Nowa książka – „Psychiatra i demony”

Dla tych, którzy pokochali prof. Antoniego Kępińskiego, może to być dobra wiadomość. We wrześniu ukazała się książka pt. „Psychiatra i demony. Powieść biograficzna o profesorze Antonim Kępińskim” Wojciecha Wierciocha i Jolanty Szymskiej-Wiercioch, wydana przez Wydawnictwo MG. Z noty Wydawcy:

Antoni Kępiński – najsłynniejszy polski psychiatra i znakomity eseista – to nie tylko guru medycyny i filozofii, ale także postać tajemnicza, pełna sprzeczności i niespełnionych marzeń.

Przyszedł na świat tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i od razu jego rodzina musiała uciekać przed demonami szowinizmu; zaczął studiować medycynę, ale upiory nazizmu rzuciły go w wir przygód i na wyboiste drogi tułaczki po niemal całej Europie; wrócił do Polski – prosto w łapy i kły biesów komunizmu.

Książka plastycznie i dynamicznie pokazuje Mistrza Antoniego nie tylko w labiryncie podróży inicjacyjnej i w różnych sytuacjach granicznych (w karcerze obozu koncentracyjnego, kokpicie myśliwca Royal Air Force, sali szpitala psychiatrycznego czy na łożu śmierci), ale i w brudnej, cuchnącej suterenie, w której siedział jak mnich i mistrz przyjmujący swoich uczniów – pacjentów, ludzi doświadczonych przez los, chorych psychicznie, opętanych przez demony iluzji i urojeń, amnezji i halucynacji, ludzi, których pamięć i fantazja przypominają mroczne wizje z płócien Boscha czy Bruegla.

Heroiczna walka Profesora z demonem śmierci to dramatyczna gra z czasem, batalia o utrwalenie własnych i cudzych doświadczeń na kartach książek, które mogą rozpalać serca i umysły licznych czytelników. To, co napisał, jeszcze długo będzie głosem rozsądku w zwariowanym świecie intelektualnych i artystycznych mód.

W walce z demonami pomagała mu miłość do żony Jadwigi oraz pomoc i wsparcie tak niezwykłych znajomych i przyjaciół, jak Halina Poświatowska, Wanda Półtawska, Hanna Chrzanowska, Janina Ipohorska, Karol Wojtyła, Józef Tischner, Jerzy Panek, Roman Ingarden, Jan Sztaudynger, Julian Aleksandrowicz, Stefan Szuman, Kazimierz Dąbrowski.

Autorzy przedstawiają psychiatrię jako swoiste ćwiczenie duchowe, powieść ta jest więc nie tylko historią genialnego naukowca i artysty, ale w pewnej mierze również przewodnikiem po rozmaitych koncepcjach psychologicznych oraz poradnikiem zdrowia psychicznego, podszeptnikiem, jak żyć kreatywnie i szczęśliwie.

 

Niewygodne prawdy: Niepokojące rzeczy, o których dowiedzieliśmy się za prezydentury Trumpa, choć niekoniecznie o nim samym

Stephen F. Cohen
The Nation
6 listopada 2019 17:21 UTC

© AFP / SAUL LOEB

Przez ostatnie trzy lata Demokraci i ich media niemal codziennie opowiadali nam bardzo złe rzeczy na temat życia, charakteru i prezydentury Donalda Trumpa. Niektóre z nich były prawdziwe.

Jednak przy okazji dowiedzieliśmy się też kilku żałosnych, a nawet niepokojących rzeczy o establishmencie Partii Demokratycznej, z samozwańczymi liberałami włącznie. Proszę zwrócić uwagę na następujące kwestie:

— Establishment Demokratyczny jest na wskroś przesycony zjełczałą rusofobią. Najbardziej wymowny był (i nadal jest) główny zarzut w aferze „Russiagate”, że „podczas wyborów prezydenckich w 2016 roku Rosja, na rzecz Trumpa, zaatakowała amerykańską demokrację” – „atak” ten był tak nikczemny, że często porównywano go z Pearl Harbor. W 2016 roku nie było żadnego „ataku”, ale jak wyjaśniłem wcześniej, odbyło się rytualne „wtrącanie się”, jakiego Rosja i USA dopuszczają się podczas wyborów u drugiej strony od dziesięcioleci. Trudno o lepszy przykład fobii niż zarzut lub przekonanie, że zostało się „zaatakowanym przez wroga”. A jednak ten mit i związana z nim fałszywa narracja są wciąż żywe w dyskursie i kampanii Partii Demokratycznej, oraz przy zbieraniu funduszy.

Likwidacja kalifa: Zdechł jak pies

Pepe Escobar
Asia Times
28 października 2019 19:51 UTC

© AFP – Co pozostało po ataku

„Zdechł jak pies”. Prezydent Trump nie mógł napisać lepszego grepsu gdy był gotowy do najazdu kamery w produkcji serialu Obama Bin Laden na oczach całego świata.

