); Chiny, Europa. Tę kometę zaobserwował po raz pierwszy na północnym niebie jezuicki misjonarz De Fontenay w Pekinie. Obserwował jej wędrówkę na południowy wschód aż do 26 lutego, gdy była w północnej części Oriona. Kometę obserwowali także Cassini i Maraldi w Paryżu od 20 lutego do 2 marca. P36, Hind (1879).

1699, 26 października (P = październik 10,9; d = 0,07 j.a. 27 października); Niemcy. Gottfried Kirch obserwował słabą, ale widoczną gołym okiem mgławicę w Okręcie Argo, która wędrowała w kierunku południowym. Następnego ranka nie był w stanie odnaleźć tego obiektu. Tę pojedynczą obserwację zidentyfikowano jako powrót krótkookresowej komety Tempela-Tuttle’a. P36, Schubart (1965), Yeomans (1981).