Pod czujnym okiem Trumpa podszywanemu kalifowi Abu Bakr al-Baghdadiemu, przywódcy ISIS/Daesz, najbardziej poszukiwanemu człowiekowi na świecie, została „wymierzona sprawiedliwość”. Zdechły pies kalif stał się ostatecznym zwycięskim trofeum polityki zagranicznej przed reelekcją w 2020 roku.

Sceny decydujące o klimacie przyszłego filmu – filmu bądź serialu Netflix nieuchronnego jak śmierć i podatki – są już napisane. (Trump: „Oglądałem to jak film”). Tchórzliwy superterrorysta osaczony w ślepym tunelu, osiem krążących nad nim śmigłowców, psy ujadające gdzieś w ciemności, trójka przerażonych dzieci wziętych na zakładników; tchórz detonuje kamizelkę samobójczą, tunel zawala się nad nim i nad dziećmi.

Ostatnia wojna Izraela

Gilad Atzmon
gilad.online
6 listopada 2019

Następny, niezwykle ciekawy artykuł Gilada Atzmona, który jak mało kto rozumie sprawy izraelskie. My Polacy powinniśmy przyglądać się ze szczególną uwagą tym sprawom bo nasi zarządcy spłodzili dziesiątki tysięcy „nowych Polaków” w Izraelu rozdając polskie paszporty na lewo i prawo. Gdyby jeszcze byli tak szczodrzy wobec naszych prawdziwych rodaków na Wschodzie… Miłej lektury.

W mojej książce The Wandering Who z 2011 r. przedstawiłem możliwy katastrofalny scenariusz, w którym Izrael jest zalążkiem globalnej eskalacji z powodu nowych, rosnących możliwości nuklearnych Iranu. Doszedłem do wniosku, że izraelski syndrom stresu przedtraumatycznego (Traumatic Stress Syndrome (PRE-TSS) miałby kluczowe znaczenie dla takiego rozwoju sytuacji.

„Państwo żydowskie i ogólnie żydowski dyskurs są całkowicie obce pojęciu czasowości. Izrael jest ślepy na konsekwencje swoich działań, myśli o swoich działaniach jedynie w kategoriach krótkoterminowego pragmatyzmu. Zamiast długoterminowo Izrael myśli w kategoriach przedłużonego czasu teraźniejszego”.

W 2011 r. Izrael nadal był pewny swojej siły militarnej, pewien, że przy pomocy Ameryki lub przynajmniej przy jej wsparciu może zadać śmiertelny cios militarny Iranowi. Ale to zaufanie zmniejszyło się, zastąpione lękiem egzystencjalnym, który może być uzasadniony. Przez ostatnie kilka miesięcy izraelscy analitycy wojskowi musieli pogodzić się ze spektakularnymi zdolnościami strategicznymi i technologicznymi Iranu. Niedawny atak na saudyjską instalację naftową dał wyraźny sygnał światu, a zwłaszcza Izraelowi, że Iran wyprzedza Izrael i Zachód. Sankcje były przeciw skuteczne: Iran samodzielnie opracował własną technologię.

Plądrowanie Ukrainy przez skorumpowanych amerykańskich Demokratów

Israel Shamir
Unz Review
25 października 2019 r.

Oleg Carew i Israel Shamir na Krymie

Rozmowa z Olegiem Carewem, w której ujawniona zostaje tożsamość informatora w sprawie Trumpa i Ukrainy

W grabieniu Ukrainy biorą udział czołowi Demokraci – ­ nowe nazwiska, zdumiewające relacje. Tajemniczy „informator”, którego raport rozpętał kolejny wyścig po impeachment, zostaje zidentyfikowany w wywiadzie udzielonym Unz Review przez wybitnego ukraińskiego polityka, byłego członka parlamentu czterech kadencji, kandydata na prezydenta Ukrainy, Olega Carewa.

Carew, wysoki, wysportowany i pełen wdzięku mężczyzna, dobry mówca i płodny pisarz, był przed puczem w 2014 roku wiodącym i popularnym ukraińskim politykiem. Pozostał na Ukrainie po opuszczeniu kraju przez prezydenta Janukowycza, kandydował na prezydenta przeciwko Poroszence, aż w końcu musiał udać się na wygnanie z powodu licznych gróźb zamachu na jego życie. Podczas nieudanej próby odłączenia się Noworosji (południowo-wschodnia Ukraina) został wybrany na przewodniczącego jej parlamentu. Rozmawiałem z nim na Krymie, gdzie mieszka w Jałcie, sympatycznej nadmorskiej miejscowości. Carew wciąż ma na Ukrainie wielu zwolenników i jest przywódcą opozycji wobec reżimu kijowskiego.

Greta Thunberg: Fałszywy prorok dziecięcej krucjaty

Laura Knight-Jadczyk
Sott.net
24 września 2019 11:39 UTC

Graffiti z Gretą Thunberg w Bristolu, w Wielkiej Brytanii

 

Jak czytelnicy SOTT zapewne wiedzą, od ponad 25 lat działam w „branży prorockiej”. Nie było to wcale łatwe. Mimo że „lista trafień” jest dłuższa niż obie moje ręce, przez większość czasu wciąż czuję się jak Kasandra.

Poza aktywnością na naszym forum od kilku lat niczego nie opublikowałam, głównie z powodu wspomnianego wyżej „kompleksu Kasandry”. Po prostu zdałam sobie sprawę, że nie da się nic zrobić, żeby zmienić szalony pęd ludzkości ku prawie całkowitej zagładzie. Ponadto, niemal od samego początku energicznie próbowano stłumić moje ostrzeżenia przez – że tak powiem – usunięcie mnie ze sceny.

Gdy to się to nie powiodło, globalna cenzura narzucona przez Google, Facebooka, Twittera i media głównego nurtu odcisnęły swoje piętno. SOTT.net miał kiedyś 6 milionów czytelników miesięcznie, teraz mamy szczęście, jeśli jest ich 2 miliony. Przekierowania z FB i Twittera były naszym głównym środkiem łączności; teraz odeszły w zapomnienie.

W każdym razie jeszcze nie umarłam i z grubsza rzez biorąc, wszystko przebiega zgodnie z przewidywaniami naszego proroczego projektu –Eksperymentu Kasjopeańskiego – i mamy dość dobre pojęcie, dokąd to wszystko prowadzi.

Jednak Greta Thunberg pojęcia nie ma. Propagowanie jej ignorancji jest dosłownie przestępstwem, a ponieważ ona sama, choć prawie dziecko, bierze w tym udział z własnej woli, czyni ją to w równym stopniu przestępcą. Oczywiście Greta nie zdaje sobie z tego sprawy, ponieważ podobnie jak całe pokolenie dzieci na tej planecie została poddana gruntownemu praniu mózgu. Ale kiedy tak nie było? Słowa się zmieniają, ale melodia jest wciąż taka sama: ta gra nosi nazwę manipulacja i kontrola ludzkości.

W świecie prawdy i faktów Russiagate jest martwa. W świecie establishmentu politycznego jest to wciąż liczba 42

Craig Murray
craigmurray.org.uk
4 sierpnia 2019 09:40 UTC

© Reuters/Tom Brenner — Były specjalny doradca Departamentu Sprawiedliwości Robert Mueller

Douglas Adams znany jest z pomysłu, że odpowiedzią na pytania dotyczące życia, wszechświata i wszystkiego innego jest 42. W świecie elity politycznej taką odpowiedzią jest Russiagate. Co spowodowało, że elektorat zwrócił się przeciwko elicie politycznej, doprowadził do porażki Hillary i opowiedział się za Brexitem? Za tym wszystkim stoją oczywiście źli Rosjanie.

To Rosjanie włamali się do DNC (Krajowy Komitet Partii Demokratycznej) i opublikowali e-maile Hillary, doprowadzając tym samym do przegrania przez nią wyborów, bo… Rosjanie, cholera, i kogo obchodzi, co było w tych e-mailach? Wszystko przez Rosjan. To Rosjanie stoją za Wikileaks, a Julian Assange jest agentem Putina (podobnie jak ten zły Craig Murray). To Rosjanie przechylili szalę kosztującej ponad miliard dolarów (1 300 000 000) kampanii wyborczej prezydenta dzięki reklamom na Facebooku za sto tysięcy (100 000) dolarów. To źli Rosjanie zawarli podejrzaną umowę handlową z Arronem Banksem, a potem zrobili coś nieprawdopodobnego z Cambridge Analytica, która za pośrednictwem Facebooka masowo zahipnotyzowała ludzi do wsparcia Brexitu.

Każdy Blairysta, Clintonista, jak również BBC, CNN, Guardian, New York Times i Washington Post, wie, że to prawda. „Rosjanie to zrobili” to dogmat dla elity politycznej, która nie może zrozumieć, dlaczego elektorat odrzucił prawicowo-lewicowy „konsensus”, skonstruowany i sprzedany nam przez elitę, gdzie obrzydliwie bogaci stają się coraz bogatsi, a reszta z nas ma spadające dochody, znikome prawa pracownicze i skąpe świadczenia socjalne. Nie podoba ci się ten system? Zostałeś zahipnotyzowany i wprowadzony w błąd przez złe rosyjskie trolle i ruskich hakerów.

(Czy Trump i Brexit zasłużenie skorzystali na powszechnym pragnieniu wyrażenia niezadowolenia to zupełnie odrębne zagadnienia i nie będę ich tutaj poruszać).

Tyle tylko, że praktycznie nic z tego nie jest prawdą.